ΔΕΥΕΤΡΑ ΤΗΣ 1ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
2 Δεκεμβρίου 2024
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (8, 5-11)
Και όταν ο Ιησούς μπήκε στην Καπερναούμ, ένας εκατόνταρχος ήλθε σε συνάντησή του παρακαλώντας τον και λέγοντας: “Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι, παράλυτος, και βασανίζεται φοβερά”. Κι ο Ιησούς του λέει: “Θα έλθω και θα τον θεραπεύσω”. Και ο εκατόνταρχος απαντώντας είπε: “Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου, αλλά μόνο πες ένα λόγο και ο δούλος μου θα γιατρευτεί. Διότι κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία και έχω στρατιώτες στην εξουσία μου και λέω στον ένα: πήγαινε, και πηγαίνει. Και στον άλλο λέω: έλα, και έρχεται. Και στο δούλο μου λέω: κάμε αυτό, και το κάνει”. Όταν το άκουσε ο Ιησούς θαύμασε και είπε σ’ αυτούς οι οποίοι τον ακολουθούσαν: “Αλήθεια σας λέω: Τόσο μεγάλη πίστη δεν βρήκα σε κανένα Ισραηλίτη. Και σας λέω ότι θα έλθουν πολλοί απ’ την ανατολή και τη δύση και θα καθίσουν στο τραπέζι της βασιλείας των ουρανών, μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός don Luigi Maria Epicoco
Η ιστορία του Ρωμαίου εκατόνταρχου που ζητά από τον Ιησού τη θεραπεία του υπηρέτη του έχει δύο χαρακτηριστικά που κατά τη γνώμη μου δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.
Το πρώτο αφορά ακριβώς την συμπόνοια που έχει αυτός ο στρατιώτης προς έναν από τους υπηρέτες του. Δεν είναι κάτι που πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Αυτός ο άνθρωπος δεν παραμένει αδιάφορος μπροστά στον πόνο αυτού του ατόμου, ακόμη και αν για την κουλτούρα τους δε θεωρείται ίσος του.
Ο εκατόνταρχος δεν ζητά για τον εαυτό του, αλλά μεσολαβεί για κάποιον άλλο, δίνοντας φωνή σε ένα άτομο που υποφέρει τόσο πολύ που δεν είναι σε θέση να διατυπώσει ο ίδιος μια προσευχή. Πάντα με εντυπωσίαζε αυτή η μορφή λεπτότητας, διότι μου θυμίζει ότι κάθε φορά που προσευχόμαστε πρέπει να είμαστε η φωνή εκείνων που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό αφορά την άνευ όρων εμπιστοσύνη που δείχνει στον Ιησού: : «Κύριε, δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου, αλλά μόνο πες ένα λόγο και ο δούλος μου θα γιατρευτεί».
Στην πράξη, ο εκατόνταρχος λέει στον Ιησού: «Σε εμπιστεύομαι τόσο πολύ που δεν έχει σημασία να ξέρω ή να δω πώς θα εισακούσεις αυτή την προσευχή μου. Ξέρω μόνο ότι θα βάλεις στην καρδιά σου τον πόνο αυτού του ανθρώπου». Ο Ιησούς μένει έκπληκτος από αυτή την πίστη: «Αλήθεια σας λέω: Τόσο μεγάλη πίστη δεν βρήκα σε κανένα Ισραηλίτη».
Το ερώτημα που μας θέτει το σημερινό Ευαγγέλιο αφορά ακριβώς αυτά τα δύο πράγματα: πόσο μεσιτεύουμε για τους άλλους; Και πόσο πραγματικά εμπιστευόμαστε;
Προσευχήσου……
Δώσε μου Κύριε, μια καρδιά για να σε αγαπώ,
δώσε μου μάτια για να σε διακρίνω στους αδελφούς μου,
δώσε μου αυτιά για να ακούω και να αναγνωρίζω τη φωνή σου,
δώσε μου χείλη για να μιλώ για Σένα,
δώσε μου χέρια για να σε αγγίζω
και πόδια για να σε ακολουθώ. Αμήν.
ΠΑΡΕ ΜΙΑ ΔΕΣΜΕΥΣΗ.
Κάνω εξέταση της συνείδησης μου και προσπαθώ να καταλάβω ποια είναι η παράλυση από την οποία υποφέρω. Ζητώ από τον Κύριο να έρθει να με θεραπεύσει. Του ζητώ τη Σωτηρία.
(www.episkopisyrou.gr)
