Ο Αμβρόσιος καταγόταν από χριστιανική ρωμαϊκή οικογένεια και ήταν διοικητής των επαρχιών της Βόρειας Ιταλίας. Στις 7 Δεκεμβρίου 374 εκλέχθηκε επίσκοπος Μιλάνου.

Έχοντας ακολουθήσει την πορεία του πατέρα του, που ήταν Ρωμαίος έπαρχος στη Γαλλία, επέλεξε την πολιτική καριέρα. Σε ηλικία 30 ετών ήταν ήδη πρόξενος στο Μιλάνο, πόλη που εκείνη την περίοδο ήταν η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας. Έτσι, στις 7 Δεκεμβρίου του 374, όταν χριστιανοί καθολικοί και αρειανιστές διεκδικούσαν το δικαίωμα εκλογής νέου επισκόπου για την επισκοπική έδρα Μεδιολάνων, εξαρτιόταν από εκείνον η εξασφάλιση της κοινής ηρεμίας και της ειρήνης. Όταν, λοιπόν, έλαβε το λόγο μίλησε με τέτοιο καλό αίσθημα, με αποφασιστικότητα αλλά και με πειθώ που ο λαός άρχισε να αναφωνεί: «Ο Αμβρόσιος Επίσκοπος!». Ο Αμβρόσιος ήταν ακόμη κατηχούμενος εν αναμονή του βαπτίσματός του. Και όπως ήταν φυσικό αρχικά υπήρχε δισταγμός από πλευράς του. Όμως, υποχώρησε και δέχτηκε όταν συνειδητοποίησε ότι μάλλον αυτό ήταν το θέλημα του Θεού.

Μοίρασε όλα τα αγαθά του στους φτωχούς και αφιερώθηκε εξολοκλήρου στην μελέτη των Αγίων Γραφών. Έμαθε να κηρύττει, γινόμενος ένας από τους πιο αξιόλογους ομιλητές της εποχής του, καταφέρνοντας να κατακτήσει ακόμη και την εκλεκτή διάνοια του Αυγουστίνου, τον οποίο και βάπτισε.

Διατήρησε στενές και καλές σχέσεις με τον αυτοκράτορα, ήταν όμως σε θέση, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, να θυμίζει ότι «ο αυτοκράτορας είναι μέσα και όχι πάνω από την Εκκλησία».

Η Εκκλησία του Μιλάνου έλαβε από τον εκείνον ένα αποτύπωμα που παραμένει ανεξίτηλο στους αιώνες και αποτελεί Παράδοση της τοπικής Εκκλησίας ακόμα και στο λειτουργικό αλλά και μουσικό τομέα. Τα λειτουργικά του έργα, τα ερμηνευτικά των Γραφών του, τα ασκητικά και ηθικά διδάγματα αποτελούν έγγραφα σημαντικά της Ιεράς Παραδόσεως και της τέχνης της διακυβέρνησης. Συγγραφέας αξιόλογων λειτουργικών κειμένων, θεωρείται πατέρας της Αμβροσιανής Λειτουργίας.

πγπ