ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 26 Μαρτίου 2023
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Σήμερα, Πέμπτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει την ανάσταση του Λαζάρου (βλ. Ιω 11,1-45). Είναι το τελευταίο από τα θαύματα του Ιησού πριν από το Πάσχα. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι βρισκόμαστε στο απόγειο των «σημείων» Του. Ο Λάζαρος είναι στενός φίλος του Ιησού, ο οποίος ξέρει ότι πρόκειται να πεθάνει. Ξεκινάει για τη Βηθανία, αλλά φτάνει στο σπίτι του τέσσερις μέρες μετά την ταφή, όταν κάθε ελπίδα έχει χαθεί. Ωστόσο, η παρουσία Του αναζωπυρώνει λίγο την εμπιστοσύνη στην καρδιά των αδελφών του Λαζάρου, της Μάρθας και της Μαρίας (βλ. στ. 22.27). Αυτές, παρά τον πόνο, γραπώνονται από αυτό το φως. Μικρή ελπίδα. Ο Ιησούς τους προσκαλεί να έχουν πίστη και τους ζητά να ανοίξουν τον τάφο. Μετά προσεύχεται στον Πατέρα και στη συνέχεια φωνάζει στον Λάζαρο: «Έλα έξω!» (στ. 43). Αυτός επιστρέφει στη ζωή και βγαίνει έξω.
Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: ο Ιησούς δίνει τη ζωή του ακόμη κι όταν φαίνεται να μην υπάρχει πια ελπίδα. Μερικές φορές τυχαίνει να νιώθεις απελπισία ή να συναντάς ανθρώπους που έχουν σταματήσει να ελπίζουν: λόγω μιας οδυνηρής απώλειας, μιας ασθένειας, μιας έντονης απογοήτευσης, μιας αδικίας ή μιας προδοσίας, ενός σοβαρού λάθους. Μερικές φορές ακούμε ανθρώπους να λένε: «Δεν υπάρχει πλέον τίποτα να κάνουμε!». Είναι στιγμές που η ζωή μοιάζει με κλειστό τάφο: όλα είναι σκοτεινά, μόνο πόνος και απελπισία φαίνονται τριγύρω. Ο Ιησούς, σήμερα, μας λέει ότι δεν είναι έτσι, ότι σε αυτές τις στιγμές δεν είμαστε μόνοι, και μάλιστα ότι σε αυτές ακριβώς τις στιγμές Αυτός έρχεται πιο κοντά από ποτέ για να μας δώσει ξανά ζωή. Κλαίει μαζί μας, όπως έκλαψε για τον Λάζαρο: το Ευαγγέλιο επαναλαμβάνει δύο φορές ότι συγκινήθηκε (βλ. στ. 33.38) και υπογραμμίζει ότι δάκρυσε (βλ. στ. 35). Και ταυτόχρονα ο Ιησούς μας καλεί να μην σταματήσουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε, να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να κατακλυστεί από αρνητικά συναισθήματα. Πλησιάζει στους τάφους μας και λέει σ’ εμάς, όπως και τότε: «Βγάλτε την πέτρα» (στ. 39).
Αυτό μας λέει ο Ιησούς, βγάλτε την πέτρα: τον πόνο, τα λάθη, ακόμη και τις αποτυχίες, μην τα κρύβετε μέσα σας, σε ένα δωμάτιο σκοτεινό και μοναχικό, κλειστό. Βγάλτε την πέτρα: βγάλτε ό,τι υπάρχει μέσα, ρίξτε το σ’ εμένα με εμπιστοσύνη, χωρίς φόβο, γιατί είμαι μαζί σας, σας αγαπώ και θέλω να ζήσετε ξανά. Και, όπως στον Λάζαρο, επαναλαμβάνει στον καθένα μας: Έλα έξω! Σήκω, συνέχισε το ταξίδι, ανάκτησε την αυτοπεποίθηση! Σε παίρνω εγώ από το χέρι, όπως όταν ήσουν μικρός και μάθαινες να κάνεις τα πρώτα σου βήματα. Λύσε τις λωρίδες που σε δένουν (βλ. στ. 44), μην ενδίδεις στην απαισιοδοξία που καταθλίβει, στον φόβο που απομονώνει, στην αποθάρρυνση επειδή θυμάσαι τις κακιές εμπειρίες, στον τρόμο που παραλύει. Εγώ σε θέλω ελεύθερο και ζωντανό, δεν σε εγκαταλείπω και είμαι μαζί σου! Μην αφήνεις τον εαυτό σου να φυλακιστεί από τον πόνο, μην αφήνεις την ελπίδα να πεθάνει: ξανάρχισε να ζεις!
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, αυτό το απόσπασμα, το οποίο βρίσκεται στο ενδέκατο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου και κάνει πολύ καλό να το διαβάζουμε, είναι ένας ύμνος στη ζωή και αναγιγνώσκεται όταν πλησιάζει το Πάσχα. Ίσως κι εμείς αυτή τη στιγμή κουβαλάμε στην καρδιά κάποιο βάρος ή κάποιο βάσανο, που φαίνεται να μας συνθλίβει.
Τότε ήρθε η ώρα να αφαιρέσουμε την πέτρα και να βγούμε να συναντήσουμε τον Ιησού, ο οποίος είναι κοντά. Καταφέρνουμε να του ανοίξουμε την καρδιά μας και να του εμπιστευτούμε τις ανησυχίες μας; Να ανοίξουμε τον τάφο των προβλημάτων και να κοιτάξουμε πέρα από το κατώφλι, προς το φως Του; Και με τη σειρά μας, σαν μικροί καθρέφτες της αγάπης του Θεού, καταφέρνουμε να φωτίσουμε τους χώρους στους οποίους ζούμε με λόγια και χειρονομίες ζωής; Μαρτυρούμε την ελπίδα και τη χαρά του Ιησού;
Είθε η Παναγία, η Μητέρα της ελπίδας, να ανανεώσει σ’ εμάς τη χαρά να μην νιώθουμε μόνοι και το κάλεσμα να φέρουμε φως στο σκοτάδι που μας περιβάλλει.
———————
Μετάφραση: π.Λ
