3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΙΧΑΡΔΟΥ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Γεννήθηκε στο Ντρόϊτγουιτς στην κομητεία του Ουόρσεστερ το 1197 και ήταν γόνος κτηματιών μεσαίας τάξης. Κατά τη νεαρή του ηλικία μπόρεσε και σπούδασε όμως κατά την ενηλικίωσή του αναγκάστηκε να συνδράμει δουλεύοντας σκληρά στο αγρόκτημα λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας.
Όταν η οικονομική κατάσταση βελτιώθηκε μπόρεσε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, υπό την καθοδήγηση των διακεκριμένων μελλοντικών επισκόπων Rich και Grosseteste. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και έπειτα Κανονικό Δίκαιο στην Μπολόνια για επτά χρόνια.
Σε ηλικία 38 ετών επέστρεψε στην Οξφόρδη όπου εκλέχτηκε Πρύτανης του Πανεπιστημίου ενώ ο παλαιός του καθηγητής Εδμόνδος Ρίτς που εντωμεταξύ είχε εκλεγεί αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας του ζήτησε να γίνει γραμματέας του.
Εργάστηκε με αφοσίωση για τον αρχιεπίσκοπο, τον συνόδεψε μάλιστα σε ένα σημαντικό ταξίδι στη Γαλλία και στάθηκε δίπλα του τη στιγμή του θανάτου του. Μάλιστα ο Εδμόνδος λίγο πριν ξεψυχήσει του άφησε κληρονομιά ένα δισκοπότηρο. Ήταν τότε που πήρε την απόφαση να γίνει ιερέας αρχίζοντας μαθήματα Θεολογίας στους Δομινικανούς της Ορλεάνης.
Το 1242 σε ηλικία 42 ετών χειροτονείται πρεσβύτερος και αποσύρεται στην Αγγλία όπου άσκησε καθήκοντα εφημερίου σε δύο μικρές κοινότητες. Πολύ σύντομα όμως καλείται να αναλάβει ξανά καθήκοντα γραμματέα του νέου αρχιεπισκόπου Βονιφατίου.
Ο Ριχάρδος ήταν ένας από τους υποψήφιους για την επισκοπή του Τσίτσεστερ και έχαιρε την υποστήριξη της Ιεραρχίας όχι όμως και του βασιλιά Ερρίκου του 3ου ο οποίος τελικά αποφάσισε να θέσει έναν άλλο Ριχάρδο ποιμένα εκείνης της εκκλησιαστικής επαρχίας. Ο Αρχιεπίσκοπος της Καντερβουρίας ως Πριμάτος, δεν επικύρωσε την εκλογή με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να κατασχέσει όλη την εκκλησιαστική περιουσία. Τα δύο μέρη απευθύνθηκαν στον Πάπα Ιννοκέντιο 4ο ο οποίος επικύρωσε την εκλογή του αγίου Ριχάρδου τον χειροτονεί επίσκοπο στη Λυών το 1245.
Ο νεοχειροτονηθής επίσκοπος επιστρέφοντας στην εκκλησιαστική του επαρχία βρήκε όλη την εκκλησιαστική περιουσία δεσμευμένη και αναγκάστηκε να βρει στέγαση σε μια κοντινή ενορία.
Από εκεί ασκούσε την διαποίμανση ενώ κατά τον ελεύθερό του χρόνο καλλιεργούσε τη γη. Αυτή η κατάσταση διήρκησε δύο χρόνια μέχρι που ο Ερρίκος υπό το φόβο του αναθεματισμού του Ιννοκεντίου 4ου επέστρεψε την περιουσία στην εκκλησία.
Ο Ριχάρδος ήταν άνθρωπος μεγάλης φιλανθρωπίας, γενναιόδωρος, φιλόξενος, έδειχνε κατανόηση με τους αμαρτωλούς και πάνω απ 'όλα ήταν αρωγός όσων είχαν πληγεί από την πείνα του 1247.
Ιδιαιτέρως μερίμνησε για τους άρρωστους και ηλικιωμένους ιερείς. Δημιούργησε το Επισκοπικό Καταστατικό -το οποίο διασώζεται μέχρι σήμερα- που περιλαμβάνει όλες τις διατάξεις για την αγνότητα του κλήρου και τη συμπεριφορά του, την δωρεάν χορήγηση των μυστηρίων και την αξιοπρεπή τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Επίσης περιλαμβάνει οδηγίες για την πειθαρχία των πιστών στην τήρηση των εορτών και της διδασκαλίας προσευχών.
Αρρώστησε και πέθανε στις 3 Απριλίου του 1253.
Η φήμη της αγιότητάς του ήταν τέτοια που εννιά χρόνια αργότερα ο πάπας Ουρβανός ο 4ος τον πρόσθεσε στον Κατάλογο των Αγίων της Εκκλησίας. Τα λείψανά του που από το 1276 φυλασσόταν πίσω από την Αγία Τράπεζα του Καθεδρικού Ναού καταστράφηκαν στις 20 Νοεμβρίου 1538 από τον σχισματικό Ερρίκο 7ο. Τη μνήμη του εορτάζουν οι Χριστιανοί της Καθολικής αλλά και της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
(π.Γ.Π.)
