Από την πόρτα της αδυναμίας εισέρχεται η σωτηρία του Θεού
Κατά τη Γενική Ακρόαση που ήταν αφιερωμένη στην ειδωλολατρία, ο Πάπας Φραγκίσκο υπενθύμισε ότι η αναγνώριση της δική μας αδυναμίας αποτελεί την προϋπόθεση για να ανοιχθούμε στον Θεό και για να απορρίψουμε τα είδωλα της καρδιάς μας
Στην Αίθουσα Παύλος Στ΄, κατά τη δεύτερη γενική ακρόαση μετά την διακοπή του Ιουλίου, ο Πάπας Φραγκίσκος συνεχίζει την κατήχησή του πάνω στις Δέκα Εντολές μιλώντας για την ειδωλολατρία. Παραπέμπει ιδιαίτερα στο βιβλικό απόσπασμα από το Βιβλίο της Εξόδου το οποίο μιλάει για το χρυσό μοσχάρι, το κατ’ εξοχήν είδωλο .
Τα είδωλα αναζητούνται στην έρημο
Ο Πάπας μας προσκαλεί να σκεφτούμε το πλαίσιο στο οποίο εξελίσσεται το βιβλικό επεισόδιο: η έρημος, ένας τόπος επισφαλής, «εικόνα της ανθρώπινης ζωής,, η κατάσταση της οποίας είναι αβέβαιη και δεν διαθέτει απαραβίαστες εγγυήσεις». Μια ανασφάλεια που γεννά «πρωταρχικές ανησυχίες» όπως το τι θα πιούμε και τι θα φάμε και αυτό γίνεται το έδαφος αναπαραγωγής για την ειδωλολατρία.
Η ανθρώπινη φύση, για να ξεφύγει από την επισφάλεια, την επισφάλεια της ερήμου, επιδιώκει μια θρησκεία «φτιαγμένη από την ίδια»: όταν ο Θεός δεν παρουσιάζεται, φτιάχνουμε έναν θεό στα μέτρα μας. «Μπροστά στο είδωλο δεν κινδυνεύει η πιθανότητα μια κλήσης που μας βγάζει από την ασφάλειά μας, επειδή τα είδωλα «στόμα έχουν αλλά δεν μιλάνε» (ψαλ. 15,5). Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι το είδωλο είναι ένα πρόσχημα για να θέσουμε τους εαυτούς μας στο επίκεντρο της πραγματικότητας, στην λατρεία του έργου των δικών μας χεριών».
Επιτυχία, πλούτος και χρήμα: οι πειρασμοί όλων των εποχών
Η ανάγκη για ένα είδωλο αναγκάζει τον Aronneνα δημιουργήσει ένα μοσχάρι – για τότε, σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας, ενέργειας και δύναμης – φτιαγμένο από χρυσό, ως εκ τούτου, την εκπροσώπηση του πλούτου.
Αυτά είναι τα μεγάλα είδωλα: επιτυχία, εξουσία και χρήμα. Αποτελούν τους πειρασμούς όλων των εποχών! Ιδού λοιπόν τι είναι ο χρυσός μόσχος: το σύμβολο όλων των επιθυμιών που δίνουν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας ενώ αντ’ αυτού υποδουλώνουν, επειδή το είδωλο πάντα υποδουλώνει.
«Το σπουδαίο έργο του Θεού – υπογραμμίζει ο Φραγκίσκος – είναι να απομακρύνει την ειδωλολατρία από την καρδιά μας». Αλλά όλα γεννιούνται από την αδυναμία να εμπιστευτούμε πρώτα απ’ όλα τον Θεό, να αναθέσουμε σε Εκείνον την ασφάλειά μας, να αφήσουμε σε Εκείνον την πραγματική εμβάθυνση των επιθυμιών της καρδιάς μας. Αυτό μας επιτρέπει να υποστηρίξουμε και την αδυναμία μας, την αβεβαιότητά και την ανασφάλειά μας. Χωρίς την υπεροχή του Θεού εύκολα πέφτουμε στην ειδωλολατρία και ικανοποιούμαστε με πενιχρές διαβεβαιώσεις.
Η αδυναμία δεν είναι ντροπή
Ωστόσο η αποδοχή του Ιησού που «έγινε φτωχός για εμάς» είναι η αναγνώριση ότι «η αδυναμία μας δεν αποτελεί ντροπή για την ανθρώπινη ζωή, αλλά είναι η προϋπόθεση για να ανοιχτούμε σε εκείνον που είναι αληθινά ισχυρός».
Από την πόρτα της αδυναμίας εισέρχεται η σωτηρία του Θεού (2 Κορ. 12,10). Και είναι εν δυνάμει της δικής μας ανεπάρκειας που ο άνθρωπος ανοίγεται στην πατρότητα του Θεού. Η ελευθερία του ανθρώπου γεννιέται όταν αφήσουμε τον αληθινό Θεό να αποτελέσει τον μόνο Κύριό μας. Αυτό μας επιτρέπει να δεχθούμε τη δική μας ευθραυστότητα και να απορρίψουμε τα είδωλα της καρδιάς μας.
