του Ιωάννου Π. Μπουγά Θεολόγου, Διδάκτορος Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας και Φιλοσοφίας
Η Εκκλησία της Μεσσηνίας υποδέχεται για πρώτη φορά τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιο, ο οποίος θα τιμηθεί από τον Δήμο Καλαμάτας και από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Είναι βεβαίως γνωστή σε όλους η προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου ως Ιεραποστόλου, ως Καθηγητού Πανεπιστημίου, ως Συγγραφέως, ως Κήρυκος της ειρήνης και της δικαιοσύνης, ως του Αναστηλωτού της Εκκλησίας της Αλβανίας και για πολλές άλλες δραστηριότητες.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος όμως, είναι πρωτίστως Εκκλησιαστικός ανήρ διάδοχος των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ως διάδοχος των Προεστώτων της μίας ανά τους αιώνες ευχαριστιακής συνάξεως συμμετείχε τον Ιούνιο του έτους 2016 στο μεγαλύτερο Εκκλησιαστικό γεγονός της τελευταίας χιλιετηρίδος, στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κρήτη.
Για τον Αναστάσιο : Η Σύνοδος αυτή υπήρξε ένα θεόσδοτο επίτευγμα. Με πρωτεργάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος έχει επιλέξει, σύμφωνα με την ευαγγελική εντολή που ανέγνωσε στην Εναρκτήρια Συνεδρία της Συνόδου, να είναι «πάντων διάκονος» (Μαρκ. 9:35), και με ολόψυχη συνεργασία των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, των μελών που συμμετείχαν με ενθουσιασμό και αφοσίωση στην ανηφορική αυτή πορεία. ( Κυριακή 26 Ιουνίου 2016, Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Χρυσοπηγής Κρήτης).
Ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας για την Σύνοδο υπήρξε πρωταρχικός και καθοριστικός. Από τους χρόνους της ιεραποστολικής του διακονίας στην Αφρική επιμένει σε πανορθόδοξη συνάντηση, συμμετείχε ως Προκαθήμενος σε όλες τις Πανορθόδοξες συνδιασκέψεις και τέλος το τελικό κείμενο του μηνύματος της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου καταρτίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.
Κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνόδου ήταν πάντα επίκαιρος και αιώνιος, ορθόδοξος και πανχριστιανικός, χριστιανός και οικουμενικός. Δεν αγαπά την μισαλλοδοξία και τον επαρχιωτισμό των Ελλήνων χριστιανών. Γνωρίζει καλά ότι η διαίρεση μεταξύ των ανθρώπων οφείλεται στην έλλειψη διαλόγου και όταν ο διάλογος αρχίζει, τότε αρχίζει και η ειρήνευση των λαών. Πιστεύει ότι πρέπει με κάθε τρόπο να διασφαλίζεται η πανορθόδοξη ενότητα και στην συνέχεια η συνεργασία με τις άλλες χριστιανικές εκκλησίες.
Διακηρύττει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αλληλοσυμπληρούται μέσα από την ενότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης και με την εν αγάπη συνεργασία θα δείξει στον κόσμο για μιαν ακόμη φορά, ότι συνεχίζει να καθορίζει την ζωή των ανθρώπων και να αποδεικνύει, ότι ο Χριστός απέθανε και αναστήθηκε υπέρ πάντων. Ζωή και Ανάσταση που παγκόσμια πραγματώνεται μέσα στην συνάντηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών, χωρίς τις όποιες μικροσυμφεροντολογικές εθνικιστικές και εξωεκλησιαστικές επιδράσεις όπως απέδειξε εν έτει 2016 η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Ελλησίας..
Με το λόγο του κατορθώνει να νικήσει την όποια μεσαιωνική αντίληψη περί ορθοδοξίας διακινούν μοναχικοί, και όχι μόνο, κύκλοι στην Ελλάδα και αλλαχού και να αναδείξει ως βασικό στοιχείο της Εκκλησίας την ενότητα. Ενότητα, η οποία ξεπερνά τα συμπλέγματα φοβίας και μειονεκτικότητας που έχουν κάποιοι στην χριστιανική εκκλησία και έτσι βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας και της ιστορίας.
Γνωρίζει πολύ καλά ότι οι : διαιρεθέντες απεδιώξαμεν Αυτόν αλλά με την σύγκλιση της Πανορθόδοξης Συνόδου εγκαινιάζεται η νέα περίοδος επί γης της Εκκλησίας, περίοδος της ενότητος αλλά και της ενώσεως όλων των χριστιανών. Ενωμένη η Εκκλησία του Χριστού μπορεί να κάνει πραγματικότητα την βασιλεία της αγάπης, της ειρήνης, της δικαιοσύνης.
Για τον Αναστάσιο η ενωμένη Εκκλησία διαλύει την μεγαλύτερη αίρεση τον εγωισμό και σώζει τον άνθρωπο : « Ορισμένοι έθεσαν το ερώτημα : Στις μεγάλες Ορθόδοξες Συνόδους αντιμετωπίστηκε κάποια αίρεση. Ποιά αίρεση πρόκειται να αντιμετωπισθεί από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ; Η απάντησή είναι απλή. Η μεγαλύτερη αίρεση, η μητέρα των αιρέσεων, ο εγωκεντρισμός. Προσωπικός, ομαδικός, φυλετικός, τοπικιστικός, εκκλησιαστικός κ.λ.π, που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και κάθε μορφή αρμονικής και δημιουργικής συνύπαρξης. Και σε άλλες ευκαιρίες και Συνέδρια για την παγκόσμια ειρήνη, έχουμε διατυπώσει την πεποίθηση ότι «το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος αλλά ο εγωκεντρισμός˙ ατόμων, κρατών, διαφόρων συνόλων». Και σε αυτή τη διχαστική νόσο το μόνο αντίδοτο παραμένει η ανιδιοτελής αγάπη, όπως την έχει καθορίσει και την έχει σαρκώσει ο Χριστός και όσοι πιστά τον ακολουθούν.( Εναρκτήρια Συνεδρίαση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου 19 Ιουνίου 2016 )
Δικαίως μπορεί ο Αναστάσιος να ονομασθεί οικουμενικός και ενοποιός.
Τελειώνοντας την σύντομη αυτή αναφορά για την μεγάλη προσωπικότητα τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο καταθέτω δυο προσωπικές εμπειρίες.
Όταν έγιναν οι σεισμοί τον Σεπτέμβριο του 1986 στην Μεσσηνία διαρκώς ερωτούσε τον γράφοντα- τότε φοιτητή του – για τους κατοίκους της Καλαμάτας και για τον ιστορικό ναό των Αγίων Αποστόλων, αν αποκατασταθήκαν οι ζημιές που υπέστη, επιθυμώντας να επισκεφθεί την πόλη και τούτο δεν έγινε πραγματικότητα για λόγους κανονικής τάξεως, αν και ως Επίσκοπος έφερε τον τίτλο της πάλαι ποτέ εν Μεσσηνία διαλαμψάσης Επισκοπής Ανδρούσης. Επίσης βοήθησε με φιλάνθρωπη χαρά φοιτητές τους σεισμόπληκτους με κάθε είδους υλική και πνευματική βοήθεια.
Η σκέψη του ήταν διαρκώς στους φοιτητές του και στις ανάγκες τους, και για τούτο αγωνιούσε και αγωνιζόταν σε κάθε συνεδρίαση της Συγκλήτου ως Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής τα έτη 1984 1986, όπως εξ ιδίας ακοής καταθέτει ο γράφων το παρόν κείμενο ως εκπρόσωπος των φοιτητών στην Σύγκλητο.
Οι φοιτητές του πάντα τον θυμούνται για το μειλίχιο βλέμμα του την αγάπη και την καλωσύνη του.
