Από μια ιστορία διαίρεσης μπορεί να γεννηθεί η συμφιλίωση
Δεν μπορούμε να διαγράψουμε την ιστορία της διαίρεσής μας, αλλά αυτή μπορεί να γίνει μέρος της ιστορίας της συμφιλίωσης. Αυτό αναφέρει ο Καρδινάλιος Kουρτ Κοχ, πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση της αναθεωρημένης ιταλικής μετάφρασης της «Κοινής Διακήρυξης για τη Διδασκαλία της Δικαίωσης» (ΚΔ). Είναι το βασικό κείμενο του διαλόγου μεταξύ Καθολικών και Λουθηρανών, του έτους 1999, και πρόκειται για ένα βήμα προς την υπέρβαση του θεμελιώδους σημείου της διαίρεσης μεταξύ των δύο Εκκλησιών, το ζήτημα της σωτηρίας.
Το κείμενο αυτό έγινε αποδεκτό στη συνέχεια από τους Μεθοδιστές, τους Αγγλικάνους και τις Μεταρρυθμισμένες Εκκλησίες.
Η πρωτοβουλία της επανέκδοσης του κειμένου μετά από είκοσι χρόνια, ανακοινώθηκε από το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών και την Λουθηρανική Παγκόσμια Ομοσπονδία, στις 3 Ιανουαρίου, με τη συμπλήρωση πεντακοσίων χρόνων από την ακοινωνησία του Μαρτίνου Λουθήρου, στις 3 Ιανουαρίου 1521. Μια πληγή που εξακολουθεί να είναι οδυνηρή, αλλά όπως εξηγεί ο Καρδινάλιος, υπάρχει η σταθερή βούληση να συνεχιστεί ο διάλογος, καθοδηγούμενος από το Ευαγγέλιο, βαδίζοντας μαζί στον δρόμο της συμφιλίωσης.
Απ. – Η «Κοινή Διακήρυξη για τη Διδασκαλία της Δικαίωσης» του 1999, αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα στην πορεία της Καθολικής – Λουθηρανικής συμφιλίωσης. Το κρίσιμο ερώτημα για τη χριστιανική μας ύπαρξη: «Πώς φτάνουμε στη σωτηρία και πώς μένουμε στη σωτηρία;» προκάλεσε μεγάλες διαμάχες τον 16ο αιώνα, διαμάχες που τελικά οδήγησαν σε διαίρεση στην Εκκλησία. Μετά από αιώνες ομολογιακής πολεμικής, το 1999 οι Καθολικοί και οι Λουθηρανοί μπόρεσαν να ομολογήσουν μαζί, σε κοινή συναίνεση, ότι: «όχι βάσει της δικής μας αξίας, αλλά μόνο διαμέσου της χάριτος και εν τη πίστη στο σωτήριο έργο του Χριστού, γινόμαστε δεκτοί από τον Θεό και λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο ανανεώνει τις καρδιές μας, μας ενδυναμώνει και μας καλεί να επιτελέσουμε τα καλά έργα» (ΚΔ 15).
Ερ. – Η έκδοση που μόλις δημοσιεύθηκε περιέχει επιπλέον κείμενα, τα οποία μεταφράστηκαν στα ιταλικά για πρώτη φορά. Περί τίνος πρόκειται;
Απ. – Η «Κοινή Διακήρυξη για τη Διδασκαλία της Δικαίωσης» του 1999, ήταν αρχικά ένα διμερές έγγραφο, καρπός του καθολικού – λουθηρανικού διαλόγου. Ευτυχώς, έλαβε στη συνέχεια πολυμερή αποδοχή. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Μεθοδιστικών Εκκλησιών, η Αγγλικανική Κοινωνία και η Παγκόσμια Κοινωνία των Μεταρρυθμισμένων Εκκλησιών προσχώρησαν σε αυτό. Το 2019, όχι μόνο οι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας και της Παγκόσμιας Λουθηρανικής Ομοσπονδίας, αλλά και οι εκπρόσωποι των τριών παγκόσμιων κοινοτήτων που μόλις ανέφερα, συναντήθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ στη Βόρεια Αμερική και επιβεβαίωσαν την κοινή οικουμενική τους δέσμευση για το μέλλον. Όλα τα σχετικά κείμενα βρίσκονται πλέον στη νέα έκδοση. Ήταν σημαντικό για εμάς, αυτήν την ειδική μαρτυρία της οικουμενικής συμφιλίωσης να την κάνουμε ακόμη πιο γνωστή στον ιταλόφωνο κόσμο, ειδικά στον καθολικό κόσμο.
Ερ. – Σε αντίθεση με άλλες υπάρχουσες μεταφράσεις, η ιταλική έκδοση έχει και έναν οικουμενικό πρόλογο που υπογράφηκε από εσάς, Σεβασμιότατε, και από τον Γενικό Γραμματέα της Παγκόσμιας Λουθηρανικής Ομοσπονδία, αιδ. Μάρτιν Γιουνγκ. Γιατί επιλέξατε την 3η Ιανουαρίου 2021 ως ημερομηνία δημοσίευσης;
Απ. – Η 3η Ιανουαρίου 2021 σηματοδοτεί τα πεντακόσια χρόνια ακοινωνησίας του Μαρτίνου Λουθήρου, ποινή που του επιβλήθηκε από τον Πάπα Λέοντα Ι’. Αυτό το γεγονός συνεχίζει να αντιπροσωπεύει μια οδυνηρή πληγή στην ιστορία της Καθολικής – Λουθηρανικής διαίρεσης. Η καταδίκη του Μαρτίνου Λουθήρου από τον Πάπα, τον οποίο ο Λούθηρος στα γραπτά του ονομάζει «Αντίχριστο», συνέβαλε στην αμοιβαία απομόνωση. Η Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία και το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών αντιμετωπίζουν την πρόκληση να αποσαφηνίσουν, από οικουμενική άποψη, τα ιστορικά, θεολογικά και νομοκανονικά ζητήματα που σχετίζονται με την ακοινωνησία του Λουθήρου. Αυτό το έργο έχει ανατεθεί εδώ και πολύ καιρό σε μια οικουμενική ομάδα εμπειρογνωμόνων. Ελπίζουμε ότι στο εγγύς μέλλον θα είναι δυνατή η δημοσίευση ενός «κοινού μηνύματος». Χωρίς να επιθυμούμε να προβλέψουμε το τελικό αποτέλεσμα, ήταν σημαντικό να δείξουμε, ο ίδιος ο αιδ. Γιουνγκ και ο υποφαινόμενος, μέσω της δημοσίευσης αυτής της ιταλικής έκδοσης, τη σταθερή μας πρόθεση να συνεχίσουμε στο δρόμο της συμφιλίωσης υπό την καθοδήγηση του Ευαγγελίου.
Ερ. – Σεβασμιότατε, τι περαιτέρω βήματα προς τη συμφιλίωση Καθολικών και Λουθηρανών έχετε κατά νου;
Απ. – Το 2030 θα είναι η μνήμη των πεντακοσίων χρόνων από την Ομολογία του Άουγκσμπουργκ. Η «Confessio Augustana» είναι τώρα μέρος των λουθηρανικών ομολογιών. Το 1530 ήταν η τελευταία προσπάθεια, δυστυχώς ανεπιτυχής, να αποφευχθεί μια επικείμενη διαίρεση στην Εκκλησία. Η Ομολογία του Άουγκσμπουργκ έχει ένα οικουμενικό δυναμικό το οποίο Καθολικοί και Λουθηρανοί μπορούν να ανακαλύψουν ξανά. Η αξιοποίηση αυτού του δυναμικού θα μπορούσε να είναι μια πολλά υποσχόμενη εργασία για το άμεσο μέλλον.
Μετάφραση: π. Λ
