Αν σφάλλω, ζητώ συγγνώμη και προχωρώ
Συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Rino Fisichella στον δημοσιογράφο Luigi Accatoli
“Αυτός είναι ο Πάπας της εγγύτητας και της επαφής, ο Πάπας της αγκαλιάς. Συμβαίνει, λοιπόν, συχνά οι άνθρωποι να νιώθουν οικειότητα απέναντί του και να θέλουν να τον τραβήξουν προς το μέρος τους, να τον κρατήσουν, να τον οικειοποιηθούν. Όπως είδαμε πρόσφατα, η κυρία στην Πλατεία Αγίου Πέτρου σχεδόν θα τον έριχνε κάτω. Γίνεται έτσι κατανοητό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο Φραγκίσκος βρίσκεται να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Η άμυνα κάποτε ίσως να είναι έντονη ή υπερβολική, και τότε μπορεί να έρθει ένας λόγος συγγνώμης. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτή ήρθε”: έτσι σχολιάζει ο Αρχιεπίσκοπος Rino Fisichella, ο οποίος για τον Πάπα διοργανώνει τις “Παρασκευές της ευσπλαχνίας”, την ενόχληση του Φραγκίσκου έναντι της συγκεκριμένης πιστής, καθώς και τη συγγνώμη που επακολούθησε.
Ερ: Ο Πάπας της αγκαλιάς, όπως εσείς τον αποκαλείτε, δεν θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη ότι ο κόσμος θέλει να τον αγκαλιάσει;
Απ: “Νομίζω ότι το λαμβάνει υπόψη. Δεν υπεκφεύγει. Πολλοί που τον πλησιάζουν, τον ρωτούν αν μπορούν να τον αγκαλιάσουν και αυτός πάντα δέχεται. Δεν θέλει να είναι απομονωμένος από το πλήθος, κλεισμένος στο παπικό αυτοκίνητο, να τον κρατούν σε απόσταση τα κιγκλιδώματα. Αλλά υπάρχουν υπερβολές, τις οποίες αποφεύγει επειδή τις βλέπει ως φόρο τιμής που πρέπει να απευθύνεται μόνο στον Θεό, όχι σε έναν άνθρωπο. Δεν ανέχεται κάποιος να γονατίζει μπροστά του, για παράδειγμα. Την απότομη κτητική κίνηση – όπως μπορεί να ήταν της γυναίκας για την οποία μιλάμε – νομίζω ότι την βλέπει σαν μια τέτοια υπερβολή. Λέγεται ότι ο άγιος Padre Pio είχε πολύ σκληρές αντιδράσεις απέναντι σ’ εκείνους που ήθελαν να τον αγγίξουν σαν να ήταν ένα είδος ειδώλου. Στον Φραγκίσκο βλέπω μια παρόμοια στάση ταπεινοφροσύνης απορρίπτοντας χειρονομίες που πλησιάζουν τον φανατισμό”.
Ερ: Κάποιες φορές ο Φραγκίσκος είπε ότι η αφή είναι η πιο θρησκευτική των αισθήσεων…
Απ: “Θέλω να απαντήσω στην ερώτηση με ένα αστειολόγημα: όπως ειπώθηκε ότι ο Ιωάννης-Παύλος Β’ ήταν ένας Πάπας για να τον βλέπεις και ο Βενέδικτος ΙΣΤ’ ένας Πάπας για να τον ακούς, έτσι θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Φραγκίσκος είναι ένας Πάπας για να τον αγκαλιάσεις. Αλλά επαναλαμβάνω: είναι απλά ένα αστειολόγημα. Θα πρέπει να θυμηθούμε το ζωηρό κήρυγμά του αναφορικά με τον πολιτισμό της συνάντησης και την προθυμία του να συναντά κάθε συνομιλητή του”.
Ερ: Μα είναι πρέπον για έναν Πάπα να ζητά συγγνώμη; Δεν θα υπάρξουν οι λάτρεις της ιεράς μορφής του “Υπάτου Ποντίφικος” που θα θεωρήσουν ανάρμοστο και μειωτικό του αξιώματός του να ζητά συγγνώμη;
Απ: “Ο Φραγκίσκος είναι έτη φωτός μακριά από το να κοιτάζει τον εαυτό του σαν ένα ιερό είδωλο. Μια φορά, στις 13 Ιουλίου 2015, επιστρέφοντας από την Παραγουάη, είπε σ’ εσάς τους δημοσιογράφους: «Αν σφάλλω, με λίγη ντροπή ζητώ συγγνώμη και προχωρώ». Πολλές φορές τον έχουμε δει να ζητά συγγνώμη. Το έκανε – και αρκετές φορές – ακόμη και με τους υπαλλήλους στις διάφορες υπηρεσίες της Αγίας Έδρας, για την αντιμαρτυρία που δίνεται συχνά από τους ανθρώπους της Ρωμαϊκής Κούριας”.
Ερ: Μπορείτε να μου δώσετε ένα ακριβές περιστατικό;
“Υποδεχόμενος του υπαλλήλους της Αγίας Έδρας για τις ευχές των Χριστουγέννων, τον Δεκέμβριο πριν από δύο χρόνια, είπε λόγια που ισχύουν πολύ καλά και για την πρόσφατη συγγνώμη: «Εμείς από την κληρική ‘πανίδα’ – όπως είπε σε αυτή την περίπτωση – δεν δίνουμε πάντοτε καλό παράδειγμα. Υπάρχουν λάθη στη ζωή που κάνουμε εμείς οι κληρικοί, αμαρτίες, αδικίες, ή μερικές φορές αντιμετωπίζουμε άσχημα τους ανθρώπους. Για όλα αυτά τα κακά παραδείγματα, οφείλουμε να ζητήσουμε συγχώρηση»”.
Ερ: Κάποτε ο Φραγκίσκος ασπάστηκε το χέρι της Βασίλισσας της Ιορδανίας και οι παραδοσιαρχικοί είπαν ότι ο Πάπας δεν πρέπει να υποκλίνεται σε κανέναν, και σήμερα θα μπορούσαν να πουν ότι δεν πρέπει ποτέ να ζητά συγγνώμη…
Απ: “Από τον Παύλο Στ’, όλοι οι Πάπες ζήτησαν συγχώρηση, μιλώντας εκ μέρους της Εκκλησίας, για μεγάλα και ιστορικά ζητήματα: για τη διαίρεση μεταξύ των Χριστιανών, για τη χρήση βίας στην υπεράσπιση της πίστης, για τους θρησκευτικούς πολέμους, για το σκάνδαλο της παιδεραστίας. Με τον Φραγκίσκο έχουμε επίσης το αίτημα συγγνώμης για τα λάθη αξιολόγησής του: το έκανε για τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης στη Χιλή και το κάνει πάλι σήμερα. Το να ζητάς συγγνώμη και συγχώρηση είναι μια πράξη θάρρους καθώς και μια ευαγγελική χειρονομία. Θάρρος να αναγνωρίζεις το σφάλμα, προθυμία να λάβεις συγχώρηση και να συγχωρήσεις”.
ΠΗΓΗ: Corriere della Sera
