Ασυμβίβαστη σταγόνα
Σήμερα το πρωί κλήθηκε ο υδραυλικός του μοναστηριού: Στο δωμάτιό μου το σώμα του καλοριφέρ έσταζε: Μια σταγόνα κάθε 58 δευτερόλεπτα. Τίποτα το πιο φυσιολογικό, θα μπορούσε κάποιος να πει… Αλλά μέσα σε λίγες ημέρες αυτή η σταθερή πτώση των σταγόνων, που προσθέτονταν στις προηγούμενες, γέμισε το δοχείο που είχα τοποθετήσει από κάτω για να τις μαζεύω.
Έπρεπε να επισκευαστεί. Ο τεχνικός, αφού προσπάθησε με διάφορους τρόπους να σταματήσει τη διαρροή, κατάλαβε ότι η σταγόνα συνέχιζε το ρυθμό της. Αδιαφορώντας για την πένσα του και για την έμπειρη παρέμβασή του.
Όπως έφευγε για να επιστρέψει αργότερα με πιο εξελιγμένα εργαλεία, μου λέει ότι, ίσως, για να μπορέσει να επισκευάσει το δικό μου σώμα καλοριφέρ, να χρειαστεί να αδειάσει όλα τα υπόλοιπα σώματα από τα άλλα δωμάτια με τα οποία συνδέεται και ίσως να χρειαστεί να αδειάσει και τον ίδιο τον λέβητα.
«Για να επισκευαστεί ένα μόνο σώμα καλοριφέρ – ρωτάω – είναι απαραίτητο να ενοχλήσουμε και άλλα δεκαπέντε;». «Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα επειδή συνδέονται μεταξύ τους. Αρκεί ένα να μη λειτουργεί για να κινδυνεύει και η ζωή των άλλων. Ή λειτουργούν όλα ή δεν λειτουργεί κανένα».
Δηλαδή συμβαίνει όπως και στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας: Για να εξασφαλιστεί η ζωή των άλλων είναι απαραίτητη η δική σου τέλεια λειτουργικότητα η οποία απορρέει από τη συγχώρεση, την «επισκευή» που εσύ λαμβάνεις από το Θεό και την οποία δίνεις στους αδελφούς που ζουν σε κοινωνία μαζί σου. Η δική σου υγεία είναι υγεία για όλους.
