MΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 21ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
28 Αυγούστου 2021
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (25, 14-30)
Τον καιρό εκείνο, Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του την εξής παραβολή: «Ένας άνθρωπος που έφευγε για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους παράδωσε τα υπάρχοντά του. Στον ένα έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του και αναχώρησε για άλλη χώρα. Αμέσως, εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα πήγε και τα χρησιμοποίησε και κέρδισε άλλα πέντε. Κατά τον ίδιο τρόπο, κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε άλλα δύο. Αλλά εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε και άνοιξε μια τρύπα στο χώμα και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του.
Μετά από πολύ καιρό ήλθε ο κύριος εκείνων των δούλων και λογαριάσθηκε μαζί τους.
Παρουσιάστηκε αυτός που πήρε τα πέντε τάλαντα και έφερε άλλα πέντε τάλαντα και είπε: “Κύριε, πέντε τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα πέντε τάλαντα κέρδισα”. Του είπε ο κύριός του: “Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. Έλα στη χαρά του κυρίου σου”.
Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: “Κύριε, δύο τάλαντα που παράδωσες. Κοίταξε, άλλα δύο τάλαντα κέρδισα”. Του είπε ο κύριός του: “Εύγε, καλέ και πιστέ δούλε. Φάνηκες πιστός στα λίγα, θα σε διορίσω υπεύθυνο πάνω σε πολλά. Έλα στη χαρά του κυρίου σου”.
Πλησίασε τότε εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο και είπε: “Κύριε, σε γνωρίζω ότι είσαι άνθρωπος σκληρός, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ’όπου δε σκόρπισες. Κι επειδή φοβήθηκα, πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στο χώμα. Κοίταξε, πάρε αυτό που σου ανήκει”.
Απαντώντας ο κύριος του, του είπε: “Πονηρέ και οκνηρέ δούλε, γνώριζες ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και ότι μαζεύω από εκεί όπου δε σκόρπισα; Έπρεπε, λοιπόν, να καταθέσεις τα χρήματά μου στους τραπεζίτες, κι όταν εγώ θα επέστρεφα θα έπαιρνα ό,τι μου ανήκει μαζί με τον τόκο. Πάρτε του, λοιπόν, το τάλαντο και δώστε το σ’ αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα. Διότι, σε καθένα που έχει θα του δοθεί κι άλλο και θα έχει περίσσευμα. Ενώ από εκείνον που δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του αφαιρέσουν. Κι αυτόν τον άχρηστο δούλο, ρίξτε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των δοντιών!”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Πριν αρχίσουμε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας την έννοια του τάλαντου. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι τα τάλαντα είναι τα ταλέντα, τα χαρίσματα κάθε ανθρώπου που έχει λάβει από τον Θεό τα οποία δεν πρέπει να παραμείνουν κρυφά και αναξιοποίητα, αλλά να αναπτυχθούν και να αποδώσουν. Αυτό όμως δεν ταιριάζει με όσα αναφέρονται στο εδάφιο 15, όπου παραδίδονται τα τάλαντα “σε καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του”. Δηλαδή σύμφωνα με τα χαρίσματα, τα ταλέντα, τις ικανότητες του καθενός. Τα τάλαντα και τα ταλέντα δεν είναι το ίδιο πράγμα. Τι συμβολίζουν, λοιπόν, τα τάλαντα;
Για να καταλάβουμε ας δούμε πρώτα τα πρόσωπα της παραβολής (14-15).
Πρωταγωνιστής είναι ένας πλούσιος Ανατολίτης, ο οποίος επειδή πρέπει να φύγει για ένα μεγάλο ταξίδι, παραδίδει τα υπάρχοντά του στους πιο έμπιστους υπαλλήλους του. Γνωρίζει τις δεξιότητες, τα προσόντα, τις ικανότητές τους και σύμφωνα με την εκτίμηση που τους έχει παραδίδει περισσότερα ή λιγότερα στον καθένα. Αυτός ο κύριος αντιπροσωπεύει σαφώς το Χριστό, ο οποίος πριν αφήσει αυτόν τον κόσμο παρέδωσε όλα τα υπάρχοντά του στους μαθητές του.
Προσέξτε δε ότι αυτό το αφεντικό δεν υπέδειξε κανέναν τρόπο για να διαχειρίζονται τα τάλαντα που τους παρέδωσε, δίνοντάς τους έτσι ένα δείγμα εμπιστοσύνης στην εξυπνάδα τους, στην διορατικότητά τους, στην πρωτοβουλία του καθενός. Έτσι έδειξε σεβασμό στην προσωπικότητά τους και στην ελευθερία τους.
Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία τι είναι; Είναι ό,τι ο Ιησούς έδωσε στην εκκλησία του: Το ευαγγέλιο που είναι το μήνυμα της σωτηρίας για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου. Το Πνεύμα του που ανανεώνει το πρόσωπο της γης “(Ψλ. 104,.30), καθώς επίσης και ο ίδιος που παραδόθηκε στους ανθρώπους στα Μυστήρια και στη συνέχεια με την εξουσία που τους έδωσε να θεραπεύουν ασθενείς, να συγχωρούν αμαρτίες, να συμφιλιώνουν τον άνθρωπο με το Θεό.
Οι τρεις υπάλληλοι αντιπροσωπεύουν τα μέλη των χριστιανικών Κοινοτήτων. Στο κάθε μέλος δίνεται μια αποστολή, για να τη διεκπεραιώσει και να εξασφαλιστεί η καρποφορία του πλούτου του Κυρίου. Σύμφωνα με το δικό του χάρισμα (Α’ Κορ. 12,28-30), καθένας καλείται να παράγει αγάπη. Η αγάπη αποτελεί το κέρδος, είναι ο καρπός που ο Κύριος θέλει από τον καθένα μας.
Το δεύτερο μέρος της παραβολής (εδ. 16-18) περιγράφει τη διαφορετική συμπεριφορά των υπαλλήλων: εκείνη των δύο είναι μία δυναμική συμπεριφορά, επιχειρηματική, οι δύο εργάζονται σκληρά, ενώ ο τρίτος είναι δειλός, δεν κάνει τίποτα.
Ο χρόνος που και οι τρεις έχουν στη διάθεσή τους είναι αυτός που το αφεντικό βρίσκεται μακριά: δηλαδή από το Πάσχα μέχρι την έλευση του Χριστού στο τέλος της ιστορίας του κόσμου. Είναι ο κατάλληλος χρόνος που η εκκλησία οργανώνει τη ζωή της, αυξάνεται, αναπτύσσεται, δεσμεύεται υπέρ του ανθρώπου, αναμένοντας την επιστροφή του Κυρίου.
Ο Ματθαίος θέλει να τονώσει την Κοινότητά του και να κάνει έναν έλεγχο. Τους ζητά να διερωτηθούν, κατ’ αρχάς, αν έχουν επίγνωση των θησαυρών που έχουν στα χέρια τους, να ελέγξουν εάν όλα τα “τάλαντα” χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό ή εάν κάποιο τάλαντο είναι χωμένο και κρυμμένο στο χώμα. Εάν υπάρχουν πτυχές της ζωής της Εκκλησία που έχουν παραμεληθεί, κλπ….
Στο τρίτο μέρος της παραβολής (εδ. 19-30) περιγράφεται η σκηνή του οικονομικού απολογισμού.Η εικόνα είναι ήσυχη και γαλήνια στην αρχή, μετά γίνεται ζοφερή και – όπως συμβαίνει συχνά στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου – στο τέλος γίνεται δραματική.
Στην επίπληξη στον τεμπέλη, φοβητσιάρη και άτολμο υπάλληλο βρίσκεται το βασικό μήνυμα της παραβολής, σαν να μας λέει ότι η μη δέσμευση, η αδιαφορία, ο φόβος του κινδύνου, ο φόβος της αποτυχίας είναι στάση μη αποδεκτή. Και για τους πρώτους δυο υπαλλήλους πιθανόν να μην ήταν όλα επιτυχημένα, να υπήρξαν λάθη, ωστόσο καταδικάζεται μόνο εκείνος που δεν τόλμησε από φόβο.
ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ……
Πατέρα σ’ ευχαριστώ
για κάθε δώρο σου,
για την αγάπη σου.
Μην επιτρέψεις Κύριε
να θάψω τα δώρα σου
κάτω από το φόβο και την τεμπελιά.
Γιατί αυτό που αξίζει είναι
πως Εσύ συνεχώς τα αυξάνεις
μέχρι να μεταμορφώσεις την ίδια μου τη ζωή σε αγάπη.
Συνέχισε Κύριε να με εμπιστεύεσαι,
ελευθέρωσέ με από το φόβο
πως δεν θα τα καταφέρω
και αξίωσε με να είμαι πάντοτε
ένας καλός και πιστός δούλος σου. Αμήν.
πνρ
πηγή: episkopisyrou.gr
