ΠΑΠΑΣ ΛΕΩΝ ΙΔ’

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
25η Κυριακή της κοινής περιόδου του έτους, 21 Σεπτεμβρίου 2025

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή! 

Η παραβολή που ακούμε σήμερα από το Ευαγγέλιο (Λκ 16,1-13) μας κάνει να σκεφτόμαστε τη χρήση των υλικών αγαθών και, γενικότερα, τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε το πιο πολύτιμο αγαθό από όλα, που είναι η ίδια μας η ζωή. 

Στην αφήγηση, βλέπουμε έναν διαχειριστή που καλείται από τον κύριό του να “δώσει λογαριασμό”. Αυτή η εικόνα μάς κοινοποιεί κάτι σημαντικό: δεν είμαστε εμείς κύριοι της ζωής μας ή των αγαθών που απολαμβάνουμε. Όλα μας έχουν δοθεί ως δώρο από τον Κύριο και Εκείνος έχει εμπιστευτεί αυτήν την κληρονομιά στη φροντίδα μας, στην ελευθερία μας και στην ευθύνη μας. Κάποια μέρα, θα κληθούμε να λογοδοτήσουμε για το πώς διαχειριστήκαμε τον εαυτό μας, τα αγαθά μας και τους πόρους της γης, τόσο ενώπιον του Θεού όσο και ενώπιον των ανθρώπων, της κοινωνίας και, προπάντων, σε εκείνους που θα έρθουν μετά από εμάς. 

Ο διαχειριστής της παραβολής απλώς επιδίωκε το δικό του κέρδος, και όταν έρχεται η μέρα που πρέπει να δώσει λογαριασμό και η διαχείριση του αφαιρείται, πρέπει να σκεφτεί τι να κάνει για το μέλλον του. Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, συνειδητοποιεί ότι η δεν είναι η συσσώρευση των υλικών αγαθών που έχει τη σημαντικότερη αξία, επειδή τα πλούτη αυτού του κόσμου παρέρχονται. Έτσι, του έρχεται μια λαμπρή ιδέα: καλεί τους οφειλέτες και “κόβει” τα χρέη τους, αποποιούμενος έτσι το μερίδιο που θα του ανήκε. Με αυτόν τον τρόπο, χάνει τον υλικό του πλούτο, αλλά αποκτά φίλους, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι να τον βοηθήσουν και να τον στηρίξουν. 

Παίρνοντας αφορμή από την αφήγηση, ο Ιησούς μάς προτρέπει: «Να κάνετε φίλους σας ακόμη κι από τα χρήματα της αδικίας, ώστε όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες» (στ. 9). 

Πράγματι, ο διαχειριστής στην παραβολή, ακόμη και ενώ διαχειρίζεται τον ανέντιμο πλούτο αυτού του κόσμου, καταφέρνει να βρει έναν τρόπο να κάνει φίλους, βγαίνοντας από τη μοναξιά του εγωισμού του· πολύ περισσότερο, εμείς, που είμαστε μαθητές και ζούμε στο φως του Ευαγγελίου, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα αγαθά του κόσμου και τη ζωή μας με γνώμονα τον αληθινό πλούτο, που είναι η φιλία με τον Κύριο και με τους αδελφούς. 

Αγαπητοί φίλοι, η παραβολή μάς καλεί να αναρωτηθούμε: πώς διαχειριζόμαστε τα υλικά αγαθά, τους πόρους της γης και την ίδια μας τη ζωή που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός; Μπορούμε να ακολουθήσουμε το κριτήριο του εγωισμού, βάζοντας τον πλούτο πάνω απ’ όλα και σκεπτόμενοι μόνο τον εαυτό μας. Αυτό όμως μας απομονώνει από τους άλλους και χύνει το δηλητήριο του ανταγωνισμού που συχνά δημιουργεί συγκρούσεις. Ή μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι όλα όσα έχουμε είναι δώρο από τον Θεό, που πρέπει να διαχειριστούμε και να τα χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο για να μοιραστούμε, για να δημιουργήσουμε δίκτυα φιλίας και αλληλεγγύης, για να καλλιεργήσουμε την καλοσύνη, για να οικοδομήσουμε έναν πιο δίκαιο, ισότιμο και αδελφικό κόσμο. 

Ας παρακαλέσουμε την Αγία Παρθένο να πρεσβεύει για εμάς και να μας βοηθά να διαχειριζόμαστε σωστά ό,τι μας εμπιστεύεται ο Κύριος, με δικαιοσύνη και υπευθυνότητα.

————————

Μετάφραση: π.Λ