29η Κυριακή του Έτους Κύκλος Γ
Ο Ιησούς μας διηγείται σήμερα στο Ευαγγέλιο μία παραβολή με μία χήρα γυναίκα που συνεχίζει να επιμένει έως ότου δικαιωθεί από κάποιον άδικο κριτή. Είναι μια παραβολή μέσα από την οποία ο Κύριος θέλει να μας διδάξει ότι πρέπει να προσευχόμαστε συνεχώς, χωρίς να κουραζόμαστε και να απογοητευόμαστε, ιδιαίτερα όταν διαπιστώνουμε, ότι δεν υπάρχει άμεση απάντηση σ’ αυτήν.
Σίγουρα όλοι, ποιος λίγο, ποιος πολύ, προσευχόμαστε, στο Θεό, στην Παναγία, στους Αγίους. Μήπως όμως αντί να προσευχόμαστε απλώς λέμε προσευχές;
Ξέρουμε άραγε να προσευχόμαστε; Και αν δεν ξέρουμε αναζητούμε τρόπους να μάθουμε να προσευχόμαστε σωστά και αποτελεσματικά; Μήπως θεωρούμε την προσευχή βαρετή ή και αχρείαστη;
Τι είναι για μας η προσευχή; Μήπως μια συνεχής ικεσία και λίγη ή καθόλου δοξολογία; Συνειδητοποιούμε ότι η προσευχή είναι μία προσωπική επικοινωνία και υιική σχέση αγάπης προς το Θεό και αδελφική προς τους Αγίους; Μήπως απαιτούμε να έχουμε άμεσες απαντήσεις στην προσευχή μας από το Θεό;
Σήμερα ο Κύριος μας είπε πως η προσευχή προϋποθέτει υπομονή και επιμονή. Η συμπεριφορά της χήρας της παραβολής αποκαλύπτει μία μεγάλη υπομονή, που συνοδεύεται από μία απόλυτη εμπιστοσύνη γι’ αυτό και επιμένει.
Συχνά σε μας δημιουργείται το ερώτημα γιατί τόση σιωπή εκ μέρους του Θεού. Μας φαίνεται τόσο παράλογο να συμπεριφέρεται ο Θεός σαν να μην άκουγε. Όμως ο Θεός με τη σιωπή του δεν κάνει άλλο από το να δοκιμάζει την πίστη μας. Εάν η προσευχή μας ήταν μία αυτόματη μηχανή δηλαδή βάζοντας μέσα ένα κέρμα να έχουμε το προϊόν που θέλουμε, τότε θα έχανε τη σοβαρότητα η σχέση μας με το Θεό. Η προσευχή θα καταντούσε μια συνεχής ικανοποίηση των όποιων επιθυμιών του εγωισμού μας και η προχειρότητα θα καθόριζε τη ζωή μας.
Ο Θεός σιωπά σαν μην άκουγε, αλλά η σιωπή του έχει το σκοπό της. Η σιωπή του Θεού δεν διαρκεί πάντοτε. Αυτό μας το βεβαίωσε σήμερα ο ίδιος ο Ιησούς που μας είπε: «και ο Θεός δεν θα δώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμη»;
Ο Θεός γνωρίζει τις πραγματικές ανάγκες. Σε μας αρκεί να χτυπούμε και να περιμένουμε και η απάντηση θα έλθει, όχι όταν και όπως εμείς θέλουμε. Σε μας επαναλαμβάνει: «Ζητάτε και θα λάβετε, χτυπάτε και θα σας ανοιχθεί, αναζητείτε και θα βρείτε». Ας ακούσομε προσεκτικά αυτό το λόγο και ας τον ακολουθήσουμε!
Αυτή την Κυριακή αδελφοί μου και αδελφές μου, προσευχόμαστε ιδιαίτερα για τις ιεραποστολές και με την υλική προσφορά μας βοηθούμε τους ιεραποστόλους στο ιεραποστολικό έργο τους.
Τι είναι όπως ιεραποστολή;
Είναι η ανάγκη που αισθάνεται ο κάθε ενεργός χριστιανός και όλη η Εκκλησία να μεταδώσει και στους άλλους τη χαρά του ευαγγελικού μηνύματος. Ιεραποστολή σημαίνει να είμαστε μάρτυρες του αναστημένου Χριστού: «θα λάβετε τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και θα είστε μάρτυρές μου μέχρι τα πέρατα της γης» (Πράξεις 1, 8).
Ο κάθε χριστιανός οφείλει να είναι ένας ιεραπόστολος. Ιεραποστολική είναι και η αποστολή κάθε ενοριακής κοινότητας, μικρής η μεγάλης, που με τη ζωή της, το λόγο της, την προσευχή της, και την αδελφοσύνη των μελών της μεταδίδει αυτό που πιστεύει.
Η παραβολή τελειώνει με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Στο τέλος της παραβολής είπε ο Κύριος: «άραγε όταν ο Υιός του ανθρώπου θα επιστρέψει θα βρει πάνω στη γη την πίστη».
Είναι μια ερώτηση που προσωπικά με εντυπωσιάζει. Βάζει το δάκτυλο στην πληγή: χωρίς πίστη δεν προσευχόμαστε, απλώς απαγγέλλουμε προσευχές. Η προσευχή δεν είναι απαγγελία αλλά συνομιλία. Συνομιλία με το Θεό, με την Παναγία, με τους Αγίους. Οι τυποποιημένες προσευχές βοηθούν την κοινή προσευχή, την προσευχή της Εκκλησίας. Την προσευχή της Κυριακής με την τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας που είναι η κατεξοχήν προσευχή η οποία ενώ προϋποθέτει την πίστη ταυτόχρονα την τροφοδοτεί και την ωριμάζει.
(Σεβασμιότατος Νικόλαος)
