23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΑΓ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΠΑΠΑ ΜΑΡΤΥΡΟΣ
Η αποστολική διαδοχή των πρώτων Πάπων —Επισκόπων Ρώμης— (μετά τον Άγιο Πέτρο) μας είναι γνωστή από τον Άγιο Ειρηναίο. Στην πραγματεία του, «Εναντίον των αιρετικών», λέγει: «Ύστερα που ο Πέτρος είχε ιδρύσει και θεμελιώσει την Εκκλησία της Ρώμης, οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος μετέδωσαν στον Λίνο την επισκοπική εξουσία. Ο Ανακλητός διαθέχθηκε τον Λίνο. Μετά απ’ αυτόν, την τρίτη θέση, ξεκινώντας από τους Αποστόλους, την επισκοπική έδρα της Ρώμης, κατέχει ο Κλήμης. Αυτός γνώρισε τους Αποστόλους και είχε έρθει σε επαφή μαζί τους. Ηχούσαν ακόμη στ* αυτιά του τα λόγια τους…» Η διαδοχή, λοιπόν, των πρώτων Επισκόπων της Ρώμης είναι η ακόλουθη: Άγιος Πέτρος, Άγιος Λίνος, Άγιος Ανακλητός, Άγιος Κλήμης.
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιος είναι αυτός ο Άγιος Κλήμης και ποια η ζωή του, όπως δεν γνωρίζουμε (παρά ελάχιστα πράγματα) για τους άλλους 14 Πάπες με το ίδιο όνομα. Πάντως, πρόκειται για τον Κλήμεντα τον Ιο, για τον οποίο υπάρχει ένα σπουδαιότατο ντοκουμέντο: Είναι μια επιστολή του, την οποία έστειλε στους Κορινθίους, που βρίσκονταν τότε σε αναταραχή και μεγάλη διχόνοια μεταξύ τους. την ομόνοια στην Εκκλησία της Κορίνθου. Αρχίζει ως εξής: «Η Εκκλησία του Θεού, που παρεπιδημεΐ στη Ρώμη, προς την Εκκλησία του Θεού που παρεπιδημεΐ στην Κόρινθο.» Η επιστολή έχει μεγάλη αξία για την ιστορία της Εκκλησίας, όχι τόσο για το περιεχόμενο της, όσο για το γεγονός, ότι για πρώτη φορά ο Επίσκοπος της Ρώμης απευθύνει επιστολή σε μιαν άλλη Εκκλησία. Για πρώτη φορά, εκτός των Αποστόλων (από τους οποίους μερικοί ζούσαν ακόμη, αφού βρισκόμαστε στο τέλος του Ιου αιώνα), Επίσκοπος μιας άλλης πόλεως αναμιγνύεται στις υποθέσεις μιας άλλης τοπικής Εκκλησίας. Αυτό αποδεικνύει και επιβεβαιώνει το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης επί των άλλων Επισκόπων. Αυτήν την επέμβαση σε μια άλλη Εκκλησία δεν θα τολμούσε να την κάνει κανένας άλλος Επίσκοπος. Όμως, ο Επίσκοπος Ρώμης, διάδοχος του Πέτρου, και σύμφωνα με την εντολή που είχε λάβει από το Χριστό, «να βόσκει και να ποιμαίνει τα πρόβατα του», αλλά και να στηρίζει τους αδελφούς, μπορούσε να την κάνει. Και πράγματι, για πρώτη φορά, το έκανε ο Άγιος Κλήμης.
Στην επιστολή προς Κορινθίους, ο Πάπας Κλήμης δείχνει βαθιά γνώση της Βίβλου, την οποία θεωρεί θεμέλιο της πίστεως.
Όταν ο Κλήμης έγραφε αυτήν την επιστολή, οι πρώτοι διωγμοί είχαν ήδη σκορπίσει πολύ αίμα κι άλλοι ετοιμάζονταν να ξεσπάσουν. Γι’ αυτό τους έλεγε χαρακτηριστικά:
«Αγαπητοί (Κορίνθιοι), σας γράφουμε αυτά τα πράγματα όχι μόνο για να σας προειδοποιήσουμε, αλλά και για να σας κάνουμε να σκεφτείτε, ότι κι εμείς βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο των μαρτύρων και επομένως μας περιμένει ο ίδιος αγώνας». Παρά ταύτα, καμιά αγανάκτηση εναντίον των διωκτών, καμιά καταδίκη κατά των αρχών που τους κατευθύνουν. Αντίθετα, από την ψυχήτου Αγίου Ιεράρχου ξεπηδούν λόγια συγγνώμης, λόγια προσευχής για τους τυράννους: «Σ* αυτούς που μας κυβερνούν, είσαι συ, Κύριε, που έδωσες την εξουσία και τη δύναμη, έτσι ώστε, γνωρίζοντας τη δόξα και την τιμή που τους έδωσες, να υποτασσόμεθα σ’ αυτούς και να μην αντιτιθέμεθα στη θέληση σου.» Δεν έχουμε σαφείς πληροφορείες για το μαρτύριο του τρίτου κατά σειρά Ρωμαίου Ποντίφικα. Υπάρχουν βέβαια διάφοροι θρύλοι, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να αποτελέσουν ιστορικό υπόβαθρο κάποιας αληθοφάνειας.