Ο Βικέντιος ανήκε στο τάγμα των Δομινικανών. Ήταν καθηγητής θεολογίας και φιλοσοφίας στη Λέριδα και τη Βαλένσια ενώ συνέγραψε μια πραγματεία πνευματικότητας που έτυχε μεγάλης αποδοχής από το τάγμα του.

Η Εκκλησία την εποχή εκείνη αντιμετώπιζε το φοβερό σχίσμα της Δύσεως με την ταυτόχρονη παρουσία στην ηγεσία της τριών Παπών. Ο Βικέντιος ήταν συνεργάτης του καρδιναλίου Pedro de Luna, δεξιού χεριού του Πάπα της Αβινιόν και μετέπειτα διαδόχου του (Βενέδικτος ΙΓ).

Ο νέος Πάπας επέλεξε το Βικέντιο ως εξομολόγος του, ενώ σταδιακά μετατρεπόταν σε μια από τις πιο σημαντικές και πιο επιβλητικές μορφές στο εκκλησιαστικό προσκήνιο της Αβινιόν. Υπηρέτησε συνετά και δίκαια τα καθήκοντά του επιθυμώντας την αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας. Για αυτήν δε δίστασε να συγκρουστεί ακόμα και με τον ίδιο τον Βενέδικτο ΙΓ που με αφοσίωση υπηρετούσε, όταν στη σύνοδο της Κωνστάντζας το Νοέμβριο του 1414 ζήτησε την παραίτηση και των τριών Παπών και την εκλογή ενός νέου μοναδικού Πάπα που θα ήταν κοινώς αποδεκτός. Ο Βενέδικτος όμως δεν δέχτηκε να δηλώσει παραίτηση και παρά τις προτροπές και τις ικεσίες έμενε αμετάκλητος. Τότε ο Βικέντιος πήρε τη δύσκολη απόφαση να δηλώσει ενώπιόν του πως το βασίλειο της Αραγονίας δεν θα αναγνώριζε την παπική του εξουσία. Τελικά η πολυπόθητη ενότητα επήλθε το 1417 χάρη στην αποφασιστικότητα και το σθένος του Βικεντίου.

Για εκείνον ξεκινούσε μια νέα περίοδος στη ζωή του. Σαν πιστός Δομινικανός ακολούθησε το χάρισμα του τάγματός του που δεν ήταν άλλο από το κήρυγμα. Για είκοσι ολόκληρα χρόνια περιδιάβαινε σχεδόν τη μισή Ευρώπη κηρύττοντας στις πλατείες και κατηχώντας εκατομμύρια χριστιανών. Πέθανε στη Βαν στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της περιοδείας του και αγιοκατατάχθηκε το από τον Πάπα Κάλλιστο Γ’ το 1485.

πγπ