ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 20 Αυγούστου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα το Ευαγγέλιο διηγείται τη συνάντηση του Ιησού με μια γυναίκα Χαναναία, έξω από την επικράτεια του Ισραήλ (πρβλ. Μτ 15,21-28). Του ζητά να ελευθερώσει την κόρη της, που βασανιζόταν από ένα δαιμόνιο, αλλά ο Κύριος δεν την ακούει. Εκείνη επιμένει, και οι μαθητές τον συμβουλεύουν να την ακούσει ώστε να σταματήσει, αλλά ο Ιησούς εξηγεί ότι η αποστολή του προορίζεται για τα παιδιά του Ισραήλ, και χρησιμοποιεί αυτή την εικόνα: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». Και η θαρραλέα γυναίκα απαντά: «Ναι, Κύριε, αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της λέει: «“Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις”». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της» (στ. 26-28).

Βλέπουμε ότι ο Ιησούς αλλάζει τη στάση του, και είναι η δύναμη της πίστης αυτής της γυναίκας που τον κάνει να αλλάξει. Ας σταθούμε λοιπόν εν συντομία σε αυτές τις δύο πτυχές: την αλλαγή του Ιησού και την πίστη της γυναίκας.

Η αλλαγή του Ιησού. Αυτός απηύθυνε το κήρυγμά του στον εκλεκτό λαό. Έπειτα, το Άγιο Πνεύμα θα ωθήσει την Εκκλησία στα πέρατα του κόσμου. Εδώ όμως, θα μπορούσαμε να πούμε, συντελείται κάτι προκαταβολικό, έστι ώστε, στο επεισόδιο της Χαναανίας, ήδη φανερώνεται η καθολικότητα του έργου του Θεού. Είναι ενδιαφέρουσα αυτή η προθυμία του Ιησού: μπροστά στην παράκληση της γυναίκας «προκαταβάλει τα σχέδια», μπροστά στη συγκεκριμένη περίπτωσή της γίνεται ακόμη πιο συγκαταβατικός και συμπονετικός. Ο Θεός είναι έτσι: είναι αγάπη, και αυτός που αγαπά δεν μένει άκαμπτος. Ναι, μένει σταθερός, αλλά όχι άκαμπτος. Δεν μένει άκαμπτος στις δικές του θέσεις, αλλά αφήνει τον εαυτό του να κινηθεί και να συγκινηθεί. Ξέρει να αλλάζει τα σχέδιά του. Η αγάπη είναι δημιουργική, και εμείς οι Χριστιανοί, αν θέλουμε να μιμηθούμε τον Χριστό, καλούμαστε να είμαστε ανοιχτοί στην αλλαγή. Πόσο καλό κάνει στις σχέσεις μας, αλλά και στη ζωή της πίστης, να είμαστε πρόθυμοι, να ακούμε αληθινά, να συγκινούμαστε στο όνομα της συμπόνιας και του καλού των άλλων, όπως έκανε ο Ιησούς με τη Χαναναία. Η προθυμία στην αλλαγή. Καρδιές πρόθυμες να αλλάξουν.

Ας δούμε λοιπόν την πίστη της γυναίκας, την οποία ο Κύριος επαινεί, λέγοντας ότι είναι «μεγάλη» (στ. 28). Μόνο η επιμονή της φαίνεται μεγάλη στους μαθητές, αλλά ο Ιησούς βλέπει την πίστη. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτή η ξένη γυναίκα πιθανότατα γνώριζε ελάχιστα, έως τίποτα, για τους θρησκευτικούς νόμους και τους κανόνες του Ισραήλ. Σε τι λοιπόν συνίσταται η πίστη της; Αυτή δεν είναι πλούσια σε έννοιες, αλλά σε πράξεις: η Χαναναία πλησιάζει, προσκυνά, επιμένει, διατηρεί έναν στενό διάλογο με τον Ιησού, ξεπερνά κάθε εμπόδιο για να του μιλήσει. Ιδού η συγκεκριμενοποίηση της πίστης, που δεν είναι θρησκευτική ετικέτα, αλλά προσωπική σχέση με τον Κύριο. Πόσες φορές πέφτουμε στον πειρασμό να μπερδέψουμε την πίστη με μια ετικέτα! Η πίστη της γυναίκας δεν προέρχεται από μια θεολογική εθιμοτυπία, αλλά από επιμονή: χτυπά την πόρτα, χτυπά, χτυπά. Δεν είναι φτιαγμένη από λόγια, αλλά από ικεσία. Και ο Θεός δεν αντιστέκεται όταν τον παρακαλούν. Γι’ αυτό είπε: «Ζητάτε και θα σας δοθεί, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχτεί» (Μτ7,7).

Αδελφοί και αδελφές, υπό το φως όλων αυτών μπορούμε να θέσουμε μερικά ερωτήματα στον εαυτό μας. Ξεκινώντας από την αλλαγή του Ιησού, για παράδειγμα: εγώ είμαι ικανός να αλλάξω τη γνώμη μου; Μπορώ να έχω κατανόηση και να είμαι συμπονετικός ή να μένω άκαμπτος στις θέσεις μου; Υπάρχει κάποια ακαμψία στην καρδιά μου; Που δεν είναι σταθερότητα: η ακαμψία είναι άσχημη, η σταθερότητα είναι καλή. Και ξεκινώντας από την πίστη της γυναίκας: πώς είναι η πίστη μου; Σταματά σε έννοιες και λέξεις, ή όντως βιώνεται, με προσευχή και πράξεις; Ξέρω να κάνω διάλογο με τον Κύριο, ξέρω να επιμένω μαζί Του, ή ικανοποιούμαι να απαγγέλλω κάποια ωραία διατύπωση; Είθε η Παναγία να μας κάνει πρόθυμους στο καλό και συγκεκριμένουςστην πίστη.

———————-

Μετάφραση: π.Λ