ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Στη σημερινή Θεία Λειτουργία διαβάζονται οι Μακαρισμοί σύμφωνα με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (βλ. Μτ 5,1-12). Ο πρώτος μακαρισμός είναι θεμελιώδης και λέει το εξής: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (στ. 3).

Ποιοι είναι οι «πτωχοί τω πνεύματι»; Είναι εκείνοι που ξέρουν ότι δεν είναι αυτάρκεις και ζουν ως «επαίτες του Θεού»: νιώθουν την ανάγκη του Θεού και αναγνωρίζουν ότι το καλό προέρχεται από αυτόν, ως δώρο, ως μια χάρη. Όσοι είναι φτωχοί στο πνεύμα θεωρούν πολύτιμο αυτό που λαμβάνουν, γι’ αυτό εύχονται κανένα δώρο να μην πάει χαμένο. Σήμερα θα ήθελα να σταθώ σε αυτήν την τυπική πτυχή των φτωχών στο πνεύμα: να μην σπαταλούν. Οι φτωχοί στο πνεύμα προσπαθούν να μην σπαταλήσουν τίποτα. Ο Ιησούς μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να μην σπαταλάμε: για παράδειγμα μετά τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων, όταν μας ζητά να μαζέψουμε τα περισσεύματα της τροφής για να μη χαθεί τίποτα (πρβλ. Ιω 6,12). Η μη σπατάλη μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε την αξία του εαυτού μας, των ανθρώπων και των πραγμάτων. Δυστυχώς, όμως, είναι μια αρχή που συχνά αγνοείται, ειδικά στις πιο εύπορες κοινωνίες, όπου κυριαρχεί η κουλτούρα της σπατάλης και η κουλτούρα της απόρριψης: και οι δύο είναι μάστιγα. Θα ήθελα λοιπόν να σας προτείνω τρεις προκλήσεις ενάντια στη νοοτροπία της σπατάλης και της απόρριψης.

Πρώτη πρόκληση: μην σπαταλάμε το δώρο που είμαστε εμείς. Ο καθένας μας είναι ένα καλό, ανεξάρτητα από τις ιδιότητες που έχουμε. Κάθε γυναίκα, κάθε άντρας είναι πλούσιος όχι μόνο σε ταλέντα, αλλά σε αξιοπρέπεια, τον αγαπά ο Θεός, αξίζει, είναι πολύτιμος. Ο Ιησούς μας υπενθυμίζει ότι είμαστε μακάριοι όχι για αυτό που έχουμε, αλλά για αυτό που είμαστε. Και όταν ο άνθρωπος αφήνει τον εαυτό του και τον πετάει, τότε τον σπαταλά. Ας αγωνιστούμε, με τη βοήθεια του Θεού, ενάντια στον πειρασμό να θεωρούμε τον εαυτό μας ανεπαρκή, λανθασμένο και να γινόμαστε αξιολύπητοι.

Μετά, δεύτερη πρόκληση: μην σπαταλάμε τα δώρα που έχουμε. Αποδεικνύεται ότι περίπου το ένα τρίτο της συνολικής παραγωγής τροφίμων πάει χαμένο κάθε χρόνο στον κόσμο. Και αυτό ενώ τόσοι πολλοί λιμοκτονούν! Οι πόροι της δημιουργίας δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται έτσι. Τα αγαθά πρέπει να φυλάσσονται και να μοιράζονται, ώστε να μην λείπει από κανέναν ό,τι είναι απαραίτητο. Ας μην σπαταλήσουμε ό,τι έχουμε, αλλά ας διαδώσουμε μια οικολογία δικαιοσύνης και φιλανθρωπίας, μοιράσματος!

Τέλος, τρίτη πρόκληση: μην απορρίπτουμε τους ανθρώπους. Η κουλτούρα του απόρριψης λέει: Σε χρησιμοποιώ όσο σε χρειάζομαι. Όταν δεν με ενδιαφέρεις πια ή μου είσαι εμπόδιο, σε πετάω. Και οι πιο εύθραυστοι αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο: τα αγέννητα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι άποροι και οι μειονεκτούντες. Αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να πεταχτούν, οι μειονεκτούντες δεν μπορούν να πεταχτούν! Κάθε ένας είναι ένα ιερό δώρο, κάθε ένας είναι ένα μοναδικό δώρο, σε κάθε ηλικία και σε κάθε κατάσταση. Να σεβόμαστε και να προάγουμε τη ζωή πάντα! Να μην απορρίπτουμε τη ζωή!

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας θέσουμε μερικές ερωτήσεις. Πρώτα απ’ όλα, πώς βιώνω τη φτώχεια του πνεύματος; Ξέρω να κάνω χώρο στον Θεό, πιστεύω ότι Αυτός είναι το καλό μου, ο αληθινός και μεγάλος μου πλούτος; Πιστεύω ότι με αγαπάει ή με λύπη πετάω τον εαυτό μου, ξεχνώντας ότι είμαι δώρο; Και μετά: προσέχω να μην σπαταλήσω, είμαι υπεύθυνος στη χρήση των πραγμάτων, τωναγαθών; Και είμαι πρόθυμος να τα μοιραστώ με άλλους ή είμαι εγωιστής; Τέλος: θεωρώ πολύτιμα δώρα τους πιο εύθραυστους, τους οποίους ο Θεός μου ζητά να διαφυλάξω; Θυμάμαι τους φτωχούς, όποιον του λείπουν τα απαραίτητα;

Είθε η Παναγία, η Γυναίκα των Μακαρισμών, να μας βοηθήσει να να μαρτυρήσουμε τη χαρά ότι η ζωή είναι ένα δώρο και ότι είναι όμορφο εμείς να γίνουμε δώρο για τους άλλους.

——————–

Μετάφραση: π.Λ