ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ και ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Στα πλαίσια της προετοιμασία για τις εορτές των Χριστουγέννων διοργανώθηκε στο Μοναστήρι των Ουρσουλινών Τήνου, στο Πασακρωτήρι, Ακολουθία μετανοίας. Προΐστατο ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και συμμετείχαν οι: π. Φραγκίσκος Βιδάκης, π. Μάρκος Βιδάλης, π. Μάρκος Φώσκολος, π. Φερνάνδος Bravo, π. Ιωάννης Σκλάβος και ο π. Ιωσήφ Rossi.
Διαβάστηκαν τα αναγνώσματα της τρίτης Κυριακής της Παρουσίας, ή όπως λέγεται επίσης της «Κυριακής της χαράς» και ο Αρχιεπίσκοπός μίλησε στους παρόντες λέγοντας:
Αυτή η Κυριακή που είναι η Τρίτη της Παρουσίας ονομάζεται και Κυριακή της χαράς, της ευτυχίας. Και όχι βέβαια μιας χαράς που μπορούμε να αποκτήσουμε σε καλή τιμή, όπως θα θέλαμε, αλλά μια χαρά που μας προσφέρετε ολότελα δωρεάν από το Θεό. Στο κείμενο του Ευαγγελίου που ακούσαμε, διακρίνομε μια χαρά πιο μεγάλη από αυτή που προσμένουμε και που μας εξασφαλίζεται με απρόσμενο τρόπο.
Ο Ιωάννης ο πρόδρομος βρίσκεται στη φυλακή, η αποστολή του φθάνει στο τέλος. Σήμερα απευθύνει μια λογική ερώτηση που ο καθένας μας θα μπορούσε να κάνει, όταν βλέπει να πλησιάζει το τέλος του. Έκανα αυτό που ήταν σωστό; Υποφέρω, αλλά υποφέρω για ένα καλό τέλος; Αξίζει ο κόπος να συνεχίσω για το χρόνο που μένει ακόμα; Αξίζει ο κόπος; Είναι η στιγμή που ζητούμε από τον Κύριο μια επιβεβαίωση, τη χρειάζομαι. Όλοι τη χρειαζόμαστε για να μην περιπλανιόμαστε στο κενό. Αξίζει να ζει κανείς μια χριστιανική ζωή; Να βαδίζουμε ενάντια στο κοσμικό ρεύμα, ενάντια στην έλλειψη κατανόησης εκ μέρους των άλλων, ενάντια στους διωγμούς από αγάπη για το Χριστό; Και ίσως ακόμη ρωτούμε μαζί με τον Ιωάννη: «είσαι εσύ που πρόκειται να έλθει ή να περιμένουμε κάποιον άλλο».
Η αμφιβολία του Ιωάννη είναι νόμιμη: Ο Ιησούς δεν είναι αυτός που περίμενε ή μάλλον όπως τον περίμενε ο Εβραϊκός λαός. Ένα άρχοντα της γης νικητή εναντίον των εχθρών και θριαμβευτή, δυνατό και αυστηρό. Ο Ιησούς δεν έρχεται με θρίαμβο αλλά και ταπεινά. Δεν έρχεται να τον υπηρετήσουν αλλά να υπηρετήσει ο ίδιος. Δεν έρχεται σαν μια φωτιά που καίει τα ξερά, αλλά σαν μια φωτιά που φλέγει από αγάπη την καρδιά. Είναι γεμάτος καλοσύνη, ευσπλαχνία και αγάπη όχι για τους άρχοντες αυτού του κόσμου, αλλά προπάντων για τους μικρούς και ασήμαντους, αγκαλιάζει τους φτωχούς, και συναναστρέφεται με τους αμαρτωλούς και κάποια στιγμή θα πει: «μακάριος εκείνος που δεν βρίσκει σε μένα αιτία σκανδάλου» Εδώ η λέξη σκάνδαλο σημαίνει εμπόδιο. Δηλαδή αν το εμπόδιο να πιστέψουν σ’ αυτόν είναι η ευσπλαχνία του , η αγάπη του, η συμπόνια του τότε σημαίνει ότι έχουν μια λανθασμένη ιδέα για το Μεσσία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Άγιος Πατέρας ο Πάπας Φραγκίσκος.
Συχνά νομίζουμε ότι ο Θεός οφείλει να ενεργεί σύμφωνα με το δικό μας λογικό και τους δικούς μας δρόμους να ακολουθεί. Και είναι τότε αντιμετωπίζουμε κάποια κρίση, όταν ο Ιησούς δεν εισακούει κάποια αιτήματά μας , όταν δεν υποκύπτει στη δική μας θέληση, φθάνοντας στο σημείο να νομίζουμε ότι ο Θεός είναι αυταρχικός , απών και δεν χρειάζεται στη ζωή μας.
Συχνά όμως η συγγνώμη του Θεού μας βοηθά να καταλάβουμε σωστά όσα ακατανόητα για μας συμβαίνουν. Όταν διαπιστώνουμε, όπως λέει στον Ιωάννη ότι δίνει το φως στους τυφλούς, για να δουν τα έργα Του την πραγματική τους διάσταση. Όταν κάνει τους κουτσούς να περπατούν για να βαδίσουν το δρόμο που τους χάραξε, και αφού λάβουν τη θεραπεία τους τρέχουν να τον συναντήσουν. Γίνεται λόγος για λεπρούς που έχουν ανάγκη να καθαριστούν για να μη παραμένουν στην απομόνωση. Γίνεται λόγος για ανθρώπους που ανασταίνονται β για να ζήσουν μια νέα ζωή και να μην είναι πια σκλάβοι της αμαρτίας. Γίνεται λόγος για φτωχούς που δέχονται το ευαγγέλιο και όχι για πλούσιους που συχνά είναι γεμάτοι από τον εαυτό τους και γίνεται ο θεός τους.
Το ευαγγέλιο μας βεβαιώνει και σήμερα ότι το έργο του Θεού είναι ένα έργο εσωτερικής μεταστροφής και αρχίζει από την καρδιά μας που νιώθει την ευτυχία και τη χαρά όταν αρχίζει να φλέγεται από το λόγο Του.
Σήμερα, αδελφοί μου αδελφές μου, μας προσφέρεται μια ευκαιρία να του πούμε σε ποιες στιγμές της ζωής μας δεν δείξαμε με τη συμπεριφορά μας ότι αντιληφθήκαμε το έργο που Εκείνος επιτελεί σε μας Και δεν διαπιστώσαμε ότι αληθινά είναι Εκείνος που ήλθε και έρχεται σε μας ως Μεσσίας και Λυτρωτής. Βασισμένοι στην μεγάλη αγάπη του για μας θα αναγνωρίσουμε ότι όταν λέμε «αμάρτησα, αμάρτησα, πάρα πολύ αμάρτησα, δεν είναι από συνήθεια αλλά από ανάγκη να ζητήσουμε τη συγνώμη του. Θέλουμε να νιώσουμε τη χαρά αυτής της Κυριακής και να προετοιμαστούμε να γιορτάσουμε τη γέννηση του Ιησού όχι μόνο στης Βηθλεέμ την παγωμένη σπηλιά, αλλά προπάντων στη δική μας παγωμένη καρδιά, την οποία μόνο Εκείνος μπορεί να τη θερμάνει μέσω του Μυστηρίου της εξομολόγησης και να την πλημυρίσει με την ευσπλαχνία του, τη συγχώρηση και τη χαρά, όπως μόνο Εκείνος ξέρει και θέλει να μας την προσφέρει.
Η Ακολουθίας μετανοίας η οποία ήταν εμπλουτισμένη με συμβολισμούς που ετοίμασε η αδ. Θηρεσία και βοήθησαν ακόμη καλύτερα να καταλάβουμε: τι σημαίνει κοινωνική αμαρτία και κοινωνική συμφιλίωση, ολοκληρώθηκε με την ατομική εξομολόγηση με τη βοήθεια του Επισκόπου και των παρόντων ιερέων εξομολόγων.
Στο τέλος προσφέρθηκε σε όλους μία πρωτότυπη μικρή φάτνη που πραγματικά εντυπωσίασε για την ιδέα , την απλότητα και την ομορφιά. Όλα ολοκληρώθηκαν με ένα ζεστό τσάι που συνοδευόταν από αρκετά και ποικίλα βουτήματα που και αυτά συνέβαλαν στην δημιουργία οικογενειακού και κοινοτικού πνεύματος, ενώ είχε προηγηθεί η συμφιλίωση με το Θεό μέσω του Μυστηρίου της εξομολόγησης.
