28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΘΩΩΝ ΝΗΠΙΩΝ

Κανένα ίχνος ελέους δεν δείχνει ο Ηρώδης μπροστά στην αθωότητα των μικρών πλασμάτων που θανάτωσε, ούτε στο άκουσμα του θρήνου των μητέρων τους. Είναι ισχυρότερο το μίσος που αισθάνεται για τον Ιησού και για τη Βασιλεία του, που αντιλαμβάνεται σαν απειλή για την κοσμική και στοιχειωμένη από την αμαρτία εξουσία του. «Ω Ηρώδη άνομε, τί τρέμεις για τον Κύριο; Δεν αφαιρεί τα επίγεια ο αιώνιος πλάστης του παντός» λέει ο ψαλμωδός για να τονίσει τον υπερβολικό τρόμο του Ηρώδη. «Οι μητέρες που θρηνούν δεν σε κάνουν να επιστρέψεις στον ίσιο δρόμο, δεν δε συγκινεί η λύπη των πατεράδων των οποίων σκότωσες τα παιδιά, δεν σε κατανικάει το κλάμα των βρεφών αυτών; Νομίζεις ότι μπορείς να μακροημερεύσεις καθώς προσπαθείς να θανατώσεις τη Ζωή την ίδια. Όμως Εκείνος, η πηγή της ζωής, μικρός και μεγάλος ταυτόχρονα, παρόλο που είναι ακουμπισμένος σε μία φάτνη μπορεί και ταρακουνάει το θρόνο σου».

Η επίθεση του Ηρώδη ενάντια στο Χριστό και στους αθώους φίλους του ξεπερνάει τα όρια του χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα της επίθεσης του πνεύματος αυτού του κόσμου, που μέσα από τις πολύμορφες εμφανίσεις του, θα προσπαθήσει να κινηθεί ενάντια στην Κυριαρχία του Χριστού. Μεταξύ του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και αυτού του κόσμου ποτέ δεν θα υπάρξει ειρήνη καθώς είναι αναπόφευκτα δύο αντίθετες πραγματικότητες.

Αυτή η εχθρότητα δεν απευθύνθηκε μόνο στον Ιησού αλλά εξαπλώθηκε στους ακολούθους του. Σε κάθε εποχή, σε κάθε τόπο υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ένας Ηρώδης και πολλά αθώα νήπια και μη που είτε διώκονται είτε πέφτουν θύματα της αφοσίωσής τους στην χριστιανική πίστη.