ANGELUS Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2022


ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2022

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Στο κέντρο του Ευαγγελίου της σημερινής Θείας Λειτουργίας βρίσκονται οι Μακαρισμοί (βλ. Λκ 6,20-23). Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο Ιησούς, παρόλο που περιβάλλεται από ένα μεγάλο πλήθος, τις διακηρύσσει απευθυνόμενος «προς τους μαθητές του» (στ. 20). Μιλά στους μαθητές. Οι Μακαρισμοί, πράγματι, καθορίζουν την ταυτότητα του μαθητή του Ιησού. Μπορεί να ακούγονται περίεργοι, σχεδόν ακατανόητοι για όσους δεν είναι μαθητές, ενώ, αν αναρωτηθούμε πώς είναι ένας μαθητής του Ιησού, η απάντηση είναι ακριβώς οι Μακαρισμοί. Ας δούμε τον πρώτο, που είναι η βάση όλων των άλλων: «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, διότι δική σας είναι η βασιλεία του Θεού» (στ. 20). Μακάριοι εσείς οι φτωχοί. Δύο πράγματα λέει ο Ιησούς για τους δικούς του: ότι είναι μακάριοι και ότι είναι φτωχοί. Ή μάλλον, ότι είναι μακάριοι ακριβώς επειδή είναι φτωχοί.

Υπό ποια έννοια; Υπό την έννοια ότι ο μαθητής του Ιησού δεν βρίσκει τη χαρά του στα χρήματα, στην εξουσία ή στα άλλα υλικά αγαθά, αλλά στα δώρα που λαμβάνει καθημερινά από τον Θεό: στη ζωή, στην πλάση, στους αδελφούς και στις αδελφές του, κ.ο.κ. Αυτά είναι δώρα ζωής. Ακόμη και τα αγαθά που κατέχει, χαίρεται να τα μοιράζεται, διότι ζει στη λογική του Θεού Και ποια είναι η λογική του Θεού; Το να δίνεις δωρεάν. Ο μαθητής έχει μάθει να ζει δίνοντας δωρεάν. Αυτή η φτώχεια είναι επίσης μια στάση απέναντι στο νόημα της ζωής, διότι ο μαθητής του Ιησού δεν σκέφτεται ότι το κατέχει, ότι ήδη γνωρίζει τα πάντα, αλλά ξέρει ότι πρέπει να μαθαίνει κάθε μέρα. Κι αυτό είναι μια φτώχεια: η συνειδητοποίηση ότι πρέπει να μαθαίνεις κάθε μέρα. Ο μαθητής του Ιησού, επειδή έχει αυτή τη στάση, είναι ένας ταπεινός, ανοιχτός άνθρωπος, απαλλαγμένος από προκαταλήψεις και ακαμψίες.

Υπήρχε ένα όμορφο παράδειγμα στο Ευαγγέλιο της περασμένης Κυριακής: ο Σίμων Πέτρος, ένας έμπειρος ψαράς, αποδέχεται την πρόσκληση του Ιησού να ρίξει τα δίχτυα σε μια ασυνήθιστη ώρα. Και μετά, γεμάτος έκπληξη για τη θαυμαστή ψαριά, αφήνει το πλοιάριο και όλα τα υπάρχοντά του για να ακολουθήσει τον Κύριο. Ο Πέτρος δείχνει υπάκουος αφήνοντας τα πάντα, κι έτσι γίνεται μαθητής. Από την άλλη, όποιος είναι πολύ προσκολλημένος στις δικές του ιδέες, στις δικές του βεβαιότητες, δύσκολα ακολουθεί τον Ιησού. Τον ακολουθεί λιγάκι, μόνο στα πράγματα στα οποία «συμφωνεί μαζί Του κι Αυτός συμφωνεί μαζί μου», αλλά μετά, στα υπόλοιπα, αδιαφορεί. Κι αυτός δεν είναι μαθητής. Κι έτσι πέφτει στη θλίψη. Γίνεται λυπημένος διότι οι λογαριασμοί δεν του βγαίνουν, διότι η πραγματικότητα ξεφεύγει από τα νοητικά του σχέδια και βρίσκεται δυσαρεστημένος. Ο μαθητής, από την άλλη πλευρά, ξέρει πώς να αμφισβητεί τον εαυτό του, ξέρει πώς να αναζητά ταπεινά τον Θεό κάθε μέρα, και αυτό του επιτρέπει να εμβαθύνει στην πραγματικότητα, αντιλαμβανόμενος τον πλούτο και την πολυπλοκότητά της.

Ο μαθητής, με άλλα λόγια, αποδέχεται το παράδοξο των Μακαρισμών: αυτοί δηλώνουν ότι είναι μακάριος, δηλαδή ευτυχισμένος, αυτός που είναι φτωχός, που του λείπουν πολλά και το αναγνωρίζει. Ανθρωπίνως μιλώντας, οδηγούμαστε στο να σκεφτούμε με έναν άλλο τρόπο: είναι ευτυχισμένος όποιος είναι πλούσιος, όποιος είναι γεμάτος αγαθά, όποιος δέχεται τα χειροκροτήματα και τον ζηλεύουν πολλοί, όποιος έχει όλες τις βεβαιότητες. Αλλά αυτή είναι μια κοσμική σκέψη, δεν είναι η σκέψη των Μακαρισμών! Αντιθέτως, ο Ιησούς κηρύσσει αποτυχημένη την εγκόσμια επιτυχία, καθώς αυτή στηρίζεται σε έναν εγωισμό που διογκώνεται και μετά αφήνει το κενό στην καρδιά. Μπροστά στο παράδοξο των Μακαρισμών, ο μαθητής αφήνει τον εαυτό του να τεθεί σε κρίση, έχοντας επίγνωση ότι δεν είναι ο Θεός που πρέπει να μπει στη λογική μας, αλλά εμείς πρέπει να μπούμε στη δική του.

Αυτό απαιτεί μια πορεία, μερικές φορές κοπιαστική, αλλά διαρκώς συνοδευόμενη από τη χαρά. Διότι ο μαθητής του Ιησού χαίρεται με τη χαρά που του έρχεται από τον Ιησού. Διότι, ας το θυμηθούμε, η πρώτη λέξη που λέει ο Ιησούς είναι: μακάριοι! Εξ ου και το όνομα των Μακαρισμών. Αυτό είναι το συνώνυμο του να είμαστε μαθητές του Ιησού: Ο Κύριος, ελευθερώνοντάς μας από τη σκλαβιά του εγωκεντρισμού, αποδομεί τα κλεισίματά μας, λιώνει τη σκληρότητά μας και μας αποκαλύπτει την αληθινή ευτυχία, η οποία συχνά βρίσκεται εκεί όπου δεν το σκεφτόμαστε. Αυτός είναι που καθοδηγεί τη ζωή μας, όχι εμείς, με τις προκαταλήψεις μας ή με τις απαιτήσεις μας. Τέλος, ο μαθητής είναι αυτός που αφήνει τον εαυτό του να καθοδηγείται από τον Ιησού, που ανοίγει την καρδιά του στον Ιησού, τον ακούει και ακολουθεί τον δρόμο Του.

Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε: εγώ – ο καθένας μας – έχω την προθυμία του μαθητή; Ή συμπεριφέρομαι με την ακαμψία κάποιου που νιώθει τέλειος, που νιώθει βολεμένος, που νιώθει ότι έχει ήδη φτάσει; Αφήνομαι να «αποδομηθώ εσωτερικά» από το παράδοξο των Μακαρισμών ή παραμένω εντός της περιμέτρου των ιδεών μου; Και μετά, με τη λογική των Μακαρισμών, πέρα από τους κόπους και τις δυσκολίες, νιώθω τη χαρά να ακολουθώ τον Ιησού; Αυτό είναι το εξέχον χαρακτηριστικό του μαθητή: η χαρά της καρδιάς. Ας μην το ξεχνάμε: η χαρά της καρδιάς. Αυτή είναι το μέτρο σύγκρισης για να γνωρίζουμε εάν ένας άνθρωπος είναι μαθητής: έχει τη χαρά στην καρδιά του; Έγώ έχω τη χαρά στην καρδιά μου; Αυτό είναι το θέμα.

Είθε η Παναγία, η πρώτη μαθήτρια του Κυρίου, να μας βοηθήσει να ζήσουμε ως ανοιχτοί και χαρούμενοι μαθητές.

———————

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

5η Κυριακή του Έτους

5η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ (Γ) ΑΝΤΙΦΩΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ Ψλ 95[94], 6-7                          Ελάτε να προσκυνήσουμε τον Θεό και να προσπέσουμε ενώπιον του Κυρίου, που μας έπλασε,

Mελέτη  του Ευαγγελίου της ημέρας

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 8 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα