Ο Άγιος Ναζάριος, ήταν Ρωμαίος πολίτης και μαθητής του Αγίου Πέτρου. Έλαβε το Βάπτισμα από τον Άγιο Λίνο. Αναγκάστηκε να αφήσει τη Ρώμη για δύο λόγους: διότι ο εβραίος πατέρας του δεν αποδέχτηκε τη βάπτισή του και λόγω των διωγμών του Νέρωνα. Όταν ο Ναζάριος έφυγε από την πρωτεύουσα, από όποιο μέρος περνούσε στήριζε στην πίστη τους αδελφούς χριστιανούς που υπέφεραν διώξεις ή ήταν φυλακισμένοι περιμένοντας το μαρτύριο. Έφτασε μέχρι το Μιλάνο. Εκεί συνάντησε δύο αδέλφια τον Γερβάσιο και τον Προτάσιο τους οποίους προέτρεψε να αντιμετωπίσουν με θάρρος το μαρτύριο για χάρη του Ιησού Χριστού. Όταν ο Ρωμαίος έπαρχος της πόλης ενημερώθηκε γι’ αυτό καταδίκασε τον Ναζάριο σε εξορία. Ο Ναζάριος, λοιπόν, κήρυξε το Χριστό μέχρι τη Γαλλία.

Στη Γαλλία η σύζυγος του Ρωμαίου έπαρχου του παρουσίασε ένα εννιάχρονο αγόρι με την επιθυμία να το βαπτίσει. Ο Ναζάριος αφού κατήχησε το παιδί το βάπτισε δίνοντάς του το όνομα Κέλσιος. Ο Κέλσιος έμελλε να γίνει ο σύντροφος του Ναζαρίου στην αποστολή του κηρύγματος του ευαγγελίου.

Οι διωγμοί του Νέρωνα είχαν πλέον εξαπλωθεί για τα καλά σε όλες τις επαρχίες της αυτοκρατορίας, έτσι ο Ναζάριος και ο Κέλσιος φυλακίστηκαν αφέθηκαν όμως ελεύθεροι με τη μεσολάβηση της συζύγου του έπαρχου.

Οι δύο άγιοι συνέχισαν την ιεραποστολή τους βαπτίζοντας χριστιανούς μεγάλα πλήθη ανθρώπων. Αυτό εξόργισε τον Ρωμαίο έπαρχο που φυλάκισε το Ναζάριο ενώ τον Κέλσιο τον έδωσε σε μια ειδωλολάτρισσα προκειμένου να τον ωθήσει στην αποστασία, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Κέλσιος έκλαιγε μέχρις ότου τον οδήγησαν στο διδάσκαλό του Ναζάριο. Οι δύο απεστάλησαν στο Νέρωνα στη Ρώμη, όπου με θαυματουργικό τρόπο γλίτωναν το θάνατο και τα βασανιστήρια των δημίων Ρωμαίων. Από εκεί βρέθηκαν στην Γένοβα όπου κήρυξαν το χριστιανισμό. Τελικά συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού το έτος 76.

πγπ