ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΓΗ

Το πρωί τελώ τη Θεία Λειτουργία με τους συναδέλφους μου, μετά βρισκόμαστε μαζί για το πρωινό. Σε κάποιο φίλο μου διηγούμαι αμέσως με κάθε λεπτομέρεια ένα θαυμάσια όνειρο. Ένα όνειρο απίστευτο…..αλλά αληθινό. Είμαστε μια ομάδα φίλων που διασκεδάζαμε κάνοντας σκι στις καλύτερες χιονισμένες πίστες. Εγώ ήμουν επίκεφαλής. Μου άρεσε πολύ να κάνω σκι.

Ξεκινούσα από ψιλά όπως  και όλοι  οι  άλλοι, αλλά  πριν φθάσω χαμηλά, στο τέλος ης πίστας  αντιλήφτηκα ότι δεν τα κατάφερνα πια όπως μια φορά και κάθε φορά που έπεφτα, χρειαζόταν καιρός για να σηκωθώ, να ετοιμάσω και πάλι τα εργαλεία του σκι και να δέσω τα πέδιλα. Δοκίμαζα ότι για να μάθω να κάνω σκι, όπως  τότε, χρειαζόταν  να ξέρω να πέφτω και να σηκώνομαι και να έχω την ετοιμότητα να ξεκινήσω και πάλι.

Όταν τελικά τα κατάφερα να φθάσω στο τέρμα ης πίστης, είδα μια ομάδα να πανηγυρίζει και να χειροκροτεί την άφιξή του. Στο μέσο της ομάδας διέκρινα τον Πάπα.  Τότε με πλησιάζει ένας Καρδινάλιος  και μου λέει: «Ο Άγιος Πατέρας ήρθε να σε συναντήσει κι να σε ευχαριστήσει για όλο το καλό που κάνεις στην Εκκλησία. Θέλει να σε γνωρίσει προσωπικά»

Χαμένος, απορημένος, άπιστος, αφήνω να  πέσουν όλα τα εργαλεία  και συγκινημένος, κάνω μερικά βήματα προς τα εμπρός. Ο Πάπας με προλαβαίνει με την αγκαλιά του και με ένα χαμόγελο  που λέει πολλά  και ενθαρρυντικό για κάθε διάλογο. Ήταν τόση η συγκίνησή μου  και η κούραση που δεν μπόρεσα να αρθρώσω τη λέξη «ευχαριστώ» και……ξύπνησα

Ενώ ακόμη διηγούμουν αυτό το τόσο περίεργο και εξαιρετικό όνειρο, ο συνομιλητής μου , βλέποντάς με ταραγμένο να περιγράφω  κάθε κίνηση και κάθε λέξη, το αγκάλιασμα του Πάπα, «Ανδρέα – μου λέει απρόσμενα ο φίλος  μου- , θα ήθελα να σου ότι θα πρέπει να έχεις τα πόδια σου στη γη.

Μόλις τελέσαμε  τη Θεία Λειτουργία μαζί.  Και εσύ άρχισες να μου διηγείσαι τόσο  συγκινημένος και συνεπαρμένος  την συνάντηση που είχες με τον Πάπα στο όνειρό σου. Αλλά, αν μου επιτρέπεις,  – πως και δεν  σκέφτηκες να ασχοληθείς  πιο πολύ  με τη συνάντηση που είχες με τον ίδιο το Θεό στην   Αγία Κοινωνία»”