Δύο είναι τα ονόματα που τιμώνται από την Εκκλησία σήμερα, ο Άγιος Στυλιανός και ο Άγιος Αλύπιος ο Κιονίτης. Στο προηγούμενο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο τα δύο αυτά ονόματα συγχεόταν ενώ στη νέα έκδοσή του το όνομα Στυλιανός δεν υπάρχει.

Προφανώς Στυλιανός ήταν ένα χαρακτηριστικό επίθετο που δόθηκε στον Αλύπιο, αφού ήταν στυλίτης (=από το στύλος. Οι στυλίτες ήταν μοναχοί ασκητές που επέλεγαν να ζήσουν στην κορυφή μιας κολώνας).

Ο πρώτος που εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο μετάνοιας ήταν ο Συμεών (5^ος αιώνας) ο οποίος απέκτησε πολυάριθμους μιμητές κυρίως στη Συρία και τη Μεσοποταμία. Στη Δύση αυτή η μορφή ασκητισμού ήταν σπάνια.

Ο Άγιος Αλύπιος γεννήθηκε το 515 στην Αδριανούπολη της Παφλαγονίας. Ήδη πριν ακόμα γεννηθεί η μητέρα του είδε σε όραμα τη δόξα που επρόκειτο να αποκτήσει το παιδί της. Σε ηλικία τριών ετών μένει ορφανός από πατέρα και λίγο αργότερα παραδίδεται στον επίσκοπο Θεόδωρο για εκπαίδευση. Θα διοριστεί διάκονος και οικονόμος της Εκκλησίας της Αδριανούπολης μέχρι την ηλικία των τριάντα, όταν αισθάνθηκε την ανάγκη να αποσυρθεί ζώντας εσώκλειστος σε ένα κελί για δύο χρόνια. Έκτοτε ανέβηκε σε μια κολώνα που βρισκόταν έξω από την πόλη όπου και παρέμεινε.

Το ασκητικό του σθένος ενεργοποίησε το ενδιαφέρον ενός μεγάλου αριθμού μαθητών, έτσι ο Αλύπιος ίδρυσε γυναικεία και ανδρικά μοναστήρια.

Λέγεται ότι ένα φως κατέβαινε από τον ουρανό και έπεφτε επάνω του καθώς επίσης ότι είχε το χάρισμα να λέει το μέλλον και να θεραπεύει τους ασθενείς.

Για 53 ολόκληρα χρόνια έμεινε όρθιος στο στύλο και όταν παρέλυσαν τα πόδια του παρέμεινε ξαπλωμένος για άλλα 14 χρόνια μέχρι το θάνατό του το 614 σε ηλικία 99 ετών.

πγπ