ΑΓΙΑΣ ΔΩΡΕΑΣ 3/7/2016
Ο Ιησούς βρίσκεται ανάμεσα σε ένα μεγάλο πλήθος. Το δέχεται, του μιλά, το φροντίζει, του δείχνει ευσπλαχνία. Και το πλήθος τον ακολουθεί, τον ακούει, γιατί μιλά με ένα διαφορετικό τρόπο, από εκείνο που χρησιμοποιούν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Ο Ιησούς μιλά με την εξουσία εκείνου που τον χαρακτηρίζει η συνέχεια και συνέπεια λόγων και έργων. Μιλά και προσφέρει ελπίδα, αυτήν που έρχεται από το Θεό Πατέρα του οποίου ο ίδιος ο Ιησούς είναι η αποκάλυψη.
Όμως πλησίασε το βράδυ και οι μαθητές του Ιησού σκέπτονται για τη φυσική τροφή αυτού του λαού. «άφησέ τους, του λένε, να πάνε και να αγοράσουν τρόφιμα στα γειτονικά χωριά». Και τότε ο Ιησούς του λέει: «Δώστε τους εσείς να φάνε!».
Κι’ εμείς οι χριστιανοί συχνά έχουμε παρόμοιες συμπεριφορές! Εύκολα απολύουμε τους πεινασμένους που στερούνται τη φυσική ή και πνευματική τροφή τους, με την γνωστή ευχή: Πηγαίνετε και ο Θεός να σας έχει καλά! Σου εύχομαι «καλή τύχη, να είσαι καλά». Πως όμως είναι δυνατόν να χορτάσουμε ένα τόσο μεγάλο πλήθος; Ο Ιησούς μας έδειξε τον τρόπο. Συνεργάζεται με τους μαθητές του. Παίρνει τους λίγους άρτους που διαθέτουν, υψώνει τα μάτια του στον ουρανό, απαγγέλει την προσευχή της ευχαριστίας, τεμαχίζει τους λίγους άρτους και τους επιστρέφει πολλαπλασιασμένους στους μαθητές του για να τους μοιράσουν στο πεινασμένο πλήθος της ερήμου. Είναι η στιγμή της συνεργασίας, της βαθιάς κοινωνίας, του θαύματος και του Μυστηρίου: Το λίγο που διαθέτουμε, η παντοδυναμία του Θεού το πολλαπλασιάζει και επαρκεί για όλους. «Και όλοι χόρτασαν», μας υπενθύμισε ο Ευαγγελιστής. (Λουκ. 9,17).
Ο Ιησούς απευθύνεται σήμερα και σε όλους τους εδώ συναγμένους μαθητές του και μας επαναλαμβάνει: «δώστε τους εσείς να φάνε»! Ποιοι είναι όμως αυτοί στους οποίους οφείλουμε να δώσουμε να φάνε; Είναι όλοι αυτοί που δεν έχουν να φάνε! Χωρίς καμία διάκριση.
Κι’ εμείς, αδελφοί μου και αδελφές μου, ως άτομα και ως θεσμοί, ας βάζουμε στα χέρια του Χριστού και στη διάθεση του αδελφού το λίγο που διαθέτουμε και ο Κύριος σίγουρα θα το πολλαπλασιάσει. Ας αγκαλιάσουμε κάθε κοινωνική προσφορά και έργο και χωρίς να αναζητούμε και να συζητούμε σε ποιόν ανήκει η πρωτοβουλία και η πατρότητα των καλών έργων, ας προσθέτουμε και το δικό μας «λίγο» και τότε όλα τα «λίγο» για γίνουν «πολύ» και θα φθάσει να χορτάσει όλο το πλήθος. Για να γίνουν όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε ενωμένοι με το Χριστό και μεταξύ μας.
Ας προσπερνούμε λοιπόν τις άκαρδες σειρήνες του μίσους και του φανατισμού και ας πλησιάζουμε τον Θείο Διδάσκαλο που μας επαναλαμβάνει:«σας δίνω νέα εντολή να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα, από αυτό θα γνωρίσουν ότι είστε μαθητές μου, αν αγαπάτε ο ένας τον άλλο».
Όταν αγαπούμε ειλικρινά το Χριστό και μεταξύ μας αγαπιόμαστε, τότε μαζί Του θα κάνουμε θαύματα, όπως αυτό που ακούσαμε σήμερα, που είναι το σύμβολο της Αγίας Δωρεάς του Κυρίου. Αμήν.
Ο ίδιος ο Κύριος, μέσω του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, γίνεται πνευματική τροφή για το λαό του, για τον οποίο τεμαχίζεται, μοιράζεται, παραμένοντας πάντοτε ο Αυτός. Μαζί με τον Χριστό καλούμαστε και εμείς τεμαχίζοντας τον άρτο της ζωής, να τεμαχίζουμε και τη δική μας ζωή υπηρετώντας κάθε συνάνθρωπό μας.
