«Στα 89 χρόνια του ο Benedetto 16ος διαυγής και γεμάτος χιούμορ…»
Ο υπεύθυνος του Ποντιφικού Οίκου μιλάει για έναν επίτιμο Πάπα που διάγει «βίο μοναχικό» αλλά που συνεχίζει να δέχεται επισκέψεις, να διαβάζει και να παίζει πιάνο.
Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης αυτή του υπεύθυνου του Πντιφικού Οίκου και γραμματέα του πάπα Βενέδικτου XVI κυκλοφόρησε στο Ben Esserelasalutecon l’anima, στα σημερινά περίπτερα τύπου, με ανέκδοτες φωτογραφίες από τις εκδρομές του στα βουνά του Abruzzo. «Κρατιέμαι σε φόρμα με περιπάτους και πεζοπορίες στο Velinoή στο GranSasso», δηλώνει ο σεβασμιότατος Georg Ganswein, ο οποίος παραδέχεται τις δύο «αδυναμίες» του: «Είμαι πολύ γλυκατζής και έχω περιορισμένη υπομονή. Αλλά προσπαθώ συνεχώς να βελτιωθώ».
Διαθέσιμος και αξιόπιστος, ο σεβασμιότατος Ganswein ανατρέχει στα 21 χρόνια συνεργασίας με τον επίτιμο πάπα, χωρίς να λησμονεί τη θλίψη για τις κατηγορίες «αβάσιμες ενέργειες προς τον Ποντίφικα», την έκπληξη για την παραίτηση του Βενέδικτου 16ου, τον πόνο για το σκάνδαλο της Vatileaks. Και δηλώνει: «Τον Απρίλιο, ο πάπας Βενέδικτος 16ος γιορτάζει τα 89 χρόνια: είναι σαν ένα κερί που, αργά και ειρηνικά, σβήνει, όπως συμβαίνει σε πολλούς από εμάς. Είναι γαλήνιος, σε ειρήνη με τον Θεό, με τον εαυτό του και τον κόσμο. Ενδιαφέρεται για όλα και διατηρεί το λεπτό και διακριτικό χιούμορ του, με το οποίο ξέρει να «δίνει γεύση». Έχει διατηρήσει το πάθος του για τα αιλουροειδή. Στους κήπους μας, ζούνε η Contessa και ο Zorro, δύο γάτες που συχνά έρχονται να «χαιρετίσουν» τον επίτιμο Πάπα».
Ο γερμανός αρχιεπίσκοπος μιλάει, για πρώτη φορά, για την εσωτερική ισορροπία του που επιδέξια βρίσκεται ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή: «Το πραγματικό μυστικό για να παραμείνετε σε φόρμα είναι να ζείτε μια ζωή με τάξη, τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά, και να έχετε μια πυξίδα να ακολουθείτε, με όλες τις δυσκολίες και τις ανθρώπινες αποτυχίες που φυσικά υπάρχουν. «Μία φορά το μήνα, με μερικούς φίλους ιερείς, πηγαίνει στο Abruzzo, για πεζοπορία ή σκι. Από μικρός, το όνειρό του ήταν να γίνει σαν τον Μπεκενμπάουερ. Σήμερα, έχει λιγοστό χρόνο για να αθλείται, διατηρεί παρόλα αυτά τις διδασκαλίες του: «Παίζοντας σε μια ομάδα μαθαίνεις τη σημασία των κανόνων και την ανάγκη να τους σέβεσαι».
Σε μια σειρά από δηλώσεις ανοικτής καρδιάς, ο σεβασμιότατος Gansweinδεν κρύβει την ιστορία της κλίσης του. «Δεν είχα την ειδική φώτιση – εξομολογείται – δεν υπήρξε μια αποκάλυψη, ένα εκθαμβωτικό γεγονός. Έως 17 ετών, δεν είχα σκεφτεί να γίνω ιερέας. Μετά την ενηλικίωσή μου, αισθανόμουν την ανάγκη ότι θα πρέπει να βρω το νόημα της ζωής. Για το λόγο αυτό, αποφάσισα να μελετήσω φιλοσοφία και θεολογία στο Πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια με τη βοήθεια ενός ιερέα, συνειδητοποίησα ότι η ζωή έχει το τίμημά της και μπήκα στο ιεροδιδασκαλείο». Έως το 1995, όταν κατά τη διάρκεια ενός πρωινού στο Collegioteutonico της Ρώμης, γνώρισα τον τότε καρδινάλιο Ratzinger. «Ήταν μια Πέμπτη πρωί, όταν είχα την πρώτη «προσωπική» συνάντηση με τον μελλοντικό Πάπα», θυμάται. «Στη συνέχεια, προς τα τέλη του 1995, μου ζήτησε να γίνω συνεργάτης της Congregazione perladottrin adellafede, της οποίας ήταν υπεύθυνος. Από εκείνη τη στιγμή, συνεργάζομαι με τον Joseph Ratzinger».
Ο σεβασμιότατος Ganswein ανατρέχει σε αυτά τα 21 χρόνια και παραδέχεται: «Με έχουν λυπήσει οι αναρίθμητες επιθέσεις προς τον Πάπα Βενέδικτο. Πόσες φορές άκουσα και διάβασα ότι ο Ratzingerδεν αντέδρασε με ικανοποιητικό τρόπο κατά της παιδοφιλίας, ενώ ήταν αυτός ο ίδιος που από καρδινάλιος, ξεκίνησε την καταπολέμησή της. Πόσες επικρίσεις, αβάσιμες κατηγορίες και συκοφαντίες εναντίον του ακόμη και για άλλες περιπτώσεις! Αυτό με πείραξε. Μετά ήρθε η υπόθεση Vatileaks: αισθάνθηκα προσωπικά προσβεβλημένος, επειδή ήταν η σειρά μου να δείξω πλήρη εμπιστοσύνη σε ένα πρόσωπο που τον είχε προδώσει χωρίς δισταγμό».
Μοναδική περίπτωση στην ιστορία της Εκκλησίας, ο γερμανός αρχιεπίσκοπος να συνεργάζεται με δύο Πάπες. Γι αυτούς λέει: « Είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, προσωπικότητες ακόμη και στον τρόπο που επικοινωνούν και επικοινωνούν με τον κόσμο. Για μένα, να ζω με τον πάπα Φραγκίσκο είναι ένα ερέθισμα: εκείνος επιδιώκει την άμεση επαφή, ακόμη και φυσική, χαϊδεύει και αφήνεται να τον χαϊδέψουν, ξεπερνώντας με αυτό τον τρόπο τις προσωπικές αποστάσεις. Ο Πάπας Βενέδικτος, αντιθέτως, είναι πιο συντηρητικός: χαϊδεύει με τα λόγια, παρά με αγκαλιές. Είναι δύο διαφορετικές προσωπικότητες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι και οι δύο είναι αυθεντικοί, δεν προσπαθούν να «αντιγράψουν» κανένα».
Μια τελευταία σκέψη σχετικά με την παραίτηση του Βενέδικτου: «Το ήξερα ήδη από καιρό, δεν ήταν μια ξαφνική απόφαση, αλλά ωρίμασε σταδιακά και προσεκτικά. Για μένα, ήταν δύσκολο να χωνέψω αυτή την απόφαση και να κρατήσω το μυστικό». Προσπάθησε να τον κάνει να αλλάξει ιδέα, παραδέχτηκε: «Προσπάθησα να «του πάω κόντρα» και έκανα μερικές πρακτικές προτάσεις για να διευκολύνω την άσκηση της διακονίας του Πέτρου. Αλλά εγκατέλειψα τη σκέψη μου, όταν κατάλαβα ότι ο Βενέδικτος δεν μου είχε εκμυστηρευτεί μια υποθετική σκέψη του, αλλά μια τελική απόφασή του».
Σήμερα, πώς είναι ο Βενέδικτος; «Είναι ένας ηλικιωμένος, φυσικά, αλλά είναι διαυγής, δυστυχώς, η βόλτα έγινε κουραστική, γι’ αυτό χρησιμοποιεί ένα μπαστούνι. Διατηρεί μια αρκετά ευρεία αλληλογραφία, αλλά δεν γράφει πια βιβλία, περιορίζεται στο να υπαγορεύει επιστολές στην γραμματέα του. Ηθελημένα διάγει μια ζωή μοναχού, αλλά δεν είναι καθόλου απομονωμένος: προσεύχεται, διαβάζει, ακούει μουσική, δέχεται επισκέψεις, παίζει πιάνο».
ρφ (μετάφραση)
