Υπάρχουν περισσότερες από μια αγίες με αυτό το όνομα. Η Αγία Ειρήνη που εορτάζει στις 5 Μαΐου τιμάται κυρίως στο Λέτσε της Ιταλίας όπου υπάρχει παλαιότατος Ναός του 4^ου αιώνα αφιερωμένος στη χάρη της.

Γύρω από το πρόσωπό της έχουν δημιουργηθεί αρκετοί θρύλοι και παραδόσεις, πολλοί από τους οποίους ξεπερνούν τα όρια της πραγματικότητας και στερούνται ιστορικής τεκμηρίωσης.

Κατά πάσα πιθανότητα ήταν κόρη του Λικινίου. Ο Λικίνιος αισθανόμενος ζηλοφθονία για την ομορφιά της κόρης του, την έκλεισε στην κορυφή ενός πύργου, όταν εκείνη ήταν έξι ετών και τοποθέτησε φρουρά δεκατριών δούλων για να τη φυλάγουν.

Ο Θεός έθεσε στην καρδιά της τη χριστιανική διδασκαλία και ο Άγιος Τιμόθεος, μαθητής του Αποστόλου Παύλου, τη βάπτισε. Εκείνη πήρε όλα τα είδωλα που της είχε δώσει ο πατέρας της για προσκύνηση και τα κατέστρεψε. Τότε εκείνος οργισμένος την έδεσε σε ένα άγριο άλογο για να την κάνει να πεθάνει. Ως εκ θαύματος η Ειρήνη σώθηκε ενώ ο πατέρας της – τραγική ειρωνεία – πέθανε από δάγκωμα στο χέρι που δέχτηκε από το ίδιο άλογο.

Η νεαρή χριστιανή προσευχήθηκε στο Θεό ώστε να αναστηθεί ο πατέρας της, πράγμα που συνέβη. Μετά από αυτό ο Λουκίνιος με όλη την υπόλοιπη οικογένειά του, μαζί με ένα πλήθος τριών χιλιάδων ειδωλολατρών ασπάστηκε το χριστιανισμό.

Ο Κυβερνήτης Αμπέλιος προσπάθησε να την ωθήσει στην αποστασία, όμως η Ειρήνη αρνήθηκε σθεναρά. Αυτό προκάλεσε την οργή του Αμπελίου ο οποίος τη βασάνισε και την αποκεφάλισε.

Αυτά τα λίγα προέρχονται από το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’ (κείμενο του 10^ου αιώνα) όπου παρουσιάζεται εν συντομία ο βίος της Αγίας Ειρήνης. Υπάρχουν κι άλλες μεταγενέστερες πηγές που ωραιοποιούν το κείμενο του Μηνολογίου ενώ προσφέρουν περεταίρω στοιχεία ή μεταβάλουν τα υπάρχοντα.

Από τον 5^ο αιώνα στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν δύο Ναοί αφιερωμένοι στην Αγία Ειρήνη. Κατά τη διάρκεια των αιώνων καταστράφηκαν και ανοικοδομήθηκαν. Ένας εκ των δύο σώζεται ακόμα σήμερα.

Το όνομα Ειρήνη προέρχεται από την Ελληνική Μυθολογία και παραπέμπει στην θεά της ειρήνης. Το όνομα πέρασε στο λατινικό κόσμο και χρησιμοποιείτο ως ευχή, ενώ στη συνέχεια για τους χριστιανούς που το υιοθέτησαν παραπέμπει στο αίσθημα που πρέπει να χαρακτηρίζει τους εν Χριστώ αδελφούς και βέβαια υπενθυμίζει την Ουράνια Ειρήνη.

πγπ