ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 23 Ιουλίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Το Ευαγγέλιο σήμερα μας προσφέρει την παραβολή του σιταριού και των ζιζανίων (πρβλ. Μτ 13,24-43). Ένας αγρότης, που έσπειρε καλό σπόρο στο χωράφι του, ανακαλύπτει ότι ένας εχθρός τη νύχτα έσπειρε εκεί ζιτζάνια, ένα φυτό που μοιάζει πολύ με το σιτάρι, αλλά είναι αγριόχορτο.

Με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς μιλά για τον κόσμο μας, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα σαν ένα μεγάλο χωράφι, όπου ο Θεός σπέρνει το σιτάρι και ο Πονηρός τα ζιζάνια, και επομένως το καλό και το κακό αναπτύσσονται μαζί. Το καλό και το κακό μεγαλώνουν μαζί. Το βλέπουμε στις ειδήσεις, στην κοινωνία, αλλά και στην οικογένεια και στην Εκκλησία. Και όταν, μαζί με το καλό σιτάρι, βλέπουμε και τα παλιόχορτα, θέλουμε να τα ξεριζώσουμε αμέσως, για να κάνουμε ένα «καλό ξεκαθάρισμα». Αλλά ο Κύριος μας προειδοποιεί σήμερα ότι είναι πειρασμός να το κάνουμε αυτό: δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένας τέλειος κόσμος και δεν μπορεί να γίνει το καλό καταστρέφοντας βιαστικά αυτό που είναι λάθος, διότι αυτό έχει χειρότερα αποτελέσματα: καταλήγουμε –όπως λέει η παροιμία– «να πετάξουμε το μωρό μαζί με το βρώμικο νερό».

Ωστόσο, υπάρχει ένα δεύτερο χωράφι το οποίο μπορούμε να καθαρίσουμε: το χωράφι της καρδιάς μας, το μόνο στο οποίο μπορούμε να επέμβουμε άμεσα. Κι εκεί υπάρχουν το σιτάρι και τα ζιζάνια, και μάλιστα από εκεί και τα δύο επεκτείνονται στον μεγάλο αγρό του κόσμου. Αδελφοί και αδελφές, η καρδιά μας, πράγματι, είναι ο αγρός της ελευθερίας: δεν είναι ένα ασηπτικό εργαστήριο, αλλά ένας ανοιχτός και επομένως ευάλωτος χώρος. Για να τον καλλιεργήσουμε σωστά, αφενός χρειάζεται να φροντίζουμε συνεχώς τα ευαίσθητα βλαστάρια του καλού, αφετέρου να διακρίνουμε και να ξεριζώνουμε τα παλιόχορτα την κατάλληλη στιγμή. Ας κοιτάξουμε λοιπόν μέσα μας και ας εξετάσουμε λίγο τι συμβαίνει, τι μεγαλώνει σε μένα, τι καλό και τι κακό μεγαλώνει μέσα μου. Υπάρχει μια καλή μέθοδος για να το κάνουμε: αυτή που λέγεται εξέταση της συνείδησης, που είναι να βλέπω τι συνέβη σήμερα στη ζωή μου, τι επηρέασε την καρδιά μου και ποιες αποφάσεις πήρα. Και αυτό πραγματικά χρησιμεύει για να επαληθεύσουμε, υπό το φως του Θεού, πού υπάρχουν τα παλιόχορτα και πού υπάρχει ο καλός σπόρος.

Μετά το χωράφι του κόσμου και το χωράφι της καρδιάς υπάρχει ένα τρίτο χωράφι. Μπορούμε να το πούμε το χωράφι του κοντινού μας. Είναι τα άτομα με τα οποία κάνουμε παρέα καθημερινά και συχνά τα κρίνουμε. Πόσο μας είναι εύκολο να αναγνωρίσουμε τα ζιζάνιά τους, πόσο μας αρέσει να «γδέρνουμε» τους άλλους! Και πόσο δύσκολο είναι αντ’ αυτού να μπορούμε να δούμε το καλό σιτάρι που μεγαλώνει σ’ αυτούς! Ας θυμηθούμε, όμως, ότι αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε τα χωράφια της ζωής, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε πρώτα απ’ όλα το έργο του Θεού: να μάθουμε να βλέπουμε στους άλλους, στον κόσμο και στον εαυτό μας την ομορφιά εκείνη που έσπειρε ο Κύριος, το ηλιόλουστο σιτάρι με τα χρυσαφένια στάχυά του. Αδελφοί και αδελφές, ας ζητήσουμε τη χάρη για να μπορέσουμε να το δούμε σε εμάς, αλλά και στους άλλους, ξεκινώντας από τους κοντινούς μας. Δεν είναι ένα αφελές βλέμμα, είναι ένα βλέμμα γεμάτο πίστη, διότι ο Θεός, ο γεωργός του μεγάλου αγρού του κόσμου, αγαπά να βλέπει το καλό και να το κάνει να μεγαλώνει ωσότου να κάνει γιορτή τη σοδειά!

Έτσι και σήμερα μπορούμε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό μας. Σκεπτόμενος το χωράφι του κόσμου: μπορώ να ξεπεράσω τον πειρασμό «να κάνω το χωράφι αχταρμά», να αναποδογυρίσω τους άλλους με τις κρίσεις μου; Έπειτα, σκεπτόμενος το χωράφι της καρδιάς: είμαι ειλικρινής ψάχνοντας τα παλιόχορτα στον εαυτό μου και αποφασιστικός στο να τα ρίξω στη φωτιά του ελέους του Θεού; Και, σκεπτόμενος το χωράφι του κοντινού μου: έχω τη σοφία να βλέπω αυτό που είναι καλό χωρίς να αποθαρρύνομαι από τουςπεριορισμούς και τη βραδύτητα του άλλου;

Είθε η Αειπάρθενος Μαρία να μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε με υπομονή ό,τι σπέρνει ο Κύριος στο χωράφι της ζωής, στο δικό μου χωράφι, σε αυτό του πλησίον μου, στο χωράφι του καθενός.

________________________________________________________

Μετά το Άγγελος Κυρίου

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα, ενώ πολλοί νέοι ετοιμάζονται να φύγουν για την Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παππούδων και Γιαγιάδων. Για αυτό είναι δίπλα μου ένας νέος και μια γιαγιά: ο εγγονός και η γιαγιά. Ένα χειροκρότημα και στους δύο! Είθε η εγγύτητα μεταξύ των δύο Ημερών να είναι μια πρόσκληση για την προώθηση μιας συμμαχίας μεταξύ των γενεών, η οποία είναι τόσο αναγκαία, διότι το μέλλον χτίζεται από κοινού, με το μοίρασμα των εμπειριών και την αμοιβαία φροντίδα μεταξύ των νέων και των ηλικιωμένων. Ας μην τους ξεχνάμε. Και ας χειροκροτήσουμε όλους τους παππούδες και όλες τις γιαγιάδες! Δυνατά!

——————–

Μετάφραση: π.Λ