ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 15 Ιανουαρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας (πρβλ. Ιω 1,29-34) αναφέρει τη μαρτυρία του Ιωάννη του Βαπτιστή για τον Ιησού, αφού τον βάφτισε στον Ιορδάνη ποταμό. Λέει το εξής: «Γι’ αυτόν σας μίλησα όταν είπα, “ύστερα από μένα έρχεται ένας που είναι ανώτερός μου, γιατί υπήρχε πριν εγώ να γεννηθώ”» (στ. 29-30).

Αυτή η δήλωση, αυτή η μαρτυρία, αποκαλύπτει το πνεύμα υπηρεσίας του Ιωάννη. Είχε σταλεί για να προετοιμάσει τον δρόμο για τον Μεσσία και το είχε κάνει χωρίς δισταγμούς. Ανθρωπίνως θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι του αναγνωρίζεται ένα «βραβείο», μια περίοπτη θέση στη δημόσια ζωή του Ιησού. Όμως όχι. Ο Ιωάννης, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή του, ξέρει να βάζει τον εαυτό του κατά μέρος, αποσύρεται από τη σκηνή για να κάνει χώρο στον Ιησού. Είδε το Πνεύμα να κατεβαίνει πάνω Του (πρβλ. στ. 33-34), τον υπέδειξε ως τον Αμνό του Θεού που αίρει την αμαρτία του κόσμου και τώρα με τη σειρά του Τον ακούει ταπεινά. Από προφήτης γίνεται μαθητής. Κήρυξε στον λαό, συγκέντρωσε μαθητές και τους εκπαίδευσε για πολύ καιρό. Ωστόσο, δεν δένει κανέναν μαζί του. Και αυτό είναι δύσκολο, αλλά είναι το σημάδι του αληθινού παιδαγωγού: να μην δεσμεύει τους ανθρώπους μαζί του. Ο Ιωάννης κάνει το εξής: βάζει τους μαθητές του στα χνάρια του Ιησού. Δεν ενδιαφέρεται να έχει ακόλουθους για τον εαυτό του, να αποκτήσει κύρος και επιτυχία, αλλά δίνει μαρτυρία και μετά κάνει ένα βήμα πίσω, ώστε πολλοί να έχουν τη χαρά να συναντήσουν τον Ιησού. Μπορούμε να πούμε: ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

Με το πνεύμα υπηρεσίας του, με την ικανότητά του να κάνει χώρο στον Ιησού, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μας διδάσκει κάτι σημαντικό: την ελευθερία από τις προσκολλήσεις. Ναι, διότι είναι εύκολο να δεθείς με ρόλους και θέσεις, με την ανάγκη να σε εκτιμούν, να σε αναγνωρίζουν και να σε ανταμείβουν. Και αυτό, αν και φυσικό, δεν είναι καλό, διότι η υπηρεσία περιλαμβάνει τη δωρεάν προσφορά, να φροντίζεις τους άλλους χωρίς πλεονεκτήματα για τον εαυτό σου, χωρίς απώτερα κίνητρα, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Θα μας κάνει επίσης καλό, όπως ο Ιωάννης, να καλλιεργήσουμε την αρετή του να βάζουμε τον εαυτό μας κατά μέρος την κατάλληλη στιγμή, να μαρτυρούμε ότι το σημείο αναφοράς για τη ζωή είναι ο Ιησούς. Να μπαίνουμε κατά μέρος, να μάθουμε να λέμε αντίο: Έκανα αυτή την αποστολή, είχα αυτή τη συνάντηση, παραμερίζω τον εαυτό μου και αφήνω χώρο στον Κύριο. Να μάθουμε να αποσυρόμαστε, να μην παίρνουμε κάτι ως αντάλλαγμα για εμάς.

Ας σκεφτούμε πόσο σημαντικό είναι αυτό για έναν ιερέα, που καλείται να κηρύξει και να λειτουργήσει όχι από πρωταγωνισμό ή από συμφέρον, αλλά για να συνοδεύσει τους άλλους στον Ιησού. Ας σκεφτούμε πόσο σημαντικό είναι για τους γονείς, που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τόσες θυσίες, αλλά μετά πρέπει να τα αφήσουν ελεύθερα να πάρουν τον δικό τους δρόμο στην εργασία, στον γάμο, στη ζωή. Είναι καλό και σωστό οι γονείς να συνεχίζουν να διασφαλίζουν την παρουσία τους, λέγοντας στα παιδιά τους: «Δεν θα σας αφήσουμε μόνους», αλλά με διακριτικότητα, χωρίς να είναι επεμβατικοί. Η ελευθερία να μεγαλώνεις. Και το ίδιο ισχύει και για άλλους τομείς, όπως η φιλία, ο έγγαμος βίος, η κοινοτική ζωή. Το να απελευθερωθεί κάποιος από τις προσκολλήσεις στο «εγώ» του και να ξέρει να τίθεται κατά μέρος κοστίζει, αλλά είναι πολύ σημαντικό: είναι το αποφασιστικό βήμα για να αναπτυχθεί κανείς στο πνεύμα της υπηρεσίας, χωρίς να αποζητά την ανταπόδοση.

Αδελφοί και αδελφές, ας προσπαθήσουμε να αναρωτηθούμε: είμαστε ικανοί να κάνουμε χώρο στους άλλους; Να τους ακούσουμε, να τους αφήσουμε ελεύθερους, να μην τους δέσουμε μαζί μας απαιτώντας αναγνώριση; Ακόμη και να τους αφήσουμε να μιλήσουν, μερικές φορές. Μην πεις: «Μα δεν ξέρεις τίποτα!». Αφήστε τους άλλους να μιλήσουν, κάντε χώρο στους άλλους. Προσελκύουμε τους άλλους στον Ιησού ή στον εαυτό μας; Και επίσης, ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιωάννη: ξέρουμε να χαιρόμαστε που οι άνθρωποι παίρνουν τον δικό τους δρόμο και ακολουθούν την κλήση τους, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται μια μικρή απομάκρυνση από εμάς; Χαιρόμαστε για τα κατορθώματά τους, ειλικρινά και χωρίς φθόνο; Αυτό σημαίνει να αφήνεις τους άλλους να αναπτυχθούν.

Η Παναγία, η δούλη του Κυρίου, ας μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από τις προσκολλήσεις, για να κάνουμε χώρο στον Κύριο και να δώσουμε χώρο στους άλλους.

———————–

Μετάφραση: π.Λ