5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΓΑΘΗΣ, ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ
Η Αγάθη γεννήθηκε κατά το πρώτο μισό του 3ου αιώνα, ίσως το 235, στην Κατάνη. Η Σικελία, όπως άλλωστε και όλη η τεράστια αυτοκρατορία, μαστιζόταν από διωγμούς κατά των χριστιανών που είχαν ξεκινήσει το έτος 40 μ.Χ και συνεχίστηκαν εντονότερα το 2ο αιώνα.
Τον 3ο αιώνα ένα διάταγμα του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου θέσπιζε ότι οι χριστιανοί θα έπρεπε να καταδοθούν στις αρχές και στη συνέχεια θα προσκαλούνταν να ομολογήσουν δημόσια τη νέα τους θρησκεία. Στην περίπτωση που δέχονταν να επανέλθουν στον παγανισμό θα είχαν λάβει πιστοποίηση (libellum) συμμετοχής στην παγανιστική θρησκεία, ενώ σε περίπτωση που δεν απαρνούνταν τη χριστιανική τους πίστη βασανίζονταν και έπειτα θανατώνονταν.
Η τακτική του αυτοκράτορα ήταν ανελέητη αλλά υπολογισμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι αποτελεσματική. Πράγματι, το παλάτι ήθελε να αποκτήσει περισσότερους αποστάτες παρά μάρτυρες γιατί αυτοί οι τελευταίοι θεωρούνταν πιο επικίνδυνοι από τους ζώντες χριστιανούς. Το 249 βλέποντας ο αυτοκράτορας Δέκιος την εξάπλωση του χριστιανισμού πήρε ακόμη πιο δραστικά μέτρα. Κάθε χριστιανός έπρεπε να αναζητηθεί, να συλληφθεί, να βασανιστεί και να θανατωθεί.
Την εποχή εκείνη η Κατάνη ήταν μια αναπτυγμένη πόλη που βρισκόταν σε ένα γεωγραφικά στρατηγικό σημείο. Το κομβικό λιμάνι της αποτελούσε τόπο ανταλλαγής εμπορευμάτων και συνάντησης των πολιτισμών της Μεσογείου. Διοικητής της πόλης ήταν ο Κουιντάνος, άνδρας σκληρός και απότομος περιστοιχισμένος από πολυπληθείς αυλικούς, συγγενείς, Ρωμαίους στρατιώτες και σκλάβους. Κατοικούσε στο Πραιτόριο δίπλα στο οποίο βρίσκονταν τα κτίρια της διοίκησης.
Η Αγάθη, σύμφωνα και το ‘Passio Sanctae Agathae’ ένα έργο του 5ου αιώνα, ήταν γόνος μιας επιφανούς, πλούσιας αυτόχθονης οικογένειας. Οι γονείς της κατείχαν οικήματα και κτήματα στην πόλη και στην εξοχή. Όντας χριστιανοί μόρφωσαν την κόρη τους σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία. Εκείνη μεγάλωνε αισθανόμενη μέσα της την επιθυμία να αφιερωθεί στο Χριστό, διατηρώντας την ομορφιά της αγνότητάς της. Στην ηλικία των 15 αποφάσισε να δώσει όρκους παρθενίας. Ο Επίσκοπος αποδέχτηκε το αίτημα της πανέμορφης Αγάθης και σε μια τελετή της εναπόθεσε το ερυθρό βέλο που έφεραν οι αφιερωμένες παρθένες.
Ο διοικητής Κουιντάνος, βάση του διατάγματος κατά των χριστιανών, έπρεπε να την συλλάβει με την κατηγορία της ασέβειας ενάντια στην θρησκεία του κράτους. Όπως και έγινε. Η Αγάθη συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Πραιτόριο και μόλις ο διοικητής την αντίκρισε κατακτήθηκε από την ομορφιά της ενώ προσπάθησε να την πείσει να αποστατήσει και να ζήσει ελεύθερη. Οι όποιες όμως προτάσεις και προκλήσεις του πέφτουν στο κενό αφού η Αγάθη παρέμεινε προσηλωμένη μέχρι τέλους στην απόφασή της και στην πίστη της. Εξαγριωμένος ο Κουιντάνος την βασάνισε ανελέητα με ποικίλα βασανιστήρια χωρίς αποτέλεσμα. Έφτασε μέχρι να της αποκόψει τα στήθη. Η Αγάθη μεταφέρθηκε στο κελί της με βαριά αιμορραγία και το βράδυ της εμφανίστηκε σε όραμα ο Απόστολος Πέτρος μαζί με ένα μικρό αγόρι που κρατούσε στα χέρια του ένα φανάρι και την θεραπεύει θαυματουργικά. Ύστερα από τέσσερις ημέρες όταν παρουσιάζουν τη νεαρή αγία ενώπιον του διοικητή που την βλέπει σώα την ρώτησε τι είχε συμβεί. Η νεαρή παρθένα του απαντά: “Ο Χριστός με θεράπευε”. Ο Κουιντάνος τότε δίνει διαταγή να την κάψουν ζωντανή επάνω σε ένα κρεβάτι στρωμένο με κάρβουνα. Το σώμα της παραδιδόταν στη φωτιά όμως το βέλο της παρέμενε άθικτο. Όσο διαρκούσε το μαρτύριο ένας σεισμός έπληξε την πόλη καταστρέφοντας μέρος του παλατιού. Οι κάτοικοι εξαγριώθηκαν και ξεσηκώθηκαν έτσι ο Κουιντάρος αναγκάστηκε να βγάλει την Αγάθη από τη φωτιά και να την οδηγήσει πίσω στο κελί της όπου πέθανε λίγες ώρες αργότερα. Ακριβώς έναν χρόνο μετά το μαρτύριό της, στις 5 Φεβρουαρίου 252, μια βίαιη έκρηξη της Αίτνας απείλησε την Κατάνη. Τότε όλοι οι κάτοικοι χριστιανοί και μη έτρεξαν στο τάφο της και με το άγιο βέλο της σταμάτησαν την ορμή της λάβας που κινούνταν προς την πόλη. Έκτοτε η Αγία Αγάθη είναι η πολιούχος και προστάτης της Κατάνης. Η τελευταία φορά που το θαυματουργό βέλο της προστάτευσε την πόλη από το ηφαίστειο ήταν το 1886.
Το 1040 τα λείψανά της μεταφέρθηκαν στη Κωνσταντινούπολη όμως το 1126 επανήλθαν στην Κατάνη όπου φυλάσσονται στον Καθεδρικό Ναό.
πγπ
