ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 8 Ιανουαρίου 2023

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα εορτάζουμε τη Βάπτιση του Κυρίου και το Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει μια εκπληκτική σκηνή: είναι η πρώτη φορά που ο Ιησούς εμφανίζεται δημόσια μετά την κεκρυμμένη ζωή του στη Ναζαρέτ. Φτάνει στην όχθη του Ιορδάνη ποταμού για να βαπτιστεί από τον Ιωάννη (Μτ 3,13-17). Ήταν μια ιεροτελεστία με την οποία οι άνθρωποι μετανοούσαν και δεσμεύονταν να μεταστραφούν. Ένας εκκλησιαστικός ύμνος λέει ότι ο λαός πήγαινε να βαπτιστεί «με γυμνή την ψυχή και με γυμνά τα πόδια» -μια ψυχή ανοιχτή, γυμνή, χωρίς να κρύβει τίποτα- δηλαδή με ταπεινοφροσύνη, με διάφανη καρδιά. Όμως, βλέποντας τον Ιησού να αναμειγνύεται με τους αμαρτωλούς, μένει κανείς κατάπληκτος και αναρωτιέται: γιατί ο Ιησούς έκανε αυτή την επιλογή; Αυτός, που είναι ο Άγιος του Θεού, ο αναμάρτητος Υιός του Θεού, γιατί έκανε αυτή την επιλογή; Την απάντηση τη βρίσκουμε στα λόγια που απευθύνει ο Ιησούς στον Ιωάννη: «Άφησε το τώρα, γιατί είναι καλύτερα να εκπληρώσουμε κάθε δικαιοσύνη» (στ. 15). Να εκπληρωθεί κάθε δικαιοσύνη: Τι σημαίνει αυτό;

Με τη βάπτισή του, ο Ιησούς μας αποκαλύπτει τη δικαιοσύνη του Θεού, αυτή τη δικαιοσύνη που ήρθε να φέρει στον κόσμο. Εμείς έχουμε συχνά μια στενή ιδέα για τη δικαιοσύνη και πιστεύουμε ότι σημαίνει: όποιος κάνει λάθος πληρώνει και έτσι ικανοποιεί το λάθος που έκανε. Αλλά η δικαιοσύνη του Θεού, όπως διδάσκει η Γραφή, είναι πολύ μεγαλύτερη: ο σκοπός της δεν είναι η καταδίκη του ενόχου, αλλά η σωτηρία του, η αναγέννησή του, καθιστώντας τον δίκαιο: από άδικο σε δίκαιο. Είναι μια δικαιοσύνη που προέρχεται από την αγάπη, από εκείνα τα σπλάχνα της συμπόνιας και του ελέους που είναι η ίδια η καρδιά του Θεού, του Πατέρα που συγκινείται όταν καταπιεζόμαστε από το κακό και πέφτουμε κάτω από το βάρος των αμαρτιών και των αδυναμιών.

Η δικαιοσύνη του Θεού, λοιπόν, δεν θέλει να μοιράσει ποινές και τιμωρίες, αλλά, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος, συνίσταται στο να κάνει δίκαιους εμάς τα παιδιά του (βλ. Ρωμ 3,22-31), ελευθερώνοντάς μας από τα δεσμά του κακού, θεραπεύοντάς μας, ανορθώνοντάς μας. Ο Κύριος δεν είναι έτοιμος να μας τιμωρήσει, είναι πάντα με το χέρι του απλωμένο για να μας βοηθήσει να σηκωθούμε. Και τότε καταλαβαίνουμε ότι, στις όχθες του Ιορδάνη, ο Ιησούς μας αποκαλύπτει το νόημα της αποστολής του: Ήρθε για να εκπληρώσει τη θεία δικαιοσύνη, που είναι να σώσει τους αμαρτωλούς. Ήρθε να πάρει την αμαρτία του κόσμου στους ώμους του και να κατέβει στα ύδατα της αβύσσου, του θανάτου, για να μας ανακτήσει και να μην μας αφήσει να πνιγούμε. Αυτός μας δείχνει σήμερα ότι η αληθινή δικαιοσύνη του Θεού είναι το έλεος που σώζει. Εμείς φοβόμαστε να σκεφτούμε ότι ο Θεός είναι έλεος, αλλά ο Θεός είναι έλεος, διότι η δικαιοσύνη του είναι ακριβώς το έλεος που σώζει, είναι η αγάπη που μοιράζεται την ανθρώπινη υπόστασή μας, γίνεται κοντινός, αλληλέγγυος με τον πόνο μας, εισερχόμενος στο σκοτάδι μας για να ξαναφέρει το φως.

Ο Βενέδικτος ΙΣΤ’ είχε αναφέρει ότι «ο Θεός θέλησε να μας σώσει πηγαίνοντας ο ίδιος στο βάθος της αβύσσου του θανάτου, ώστε κάθε άνθρωπος, ακόμη και αυτός που έχει πέσει τόσο χαμηλά που να μην βλέπει πια τον ουρανό, να μπορεί να βρει το χέρι του Θεού από το οποίο να πιαστεί και να σηκωθεί από το σκοτάδι για να δει ξανά το φως για το οποίο αυτός πλάστηκε» (Ομιλία, 13 Ιανουαρίου 2008).

Αδελφοί και αδελφές, εμείς φοβόμαστε να σκεφτούμε μια τέτοια φιλεύσπλαχνη δικαιοσύνη. Ας πάμε μπροστά: ο Θεός είναι έλεος. Η δικαιοσύνη του είναι ευσπλαχνική. Ας αφήσουμε να μας πιάσει από το χέρι. Και εμείς, μαθητές του Ιησού, καλούμαστε να ασκήσουμε με αυτόν τον τρόπο τη δικαιοσύνη, στις σχέσεις με τους άλλους, στην Εκκλησία, στην κοινωνία: όχι με τη σκληρότητα εκείνου που κρίνει και καταδικάζει διαιρώντας τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, αλλά με το έλεος εκείνου που δέχεται να συμμεριστεί τις πληγές και την ευθραυστότητα των αδελφών, για να τους ανασηκώσει.

Θα ήθελα να το πω ως εξής: να μην διαιρούμε, αλλά να συμμεριζόμαστε. Ας κάνουμε όπως ο Ιησούς: ας μοιραζόμαστε, ας κουβαλάμε ο ένας τα βάρη του άλλου αντί να κουτσομπολεύουμε και να καταστρέφουμε. Ας κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον με συμπόνια, ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Ας αναρωτηθούμε: εγώ είμαι άνθρωπος που διαιρεί ή συμμερίζεται; Ας σκεφτούμε λίγο: είμαι μαθητής της αγάπης του Ιησού ή μαθητής του κουτσομπολιού, που διχάζει; Το κουτσομπολιό είναι ένα φονικό όπλο: σκοτώνει, σκοτώνει την αγάπη, σκοτώνει την κοινωνία, σκοτώνει την αδελφοσύνη. Ας αναρωτηθούμε: είμαι άνθρωπος που διχάζει ή άτομο που συμμερίζεται;

Και τώρα ας προσευχηθούμε στην Παναγία, η οποία έδωσε στο φως τον Ιησού, καταδύοντάς τον στην ευθραυστότητά μας για να αποκτήσουμε ξανά τη ζωή.

———————-

Μετάφραση: π.Λ