“Αδελφοί μου και αδελφές μου καλησπέρα”:
Ο χαιρετισμός του Πάπα που άλλαξε την Εκκλησία
Ήταν 13 Μαρτίου 2013, πριν από οκτώ χρόνια, όταν για πρώτη φορά ανέβαινε στην Ποντιφική Έδρα, ένας Πάπας από τη Νότιο Αμερική.
Ο Jorge Mario Bergoglio, Καρδινάλιος του Buenos Aires, εκλέχτηκε στην Αποστολική Έδρα της Ρώμης, ως διάδοχος του παραιτηθέντος Πάπα Βενέδικτου 16ου.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας Πάπας δεν διάλεγε ένα όνομα από τα συνηθισμένα, αλλά έθετε την βάση της όλης Ποντιφικής του διακονίας, που θα αποβλέπει στην ανανέωση και τη φτώχεια: Φραγκίσκος.
13 Μαρτίου: άρχισε η πορεία του Φραγκίσκου
Τα βράδυ της 13ης Μαρτίου του έτους 2013, όλος ο Καθολικός κόσμος περίμενε να δει να προβάλει στον Εξώστη της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου το νέο Ποντίφικα.
Πριν από δέκα τρεις ημέρες στις 28 Φεβρουαρίου 2013, ο Πάπας Βενέδικτος παρέδιδε επισήμως την παραίτησή του και αποσυρόταν, αφήνοντας επομένως χηρεύουσα την Αποστολική Έδρα της Ρώμης.
Ένα Κονκλάβιο που κανένας δεν περίμενε, αλλά που τελικά εκείνος ο λευκός καπνός φάνηκε ν’ ανεβαίνει στον ουρανό.
Οι συναγμένοι Καρδινάλιοι είχαν αποφασίσει. Είχαν εκλέξει ένα νέο Ποντίφικα.
Δεν ήταν εύκολο να βρεθεί μία προσωπικότητα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως γέφυρα μετά την Ποντιφική διακονία του Ιωάννη – Παύλου του Β’ και του Βενεδίκτου 16ου.
Μετά από ένα Πάπα Θεολόγο, τι περίμενε πια η Εκκλησία;
Ήταν ανάγκη να βρεθεί κάποιος που θα μιλούσε στο λαό, που θα τον πλησίαζε όλο και περισσότερο και να αγγίξει (με όλη τη σημασία της λέξης) αυτό το ποίμνιο που αισθανόταν χαμένο.
Και να που εμφανίζεται στον εξώστη. Ένας Καρδινάλιος που κανένας μέχρι τώρα δεν είχε δει. Ποιος ήταν;
Ο πρώτος χαιρετισμός του
“Αδελφοί μου και Αδελφές μου, καλησπέρα σας”.
Αυτός ο χαιρετισμός ήταν αρκετός ώστε ο Jorge Mario Bergoglio ν΄αγγίξει τις καρδιές, αμέσως, η αγάπη εκείνου του λαού που έφθασε η ώρα να οδηγεί.
Στο ερώτημα: “Πως θα ονομαστεί αυτός ο Πάπας;”
“Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα Ιωάννη – Παύλο 3ο, ή ένα Βενέδικτο 17ο;”
Απολύτως όχι. Η Εκκλησία είχε ανάγκη μιας ανανέωσης που να ξεκινά και από το ίδιο το όνομα του Πάπα.
Πάπας Φραγκίσκος: αυτό το όνομα διάλεξε
“Εκλέξατε ένα Πάπα που έρχεται από την άκρη του κόσμου”.
Ναι κάπως έτσι είναι: από την Αργεντινή, αλλά με καταγωγή από το Piemonte της Ιταλίας.
Σε ελάχιστο χρόνο ο νέος Ποντίφικας άλλαξε αυτό που μερικοί νόμιζαν ότι πρέπει να είναι ο Πάπας.
Σ’ αυτά τα 8 χρόνια μάθαμε να τον βλέπουμε να πλησιάζει το λαό, που σε κάθε περίπτωση που βρίσκεται μαζί του. Σφίγγει χέρια και ευλογεί παιδιά, σταματά και μιλά με τους ηλικιωμένους, χαμογελά με τους νέους, ενθαρρύνει τις οικογένειες, τις Μοναχές, τους Μοναχούς κα τους Ιερείς. Όμως πάνω απ’ όλα είχε τους φτωχούς: κανένας δεν εγκαταλείπεται μόνος, κανένας δεν είναι ξεχασμένος από τον Πάπα Φραγκίσκο.
Τα χρόνια της Ποντιφικής διακονίας: η πανδημία και η προσευχή του μαζί μας
Οκτώ χρόνια «διαφορετικής» Ποντιφικής διακονίας πέρασαν και περνούν ακόμη μέσα από την πανδημία του Covid 19.
Για πρώτη φορά πέρσι, οι Ναοί έκλεισαν. Κανένας δεν μπορούσε να προσευχηθεί, αλλά Εκείνος δεν αποσύρθηκε προς τα πίσω:
Κάθε πρωί τελούσε τη Θεία Λειτουργία στο Παρεκκλήσιο του «Οίκου της Αγίας Μάρθας» και μεταδιδόταν απ’ ευθείας από την τηλεόραση, προσευχόταν απαγγέλλοντας το Ροδάριο, προΐστατο σε Ιεροτελεστίες ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών» και με την παρουσία ελαχίστων πιστών στις Ιεροτελεστίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Προσευχήθηκε μόνος του στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, κάτω από τη βροχή, ενώπιον του Εσταυρωμένου και μίας εικόνας της Παναγίας, για να ζητήσει το τέλος της πανδημίας:
“Θεέ μας, μη μας αφήσεις στη μανία των κυμάτων», έτσι είχε προσευχηθεί.
Μας οδήγησε από το χέρι… ίσως γι’αυτό τον αγαπήσαμε ήδη από τη στιγμή εκείνου του πρώτο «καλησπέρα».
Ένας χαιρετισμός που μας συνόδευε κάθε Κυριακή στη Θεομητορική προσευχή του «Angelus», μαζί με εκείνο το συνεχές: «Σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα.
Μια Εκκλησία σε έξοδο που τείνει το χέρι στους φτωχούς, όπως ακριβώς έκανε ο φτωχούλης Άγιος της Ασίζης, του οποίου ο Bergoglio είχε επιλέξει το όνομα.
Η Εκκλησία σε έξοδο του Φραγκίσκου: το ταξίδι του μεταξύ των Χριστιανών του Ιράκ.
Ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να είναι κοντά σε όλους, να είναι για όλους: πραγματοποίησε περισσότερα από 30 Αποστολικά ταξίδια, εκ των οποίων το τελευταίο στο Ιράκ, μια μαρτυρική χώρα, εξ αιτίας του πολέμου και του φονταμενταλισμού. Εδώ περισσότερο από κάθε άλλο, άκουσε τα βάσανα των διωκομένων χριστιανών, έγινε ένα μαζί τους αλλά και προσκυνητής της ειρήνης.
Η επανάσταση της Εκκλησίας και για την Εκκλησία, η οποία συνεχίζεται και σήμερα.
Ήταν αυτό που ακριβώς είχε ανάγκη η Εκκλησία.
Και σήμερα, κατά την όγδοη επέτειο της εκλογής του στην Αποστολική Έδρα της Ρώμης, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο από το να ευχαριστήσουμε το Θεό για το μεγάλο δώρο που μας έκανε και στον ίδιο τον Πάπα να πούμε:
Συγχαρητήρια Άγιε Πατέρα!
+Ν
