4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΡΙΑ VIANNEY
Σήμερα εορτάζουμε ένα άγιο ιερέα, τον εφημέριο του Άρς στη Γαλλία (1786-1859), που είναι ένα όμορφο και δυνατό παράδειγμα για όλους τους εμάς ιερείς.
Ο Εφημέριος του Άρς είναι ο προστάτης των εφημερίων.
Σας παρουσιάζω μια κατήχηση όχι δική μου αλλά του ίδιου του Αγίου που σήμερα τιμούμε. Μας λέει λοιπόν ο Άγιος εφημέριος του Αρς:
«Αδελφοί μου, να σκέπτεστε ότι ο θησαυρός των Χριστιανών δεν βρίσκεται στη γη αλλά στον ουρανό επάνω. Η σκέψη μας λοιπόν πρέπει να στρέφεται εκεί που είναι και ο θησαυρός μας.
Ο άνθρωπος έχει μία ωραία αποστολή: να προσεύχεται και να αγαπά. Εάν και εσείς προσεύχεστε και αγαπάτε: θα είστε μακάριοι και πάνω στη γη.
Η προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο από την ένωση μας με το Θεό. Εάν κάποιος έχει καθαρή καρδιά και μένει ενωμένος με το Θεό, αισθάνεται μία ηρεμία και μία γλυκύτητα που αληθινά μεθά. Ένα φως που λάμπει γύρω του. Μέσα σ’ αυτήν την στενή ενότητα ο Θεός και η ψυχή είναι σαν δυο κομμάτια κεριού που μαζί ενωμένα λιώνουν από αγάπη και λάμπουν και κανείς δεν μπορεί να τα χωρίσει. Είναι κάτι το πολύ ωραίο αυτή η ενότητα του Θεού με το μικρό πλάσμα Του, τον άνθρωπο! Είναι μια ευτυχία που ενώ τη ζούμε δεν μπορούμε να την καταλάβουμε.
Εμείς είμαστε ανάξιοι να προσευχόμαστε: όμως ο Θεός που είναι καλός επέτρεψε σε μας μαζί Του να μιλούμε. Η προσευχή μας είναι θυμίαμα που σ’ Εκείνον πολύ αρέσει.
Αγαπητά μου παιδιά: η προσευχή μάς κάνει να προγευόμαστε τον ουρανό και αυτό που έρχεται σε μας από τον παράδεισο. Αυτό μας αφήνει μια αληθινή γλυκύτητα, είναι σαν το μέλι που το δέχεται η ψυχή μας και τα μετατρέπει όλα σε γλυκύτητα. Στην αληθινή προσευχή όλες οι δυστυχίες λιώνουν σαν το χιόνι που λιώνει μπροστά στον ήλιο.
Όλα αυτά κάνουν ώστε με την προσευχή ο καιρός γρήγορα να τρέχει και κανείς να μην αντιλαμβάνεται πόσο γρήγορα περνά.
Όταν ήμουν εφημέριος στην BRESSE, έτυχε να αρρωστήσουν όλοι σχεδόν οι συνάδελφοί μου, όταν τους επισκεπτόμουν, στο δρόμο προσευχόμουν και μου φαινόταν ο δρόμος τόσο σύντομος.
Πολλές φορές κάποιοι χάνονται μέσα στην προσευχή σαν το ψάρι μέσα στο νερό, επειδή είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένοι στο Θεό. Μέσα στην καρδιά τους δεν υπάρχει χωρισμός. Πόσο αγαπώ αυτές τις γενναιόδωρες καρδιές! Οι Άγιοι μιλούσαν στο Θεό όπως εμείς μιλούμε μεταξύ μας. Αντίθετα εμείς καμιά φορά ερχόμαστε στην Εκκλησία χωρίς καλά-καλά να ξέρουμε τι ερχόμαστε να κάνουμε και τι θέλουμε να ζητήσουμε. Όταν όμως πηγαίνουμε στο σπίτι κάποιου ξέρουμε γιατί πάμε. Υπάρχουν μερικοί που έχουν το θάρρος να πουν στον καλό Θεό: «ήρθα να σου πω δυο λόγια και να φύγω» Σκέπτομαι συχνά πως όταν ερχόμαστε να προσκυνήσουμε τον Κύριό, μπορούμε να αποκτήσουμε ότι επιθυμούμε, εάν το ζητούμε με μια ζωντανή πίστη και μια καθαρή καρδιά.
Αυτά, αγαπητοί μου και αγαπητές μου, μας είπε ο Άγιος που η Εκκλησία εορτάζει σήμερα, τα είπε σε όλους εμάς που ήρθαμε εδώ στο λόφο αυτό της αγάπης για να προσευχηθούμε σε Εκείνον που έχει μια Καρδιά που ξέρει μόνο να αγαπά.
+Ν
