ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή,11 Σεπτεμβρίου 2022
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας μας παρουσιάζει τις τρεις παραβολές του ελέους (βλ. Λκ 15,4-32). Λέγονται έτσι διότι δείχνουν την ελεήμονα καρδιά του Θεού. Ο Ιησούς τις λέει για να απαντήσει στο μουρμουρητό των Φαρισαίων και των γραμματέων που λένε: «Αυτός δέχεται τους αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους» (στ. 2). Σκανδαλίζονταν επειδή ο Ιησούς ήταν ανάμεσα στους αμαρτωλούς. Αν αυτό είναι θρησκευτικά σκανδαλώδες για αυτούς, ο Ιησούς, δεχόμενος τους αμαρτωλούς και τρώγοντας μαζί τους, μας αποκαλύπτει ότι ο Θεός είναι ακριβώς έτσι: ο Θεός δεν αποκλείει κανέναν, θέλει τους πάντες στο συμπόσιό του, διότι αγαπά όλους ως παιδιά, όλους, μηδενός εξαιρουμένου, όλους Οι τρεις παραβολές, λοιπόν, συνοψίζουν την καρδιά του Ευαγγελίου: Ο Θεός είναι Πατέρας και έρχεται να μας αναζητήσει κάθε φορά που χανόμαστε.
Πράγματι, οι πρωταγωνιστές των παραβολών, που αντιπροσωπεύουν τον Θεό, είναι ένας βοσκός που αναζητά το χαμένο πρόβατο, μια γυναίκα που ξαναβρίσκει το χαμένο νόμισμα και ο πατέρας του άσωτου γιου. Ας σταθούμε σε ένα χαρακτηριστικό που είναι κοινό σε αυτούς τους τρεις πρωταγωνιστές, το οποίο θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως εξής: ανησυχία για την έλλειψη -ότι σου λείπει το προβατάκι, ότι σου λείπει το νόμισμα, ότι σου λείπει ο γιος-. Η ανησυχία της έλλειψης, και οι τρεις σε αυτές τις παραβολές είναι ανήσυχοι διότι κάτι τους λείπει. Και οι τρεις, άλλωστε, αν έκαναν κάποιους υπολογισμούς, θα μπορούσαν να είναι ήρεμοι: στον βοσκό λείπει ένα πρόβατο, αλλά έχει άλλα ενενήντα εννέα -“Ας χαθεί…”- Στη γυναίκα λείπει ένα νόμισμα, αλλά έχει άλλα εννέα. Και ο Πατέρας έχει επίσης έναν άλλο γιο, υπάκουο, στον οποίο να αφοσιωθεί: γιατί να σκεφτεί αυτόν που έφυγε για να κάνει μια άσωτη ζωή; Κι όμως, στην καρδιά τους -του βοσκού, της γυναίκας και του πατέρα- υπάρχει η ανησυχία για αυτό που λείπει: το πρόβατο, το νόμισμα, ο γιος που έφυγε. Αυτός που αγαπά ανησυχεί για αυτόν που λείπει, έχει νοσταλγία για εκείνον που είναι απών, ψάχνει αυτόν που χάθηκε, περιμένει αυτόν που απομακρύνθηκε. Διότι θέλει να μη χαθεί κανείς.
Αδελφοί και αδελφές, έτσι είναι ο Θεός: δεν είναι «ήρεμος» αν απομακρυνόμαστε από Αυτόν, πονάει, ταράζεται μέσα του. Και ξεκινάει να έρθει για να μας ψάξει, μέχρι να μας ξαναφέρει στην αγκαλιά του. Ο Κύριος δεν υπολογίζει τις απώλειες και τους κινδύνους, έχει καρδιά πατέρα και μητέρας, και υποφέρει από την έλλειψη των αγαπημένων του παιδιών. «Μα γιατί υποφέρει αν αυτός ο γιος είναι άθλιος, έφυγε;». Υποφέρει, υποφέρει. Ο Θεός υποφέρει από την απόστασή μας και, όταν χανόμαστε, περιμένει την επιστροφή μας. Ας θυμηθούμε: Ο Θεός μας περιμένει πάντα με ανοιχτές αγκάλες, όποια κι αν είναι η κατάσταση της ζωής στην οποία χαθήκαμε. Όπως λέει ένας ψαλμός, δεν αποκοιμάται, ξαγρυπνά διαρκώς επάνω μας (βλ. 121,4-5).
Ας κοιτάξουμε τώρα τον εαυτό μας και ας αναρωτηθούμε: μιμούμαστε τον Κύριο σε αυτό, δηλαδή έχουμε την ανησυχία της έλλειψης; Έχουμε νοσταλγία για όσους απουσιάζουν, για όσους έχουν φύγει από τη χριστιανική ζωή; Κουβαλάμε αυτή την εσωτερική ανησυχία ή είμαστε ήρεμοι και ανενόχλητοι μεταξύ μας; Με άλλα λόγια, αυτοί που λείπουν από τις κοινότητές μας, μας λείπουν πραγματικά ή προσποιούμαστε και δεν μας αγγίζουν την καρδιά;Αυτός που λείπει από τη ζωή μου, μου λείπει πραγματικά; Ή είμαστε άνετοι μεταξύ μας, ήρεμοι και ευτυχισμένοι στις παρέες μας -«Πηγαίνω σε μια πολύ καλή αποστολική ομάδα…»- χωρίς να τρέφουμε συμπόνια για όσους είναι μακριά; Δεν είναι μόνο το να είσαι «ανοιχτός στους άλλους», είναι το Ευαγγέλιο! Ο βοσκός στην παραβολή δεν είπε: «Έχω ήδη ενενήντα εννέα πρόβατα, γιατί να πάω να αναζητήσω το χαμένο και να χάσω χρόνο;». Κι όμως πήγε. Ας αναλογιστούμε λοιπόν τις σχέσεις μας: προσεύχομαι για εκείνους που δεν πιστεύουν, για εκείνους που είναι μακριά, για εκείνους που είναι πικραμένοι; Προσελκύουμε τους μακρινούς μέσω του ύφους του Θεού, που είναι η εγγύτητα, η συμπόνια και η τρυφερότητα; Ο Πατέρας μας ζητά να είμαστε προσεκτικοί στα παιδιά που του λείπουν περισσότερο. Ας σκεφτούμε κάποιον άνθρωπο που γνωρίζουμε, που είναι δίπλα μας και που μπορεί να μην έχει ακούσει ποτέ κανέναν να του λέει: «Ξέρεις; Είσαι σημαντικός για τον Θεό». «Μα είμαι σε μια παράτυπη κατάσταση, έκανα αυτό το κακό, εκείνο το άλλο…» -«Είσαι σημαντικός για τον Θεό», πες του το, «εσύ δεν τον αναζητάς, αλλά Αυτός σε ψάχνει».
Ας είμαστε ανήσυχοι -είθε να είμαστε άνδρες και γυναίκες με ανήσυχη καρδιά- ας αφήσουμε τον εαυτό μας να ταρακουνηθεί από αυτές οι ερωτήσεις, και ας ικετεύσουμε την Παναγία, αυτή την μητέρα που δεν κουράζεται να μας ψάχνει και να φροντίζει εμάς τα παιδιά της.
———————
Μετάφραση: π.Λ
