Ας μην αφήνουμε την προσοχή μας να αποσπάται, ας κάνουμε χώρο για τον Ιησού
Την Τρίτη Κυριακή της Παρουσίας, ο Φραγκίσκος προτρέπει να μην αφήνουμε την προσοχή μας να αποσπάται από τα εξωτερικά πράγματα αλλά να υποδεχθούμε «τον Θεό που μας καλεί» και ο οποίος επιθυμεί να μας δώσει «τη χαρά του»
Χαρά και αμφιβολία. Αυτές είναι «εμπειρίες που αποτελούν μέρος της ζωής μας» και που σηματοδοτούν την τρίτη Κυριακής της Παρουσίας η οποία ονομάζεται «της χαράς». Κατά το Angelus, ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθυμίζει την ρητή πρόσκληση του προφήτη Ησαΐα: «Η έρημος και η άνυδρη γη θα ευφρανθούν και η ερημιά θα αγαλλιαστεί, και θα ανθίσει».Αυτή η προτροπή έρχεται σε αντίθεση με την αντίθεση του Ιωάννη του Βαπτιστή στο Ευαγγέλιο: «Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να έρθει ή θα πρέπει να περιμένουμε κάποιον άλλον;»
Είναι η ίδια πραγματικότητα που δοκιμάζει την πίστη ανά πάσα στιγμή. Αλλά ο άνθρωπος που Θεού κοιτάζει πέρα από όλα αυτά, επειδή το Άγιο Πνεύμα κάνει την καρδιά του να αισθανθεί τη δύναμη της υπόσχεσής του, και ανακοινώνει την σωτηρία: «Θάρρος, μη φοβάστε! Ιδού ο Θεός σας, […] Αυτός έρχεται να σας σώσει». Και τότε όλα αλλάζουν: η έρημος ανθίζει, η παρηγοριά και η χαρά κυριεύουν την καρδιά των χαμένων, ο χωλός, ο τυφλός, ο άλαλος θεραπεύονται (βλ. στ. 5-6). Ιδού αυτό που συμβαίνει με τον Ιησού: «οι τυφλοί ξαναβρίσκουν την όρασή τους, οι χωλοί περπατούν, οι λεπροί καθαρίζονται, οι κουφοί ακούνε, οι νεκροί ανασταίνονται, το Ευαγγέλιο αναγγέλλεται στους φτωχούς».
Έκκληση για μεταστροφή
«Η σωτηρία – εξηγεί ο Πάπας – περιβάλλει ολόκληρο τον άνθρωπο και τον αναγεννά». «Αλλά αυτή η νέα γέννηση, με τη χαρά που την συνοδεύει, προϋποθέτει πάντα τον θάνατο του εαυτού μας και της αμαρτίας που υπάρχει μέσα μας»:
Εξ ου και η έκκληση για μεταστροφή, η οποία αποτελεί τη βάση του κηρύγματος τόσο του Βαπτιστή όσο και του Ιησού. Ειδικότερα, πρόκειται για μια αλλαγή της ιδέας που έχουμε για τον Θεό. Και η περίοδος της Παρουσίας μας ενθαρρύνει να κάνουμε αυτό ακριβώς που έκανε και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής θέτοντας το ερώτημα στον Ιησού: «Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να έρθει ή πρέπει να περιμένουμε για κάποιον άλλον;». Ας σκεφτούμε: σε όλη του τη ζωή ο Ιωάννης περίμενε τον Μεσσία. Ο τρόπος ζωής του, το ίδιο του το σώμα έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με αυτή την προσδοκία.
Θεός μας καλεί
«Όπως ο Ιωάννης – υπογραμμίζει ο Ποντίφικας – έτσι και εμείς καλούμαστε να αναγνωρίσουμε το πρόσωπο που ο Θεός έχει επιλέξει λάβει ο Ιησούς Χριστός, ταπεινό και φιλεύσπλαχνο»:
Η Παρουσία, περίοδος χάριτος, μας λέει ότι δεν αρκεί να πιστεύουμε στον Θεό: είναι απαραίτητο καθημερινά να καθαρίζουμε την πίστη μας. Είναι μια περίοδος προετοιμασίας ώστε να μην υποδεχθούμε έναν χαρακτήρα παραμυθιού, αλλά τον Θεό που μας καλεί, που μας εμπλέκει και ενώπιών του επιβάλλεται να κάνουμε μια επιλογή. Το Βρέφος που βρίσκεται μέσα στη φάτνη έχει το πρόσωπο των πλέον αναγκεμένων αδελφών μας, των φτωχών που «είναι οι προνομιούχοι αυτού του μυστηρίου και που συχνά είναι εκείνοι που κυρίως καταφέρνουν να αναγνωρίσουν την παρουσία του Θεού ανάμεσά μας».
Ο Ιησούς επιθυμεί να μας δώσει την χαρά του
Τέλος, το βλέμμα του Πάπα στρέφεται προς την Μαρία επικαλώντας την να συνοδεύσει μια ιδιαίτερη επιθυμία του:
Η Παρθένος Μαρία είθε, να μας βοηθά ώστε ενώ πλησιάζουμε προς τα Χριστούγεννα, να μην αφήνουμε την προσοχή μας να αποσπάται από τα εξωτερικά πράγματα, αλλά να κάνουμε χώρο μέσα στην καρδιά μας για Εκείνον που ήδη έχει έρθει και επιθυμεί να έλθει και πάλι για να μας θεραπεύσει από τις ασθένειές μας και να μας χαρίσει τη χαρά του.
Μετάφραση: ρφ
