Δεν υπάρχει αγιότητα χωρίς προσευχή
Σε ένα tweet ο Πάπας υπενθυμίζει την αναγκαιότητα της προσευχής στη χριστιανική ζωή. Ο Πάπας Φραγκίσκος στην Αποστολική Παραίνεση «Να χαίρεστε και να αγάλλεστε» προσκαλεί ξανά στη σιωπηλή προσευχή, τη προσκύνηση, τη ακρόαση της φωνής του Θεού.
«Ο άγιος είναι άνθρωπος προσευχόμενου πνεύματος, ο οποίος έχει ανάγκη επικοινωνίας με τον Θεό. Δεν υπάρχει αγιότητα χωρίς προσευχή.
Σε συνεχή προσευχή
Ένα κεφάλαιο της Παραίνεσης ονομάζεται «Σε συνεχή προσευχή». «Παρά να φαίνεται προφανές – γράφει ο Πάπας – ας υπενθυμίσουμε ότι η αγιότητα είναι κατασκευασμένη από συνηθισμένο άνοιγμα στην υπερβατικότητα, η οποία εκφράζεται στην προσευχή και τη προσκύνηση». Ο άγιος είναι «αυτός που δεν αντέχει να πνιγεί στην κλειστή στασιμότητα αυτού του κόσμου, και μέσω των προσπαθειών του και της δωρεάς του εαυτού του στο Θεό, βγαίνει από τον εαυτό του στον έπαινο και διευρύνει τα δικά του σύνορα με την ενατένιση του Κυρίου. Δεν πιστεύω στην αγιότητα χωρίς προσευχή, ακόμα κι αν πρόκειται αναγκαστικά για μεγάλες στιγμές ή έντονα συναισθήματα ».
Μην παραλείψετε την προσευχή ακόμη και μέσα στις δουλειές
Ο Πάπας παραθέτει έναν μεγάλο μυστικιστή, τον Άγιο Ιωάννη του Σταυρού, ο οποίος συνιστούσε «τη προσπάθεια να είμαστε πάντα στην παρουσία του Θεού, είτε πραγματική ή φανταστική, ή ενωτική, εφόσον μας οδηγεί στη δράση. Ουσιαστικά είναι η επιθυμία του Θεού που δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί με κάποιον τρόπο μέσα από την καθημερινή ζωή μας: Να είστε επίμονες στην προσευχή χωρίς να την παραμελείτε ακόμη και ανάμεσα στις εξωτερικές δραστηριότητες. Είτε τρώτε είτε πίνετε είτε μιλάτε ή επικοινωνείτε με τους λαϊκούς ή να κάνει κάτι άλλο, να επιθυμείτε πάντοτε το Θεό, έχοντας στραμμένη προς αυτόν την αγάπη της καρδιάς σας».
Η φωνή του Θεού απηχεί στη σιωπή
«Ωστόσο, για να γίνει αυτό δυνατό – συνέχισε ο Πάπας – χρειάζονται μερικές στιγμές αφιερωμένες μόνο στο Θεό, μέσα στη μοναξιά μαζί Του (…) Θα ήθελα να επιμείνω πάνω στο γεγονός ότι αυτό δεν είναι μόνο για λίγους προνομιούχους, αλλά για όλους, διότι εμείς όλοι έχουμε ανάγκη αυτής της σιωπής γεμάτης με προσκυνηματική παρουσία (Άγιος Ιωάννης Παύλος Β'). Η εμπιστευόμενη προσευχή είναι μια απάντηση της καρδιάς που ανοίγεται προς τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο, όπου σιωπούν όλες οι φωνές για να ακουστεί η απαλή φωνή του Κυρίου που ακούγεται ιδιαίτερα στη σιωπή».
Χωρίς να ακούσομε τον Θεό, τα λόγια μας είναι απλά κύμβαλα αλαλάζοντα.
"Σε μια τέτοια σιωπή είναι δυνατόν να διακρίνουμε, υπό το φως του Πνεύματος, τις πορείες αγιότητας που μας προτείνει ο Κύριος. Άλλως, όλες μας οι αποφάσεις μπορούν να είναι μόνο «διακοσμήσεις» που, αντί να ναδύουν το Ευαγγέλιο στη ζωή μας, θα το καλύψουν και θα τον πνίξουν. Για κάθε μαθητή είναι απαραίτητο να είναι με τον Δάσκαλο, να τον ακούει, να μαθαίνει πάντα. Αν δεν ακούμε, όλα τα λόγια μας θα είναι μόνο θόρυβοι που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα».
Η προσευχή δεν είναι μια φοροδιαφυγή που αρνείται τον κόσμο
«Ωστόσο – εξηγεί ο Πάπας Φραγκίσκος – η εν σιωπηρή προσευχή δεν πρέπει να γίνει κατανοητή ως μια φοροδιαφυγή που αρνείται τον κόσμο γύρω μας. Η ρώσος προσκυνητής που περπατούσε με συνεχή προσευχή, διηγείται πως η προσευχή αυτή δεν τον χώριζε από την εξωτερική πραγματικότητα: Αν μου συνέβη να συναντήσω κάποιον, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς διάκριση μου φαίνονταν τόσο συμπαθείς σε μένα σαν ήταν από την οικογένειά μου. Δεν ένιωθα μόνο αυτό το φως μέσα στην ψυχή μου, αλλά και ο εξωτερικός κόσμος μου φαινόταν πανέμορφος και γοητευτικός».
Η προσευχή είναι η αγάπη του Θεού που γίνεται αγάπη για τους αδελφούς
«Κάποιοι, εξ αιτίας πνευματικών προκαταλήψεων, νομίζουν ότι η προσευχή θα έπρεπε να είναι μια καθαρή ενόραση του Θεού, χωρίς περισπασμούς, σαν τα ονόματα και τα πρόσωπα των αδελφών να ήταν μια ενόχληση που πρέπει να αποφευχθεί. Αντιθέτως, η πραγματικότητα είναι ότι η προσευχή θα είναι πιο ευχάριστη για τον Θεό και πιο αγιαστική αν μέσα σε αυτή, με τη μεσιτεία, προσπαθούμε να ζήσουμε τη διπλή εντολή που ο Ιησούς μας άφησε. Η μεσιτεία εκφράζει την αδελφική δέσμευση με τους άλλους, όταν μέση σε αυτή είμαστε σε θέση να συμπεριλάβουμε τις ζωές των άλλων, τις πιο ενοχλητικές αγωνίες τους και τα ομορφότερα όνειρά τους ».
Η Εκκλησία χρειάζεται στοχαστικές ψυχές
Τέλος, ακριβώς για να δοθεί κάποια τελευταία έμπνευση ανάγνωσης σχετικά με το θέμα, μπορούμε να αναφέρουμε την Αποστολική Διάταξη «Αναζητώντας το πρόσωπο του Θεού» (29 του Ιουνίου του 2016) για τη γυναικεία στοχαστική ζωή στην οποία ο Πάπας Φραγκίσκος εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τις αφιερωμένες και εξ ολοκλήρου δοσμένες στο Θεό: «Αγαπητές αδελφές στοχαστικές, τι θα ήταν χωρίς εσάς η Εκκλησία και εκείνοι που ζουν στις περιφέρειες του ανθρώπινου και εργάζονται στην πρωτοπορία του ευαγγελισμού; Η Εκκλησία πολύ εκτιμά την εντελώς αφιερωμένη ζωή σας. Η Εκκλησία βασίζεται στην προσευχή σας και στην προσφορά σας για να φέρνει τη καλή αγγελία του Ευαγγελίου στους άνδρες και τις γυναίκες της εποχής μας. Η Εκκλησία σας χρειάζεται!».
Οι μοναστικές κοινότητες, μια αναντικατάστατη παρουσία
Και συναντώντας τους Κιστερσιανούς μοναχούς της αυστηρής τήρησης των μοναστικών κανόνων στις 23 Σεπτεμβρίου 2017, ο Πάπας δήλωσε: «Μέσα από σας θα ήθελα να στείλω ένα εγκάρδιο χαιρετισμό στους αδελφούς και τις αδελφές των μοναστηριών σας διασκορπισμένων σε διάφορες χώρες. Πηγαίνω με την καρδιά και το μυαλό μου στα σιωπηλά σας μοναστήρια, από τα οποία ανεβαίνει ακατάπαυστα η προσευχή για την Εκκλησία και για τον κόσμο. Και ευχαριστώ τον Κύριο για την αναντικατάστατη παρουσία των μοναχικών κοινοτήτων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν έναν πνευματικό πλούτο και μια συνεχή έκκληση για την αναζήτηση πάνω απ' όλα των «άνω», για να βιώνονται με σωστό μέτρο οι επίγειες πραγματικότητες».
