Ακολουθείστε το άστρο του Ιησού, όχι τους μετεωρίτες των ματαιοτήτων

Με την ευκαιρία της γιορτής των Θεοφανίων του Κυρίου, ο Πάπας Φραγκίσκος  τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και ζήτησε από τους παρόντες να μιμηθούν τους Μάγους που είδαν το αστέρι, ξεκίνησαν την πορεία και πρόσφεραν δώρα.

Συχνά  «στη ζωή μας ικανοποιούμαστε να κοιτάζουμε τη γη», χωρίς να σηκώνουμε τα μάτια μας προς τον ουρανό». Στους Μάγους όμως δεν αρκούσε: «να  ζουν στην ηρεμία τους, απλώς να υπάρχουν κα ν ασχολούνται με την επιστήμη τους», «κατάλαβαν  ότι για να ζήσουν χρειάζεται ένας υψηλός σκοπός». Ο Πάπας Φραγκίσκος άναψε φωτιές με την ομιλία του  αναφερόμενος  στις κινήσεις των Μάγων που είδαν το αστέρι, και ξεκίνησαν μια πορεία φέροντες δώρα.

Στη σημερινή ζωή εύκολα ακολουθώντας τα μάταια πράγματα: «την επιτυχία, το χρήμα, την καριέρα, τις τιμές , τις ηδονές , «τους μετεωρίτες  που «λάμπουν για λίγο, αλλά σβήνουν γρήγορα», τα « άστρα που πέφτουν και αποπροσανατολίζουν αντί να προσανατολίζουν». Όμως «το άστρο του Κυρίου  δεν είναι πάντα  λαμπερό, είναι όμως πάντα παρόν: σε παίρνει από το χέρι  στη ζωή , σε συνοδεύει».

Ας απαλλαχτούμε από τα περιττά

Ο Ποντίφικας υπενθύμισε ακόμη ότι:  «το να ακολουθούμε τον Ιησού δεν είναι ένα διδαγμένο  πρωτόκολλο που πρέπει κάποιος να σεβαστεί, αλλά ένας τρόπος ζωής». Πρόκειται δηλαδή για μια πορεία, θα χρειαστεί να διακινδυνεύσεις, να εγκαταλείψεις «περιττά βάρη» δεχόμενος  «τα απρόοπτα  που δεν συνάδουν με το σχέδιο αυτού του τρόπου ζωής». «Ο Ιησούς είναι απαιτητικός – δηλώνει ο Πάπας Φραγκίσκος  – σε όποιους τον αναζητούν,  τους προτείνει ν’ αφήσουν τις πολυθρόνες  της κοσμικής  καλοπέρασης και  την καθησυχαστική ζεστασιά των τζακιών τους»

Ας μάθουμε να ζούμε χωρίς υπολογισμούς

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, κατά την οποία ζητήθηκε στους παρόντες να προσευχηθούν μεταξύ άλλων και  για τους ηλικιωμένους, τους απομονωμένους, αλλά και για τους καταδιωκομένους χριστιανούς , ο Άγιος Πατέρας  υπενθύμισε στο τέλος  την  εθελοντική προσφορά στη  ζωή.

Οι Μάγοι  πράγματι, μετά το μακρινό ταξίδι, «πρόσφεραν τα πολύτιμα τους: χρυσό, λιβάνι και σμύρνα» ανταλλάσσοντάς τα κατά κάποιο    τρόπο με τον Ιησού, ο οποίος  προσφέρει  τη ζωή του  για τη σωτηρία του κόσμου. Ακριβώς σ’ αυτή την προοπτική της γενναιοδωρίας θα έπρεπε να ζουν οι μαθητές  του Υιού του Θεού, «να κάνουν το καλό  χωρίς υπολογισμούς, ακόμη όταν και κανένας δεν τους το  ζητά, χωρίς αντάλλαγμα  ακόμη και όταν δεν μας αρέσει». Να προσφέρουμε ένα δώρο αρεστό στον Ιησού, συνδράμοντας ένα άρρωστο , να αφιερώνοντας λίγο χρόνο για ένα άτομο δύσκολο, βοηθώντας κάποιον που δεν μας αρέσει, δίνοντας τη συγνώμη σε όποιον μας  έχει προσβάλει.

Αυτά είναι δώρα  που δεν πρέπει να λείψουν από τη χριστιανική ζωή».

+Ν