ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
Και κατά τη φετινή χρονιά, ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος θέλησε να αρχίσει την Τεσσαρακοστή από τον Μητροπολιτικό Ναό της τοπικής μας Εκκλησίας στη Νάξο.
Χθες, Τετάρτη των Τεφρών για την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα (στις άλλες Εκκλησίες του Ρωμαϊκού τυπικού ήταν την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου) τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου στο Κάστρο της Νάξου, από τον Αρχιεπίσκοπο, το Επισκοπικό Βικάριο Ναξοπαρίας π. Μανώλη και τον εφημέριο π. Γεώργιο.
Ο καιρός δεν ήταν και τόσο ευνοϊκός για να πάρει κάποιος τον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στον Μητροπολιτικό μας Ναό, όμως αρκετοί οι ενορίτες με τα παιδιά τους έκαναν πράξη την πρόθεσή τους, να ξεκινήσουν, ως ενοριακή κοινότητα, την πορεία τους προς το Πάσχα.
Είναι γνωστό ότι αυτή η ημέρα αυτή το όνομα της «Τετάρτη των Τεφρών» από την παράδοση της Εκκλησίας να τοποθετείται στην κεφαλή του κάθε πιστού λίγη στάχτη. Αυτή παρασκευάζεται από το καύσιμο των βαΐων που χρησιμοποιήθηκαν την Κυριακή τν Βαΐων της περασμένης χρονιάς.
Ο Αρχιεπίσκοπος, μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Η σημερινή ημέρα μας θυμίζει ότι είμαστε λίγη σκόνη μέσα στο απέραντο σύμπαν. Ναι αυτό είναι αλήθεια, αλλά είμαστε μια "πολύτιμη" σκόνη, αγαπημένη από το Θεό και βρισκόμαστε στον κόσμο για να πραγματοποιήσουμε το σχέδιο του Θεού.
Οφείλουμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον λειτουργικό καιρό για να επιστρέψουμε και να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και τον πλησίον και να ζήσουμε ως «αγαπημένα παιδιά», «ως συγχωρημένοι αμαρτωλοί».
Στην πορεία μας προς το Πάσχα μπορούμε να κάνουμε δύο βήματα: αυτό που πηγαίνει από τη σκόνη στη ζωή, και το άλλο, που ι πηγαίνει από τη ζωή στη σκόνη.
Το πρώτο περιέχει μια μεγάλη ελπίδα, διότι παρά τον φόβο, το αχαλίνωτο κακό, την κακία και τη σταδιακή αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας, ο Θεός μπορεί να μετατρέψει τη σκόνη μας σε Δόξα.
Η Σαρακοστή δεν είναι ο καιρός για να περιοριστούμε στο να κάνουμε αναφορά στους ηθικούς νόμους, στους πόνους και τα βάσανα μας, αλλά να αναγνωρίσουμε σ’ αυτή τη στάχτη τον εαυτό μας και να πιστέψουμε ότι ο Θεός μας αγαπά .
Η Σαρακοστή είναι ένας καιρός χάριτος, για να διαπιστώσουμε τη ματιά που Θεού που πέφτει πάνω στην κάθε μια και στον καθένα μας με σκοπό την εσωτερική αλλαγή μας. Είμαστε στον κόσμο για να βαδίσουμε από τη σκόνη στη ζωή.
Ας αφήσουμε τη στάχτη που θα λάβουμε στην κεφαλή μας να ταράξει τις σκέψεις μας και να αναρωτηθούμε: "Εγώ για ποιο σκοπό υπάρχω;" Για τα χρήματα; Για να με εκτιμούν οι άλλοι; Για μια καλή καριέρα; Για την επιθυμία να αποκτούμε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά; Αν ζούμε μόνο γι’ αυτά, τότε δεν έχουμε καταλάβει ότι είμαστε λίγο χώμα, που γίνεται ζωή μόνο με την πνοή του Θεού. Η στάχτη που λαβαίνουμε στην κεφαλή μας, μάς θυμίζει, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε για όλα όσα χάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά πρέπει να καταλάβουμε πως μόνο η αγάπη μένει, μόνο η αγάπη σώζει.
Δεν είμαστε στον κόσμο για να θησαυρίζουμε υλικά αγαθά. Ο Θεός δεν θα μας ζητήσει πόσα πλούτη αποκτήσαμε αλλά πόσο αγαπήσαμε;
Η στάχτη τοποθετείται στις κεφαλές μας αλλά είναι η φωτιά της αγάπης που φλέγει τις καρδιές μας.
Είναι η αγάπη για το Θεό και τον πλησίον που μας εξασφαλίζουν το διαβατήριο για τη νέα αυτή αιώνια πατρίδα. Τα γήινα αγαθά που διαθέτουμε δεν μας βοηθούν στην πορεία μας αυτή, είναι όλα στάχτη και εξαφανίζονται, μόνο η αγάπη που προσφέρουμε στην οικογένεια, στην εργασία, στην Εκκλησία, στον κόσμο –αυτή γεννιέται στη ζωή αυτή και παραμένει για πάντα.
Σκεπτόμενοι το δεύτερο βήμα που ανάφερα στην αρχή οφείλουμε να διώξουμε πολλές «που καταστρέφουν τον κόσμο και βρωμίζουν την καρδιά μας:
Μίση, έχθρες, ζήλιες, καταστροφή, πόλεμος, αδιαφορία για τα αθώα παιδιά που χάνονται, ηλικιωμένοι που μένουν στη μοναξιά, πρόσφυγες και μετανάστες, είναι καταστάσεις μας καταστρέφουν και μας ωθούν να επιστρέψουμε στη σκόνη. Υπάρχει δυστυχώς πολύ σκόνη στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων! Ας ρίξουμε μια ματιά στο σπίτι μας, στις οικογένειές μας: πόσες αμφιβολίες, πόση αδυναμία να αποτρέψουμε τις συγκρούσεις, πόσο δύσκολο είναι να ζητήσουμε συγνώμη, να συγχωρήσουμε, να ξαναρχίσουμε, ενώ με τέτοια ευκολία διεκδικούμε τους χώρους και τα δικαιώματά μας! Ακόμα και στην Εκκλησία έχουμε αφήσει να συσσωρευτεί η σκόνη κοσμικής φύσης.
Υπάρχει και ένα άλλο συγκεκριμένο είδος σκόνης, το οποίο καταδικάζεται από το Ευαγγέλιο και είναι η σκόνη της διπροσωπίας. Στην πραγματικότητα Ιησούς δεν μας λέει να κάνουμε μόνο έργα φιλανθρωπίας, μόνο να προσευχόμαστε ή να νηστεύουμε, αλλά μας λέει ότι όλα αυτά πρέπει να γίνονται χωρίς να προσποιούμαστε και χωρίς φαρισαϊσμό, δηλαδή απλώς για να μας βλέπουν οι άλλοι και να μας επαινούν
Πόσες φορές πράγματι διακηρύσσουμε ότι είμαστε χριστιανοί ενώ στις καρδιές μας υπάρχει τόση στάχτη. Πόσες φορές κάνουμε το καλό, αλλά μέσα κρατάμε το κακό. Μη ξεχνούμε ότι η κάθε μια και ο καθένας μας είναι πολίτης κάποιας γήινης πατρίδας αλλά όλοι προοριζόμαστε να γίνουμε πολίτες της κοινής πατρίδας που είναι η ουράνια Βασιλεία.
Ας είναι αυτή Σαρακοστή είναι ο κατάλληλος καιρός για να καθαρίσουμε την καρδιά μας από τη σκόνη. Ας είναι ο κατάλληλος καιρός που θα μας βοηθήσει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να συμφιλιωθεί με το Θεό και τον συνάνθρωπό μας, ώστε η αγάπη Του να καταστρέψει την τέφρα της αμαρτίας μας. Αμήν
