Ο Θεός είναι πανέμορφος. Το να έχεις κάνει εμπειρία της ωραιότητάς Του είναι ό,τι πιο εκπληκτικό μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου. Ο Θεός είναι πανέμορφος: το βιώνουν οι τρεις μαθητές που ανεβαίνουν μαζί με τον Ιησού στον καταπράσινο λόφο της Γαλιλαίας.
Ο κόσμος μας έχει επειγόντως ανάγκη από ομορφιά: την έχουν ανάγκη τα γκρίζα και ανώνυμα προάστια των πόλεών μας. Την έχει ανάγκη η ψυχή μας, που τρέφεται από την ομορφιά. Ομορφιά που δεν είναι θέμα αισθητικής, αλλά απόλυτης αρμονίας: ό,τι είναι υπέρτατο κάλλος, είναι επίσης υπέρτατα καλό, αληθινό και δίκαιο.
Η αλήθεια του Ευαγγελίου μας καταπλήσσει και μας γοητεύει, και μας ωθεί να φανταστούμε έναν διαφορετικό, νέο κόσμο, όπου ο Θεός είναι ο ορίζοντας αναφοράς. Είναι πανέμορφος ο Θεός… Ο Χριστιανισμός μας, δυστυχώς, έχει παραμερίσει αυτή την απλή αλήθεια, κάνοντας άλλες όψεις να κυριαρχούν στο ξύλινο συχνά κήρυγμά μας (είναι σωστό να πιστεύουμε στον Θεό, είναι καθήκον…).
Ο Λουκάς μας λέει ότι ο Ιησούς προσεύχεται, ενώ μεταμορφώνεται, σαν να δείχνει ότι μόνο σε ένα βαθύ ταξίδι εσωτερικότητας μπορούμε να ανακαλύψουμε την ομορφιά του να ανήκεις στον Θεό. Όπως όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, όπως όταν είμαστε χαρούμενοι, όπως όταν επιστρέφουμε από μια εμπειρία συνταρακτικής πίστης.
Βλέπετε, αν έχουμε συναντήσει την ομορφιά του Θεού, δεν χρειάζεται να το συζητάμε πολύ. Ο Ιησούς μιλάει με τον Ηλία και τον Μωυσή, με τους Προφήτες και τον Νόμο, για να δώσει πληρότητα στην αποκάλυψή Του. Αλλά μόνο ο Λουκάς μας λέει ότι μιλάει για την “έξοδό” Του, για την αναχώρησή του.
Ακριβώς εδώ, στη δόξα, ο Ιησούς λαμβάνει την επιβεβαίωση αυτού του μαρτυρίου που πρόκειται να αντιμετωπίσει. Όταν είμαστε στο όρος Θαβώρ καταλαβαίνουμε ότι η πραγματική ζωή αποτελείται και από σταυρούς. Μόνο στην ομορφιά μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον πόνο.
Έχουν πέσει στον ύπνο οι μαθητές εδώ, όπως θα γίνει αργότερα στη Γεθσημανή. Για να δούμε την ομορφιά του Θεού πρέπει να παλέψουμε σκληρά, να πολεμήσουμε, να μείνουμε ξύπνιοι.
Η Μεταμόρφωση επαναφέρει τα πράγματα σε τάξη: αν πιστεύουμε στον Θεό τον οποίο ήρθε να μας αφηγηθεί ο Ιησούς, είναι επειδή ανακαλύψαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο. Πιο όμορφο από την πιο όμορφη χαρά που μπορούμε να δοκιμάσουμε, από έναν έρωτα, από ένα πάθος, από μία συγκίνηση… Το να πιστεύεις είναι η πιο σημαντική πράξη που μπορούμε να κάνουμε.

(σχόλιο στο Λκ 9,28β-36)

π.Λέων Κισκίνης