ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή,14 Αυγούστου 2022
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!
Στο Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας υπάρχει μια έκφραση του Ιησού που πάντα μας εντυπωσιάζει. Ενώ είναι καθ’ οδόν με τους μαθητές του, λέει το εξής: «Φωτιά ήρθα να βάλω στη γη και τι άλλο θέλω αν έχει κιόλας ανάψει!» (Λκ 12,49). Για ποια φωτιά μιλάει; Και τι νόημα έχουν αυτά τα λόγια για εμάς σήμερα, αυτή η φωτιά που φέρνει ο Ιησούς;
Όπως γνωρίζουμε, ο Ιησούς ήρθε για να φέρει στον κόσμο το Ευαγγέλιο, δηλαδή τα καλά νέα της αγάπης του Θεού για τον καθένα μας. Επομένως, μας λέει ότι το Ευαγγέλιο είναι σαν μια φωτιά, διότι πρόκειται για ένα μήνυμα το οποίο, όταν εισβάλλει στην ιστορία, καίει τις παλιές ισορροπίες της ζωής, μας προκαλεί να βγούμε από τον ατομικισμό, μας προκαλεί να νικήσουμε τον εγωισμό, μας προκαλεί να εξέλθουμε από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου στη νέα ζωή του Αναστημένου, του αναστημένου Ιησού. Δηλαδή, το Ευαγγέλιο δεν αφήνει τα πράγματα ως έχουν. Όταν περνάει το Ευαγγέλιο, και ακούγεται και γίνεται αποδεκτό, τα πράγματα δεν μένουν ως έχουν. Το Ευαγγέλιο προκαλεί αλλαγή και προσκαλεί στη μεταστροφή. Δεν παρέχει μια ψεύτικη εσωτερική ειρήνη, αλλά πυροδοτεί μια ανησυχία που μας βάζει καθ’ οδόν, μας ωθεί να ανοιχτούμε στον Θεό και στους αδελφούς μας. Είναι ακριβώς όπως η φωτιά: ενώ μας ζεσταίνει με την αγάπη του Θεού, θέλει να κάψει τον εγωισμό μας, να φωτίσει τις σκοτεινές πλευρές της ζωής -όλοι τις έχουμε!-, να γκρεμίσει τα ψεύτικα είδωλα που μας υποδουλώνουν.
Στον απόηχο των βιβλικών προφητών -ας σκεφτούμε για παράδειγμα τον Ηλία και τον Ιερεμία- ο Ιησούς φλέγεται από τη φωτιά της αγάπης του Θεού και, για να την κάνει να φουντώσει στον κόσμο, αναλώνεται σε πρώτο πρόσωπο, αγαπώντας μέχρι τέλους, δηλαδή μέχρι τον θάνατο και μάλιστα τον σταυρικό θάνατο (βλ. Φιλ 2,8). Αυτός είναι πλήρης από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο συγκρίνεται με τη φωτιά, και με το φως, και με τη δύναμή του αποκαλύπτει το φιλεύσπλαχνο πρόσωπο του Θεού και δίνει πληρότητα σε όσους θεωρούνται χαμένοι, γκρεμίζει τα φράγματα της περιθωριοποίησης, γιατρεύει τις πληγές του σώματος και της ψυχής, ανανεώνει μια θρησκευτικότητα που περιορίζεται σε εξωτερικές πρακτικές. Γι’ αυτό είναι φωτιά: αλλάζει, εξαγνίζει.
Τι σημαίνει, λοιπόν, για εμάς, για τον καθένα μας -για μένα, για σένα, για εσάς- τι σημαίνει για μας αυτός ο λόγος του Ιησού, της φωτιάς; Μας καλεί να αναζωπυρώσουμε τη φλόγα της πίστης, ώστε αυτή να μην γίνει μια δευτερεύουσα πραγματικότητα, ή ένα μέσο ατομικής ευημερίας, που μας κάνει να ξεφύγουμε από τις προκλήσεις της ζωής και από τη δέσμευση στην Εκκλησία και στην κοινωνία. Πράγματι -έλεγε ένας θεολόγος-, η πίστη στον Θεό «μας καθησυχάζει, αλλά όχι όπως θα θέλαμε εμείς: δηλαδή, όχι για να μας δώσει μια ψευδαίσθηση που παραλύει ή μια μακάρια ικανοποίηση, αλλά για να μας επιτρέψει να δράσουμε» (De Lubac, Sulle vie di Dio, Μιλάνο 2008, 184). Η πίστη, με λίγα λόγια, δεν είναι ένα «νανούρισμα» που μας αποκοιμίζει. Η πίστη η αληθινή είναι μια φωτιά, μια φωτιά που ανάβει για να μας κρατήσει ξύπνιους και ενεργούς ακόμη και τη νύχτα!
Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε: είμαι παθιασμένος με το Ευαγγέλιο; Διαβάζω συχνά το Ευαγγέλιο; Το παίρνω μαζί μου; Η πίστη που ομολογώ, με θέτει σε μακάρια γαλήνη ή ανάβει μέσα μου τη φωτιά της μαρτυρίας; Μπορούμε να αναρωτηθούμε και ως Εκκλησία: στις κοινότητές μας, καίει η φωτιά του Πνεύματος, το πάθος για προσευχή και φιλανθρωπία, η χαρά της πίστης, ή παρασυρόμαστε από την κούραση και τη συνήθεια, με σβησμένο πρόσωπο και τον θρήνο στα χείλη μας και τη φλυαρία κάθε μέρα; Αδελφοί και αδελφές, ας το ελέγξουμε αυτό, για να πούμε κι εμείς όπως ο Ιησούς: είμαστε αναμμένοι από φωτιά της αγάπης του Θεού και θέλουμε να τη «ρίξουμε» στον κόσμο, να την φέρουμε σε όλους, για να ανακαλύψει ο καθένας την τρυφερότητα του Πατέρα και να βιώσει τη χαρά του Ιησού, που πλαταίνει την καρδιά -και ο Ιησούς πλαταίνει την καρδιά!- και κάνει όμορφη τη ζωή. Ας παρακαλέσουμε γι’ αυτό την Παναγία: αυτή, η οποία δέχθηκε τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος, ας μεσιτεύει για μας.
———————
Μετάφραση: π.Λ
