Γεννήθηκε στο Ναϊμέχεν της Ολλανδίας το 1521. Σπούδασε κανονικό δίκαιο στη Λέουβεν και δίκαιο στην Κολωνία. Σε εκείνη την πόλη αγαπούσε να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του στο Μοναστήρι των Καρτουζιανών και στην ανάγνωση των Πνευματικών Ασκήσεων του Αγίου Ιγνατίου Λογιόλα. Οι ασκήσεις τον επηρέασαν πολύ, τόσο που αποφάσισε να εισέλθει στην εταιρεία του Ιησού αποτελώντας τον όγδοο ιησουίτη που προέβη στους επίσημους όρκους.
Σε εκείνον οφείλεται η δημοσιοποίηση των έργων του Αγίου Κυρίλλου της Αλεξάνδρειας, του Αγίου Λέοντος του Μεγάλου, του Αγίου Ιερωνύμου και που Οσίου της Κόρδοβα. Μεταξύ των ετών 1555-1558 συνέγραψε τρεις Κατηχήσεις για νέους ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο.
Έλαβε ενεργό μέρος στην Οικουμενική Σύνοδο της Τριδέντου με την ιδιότητα του θεολόγου και του συμβούλου του Πάπα. Ο Άγιος Ιγνάτιος τον κάλεσε στην Ιταλία αποστέλλοντάς τον πρώτα στη Σικελία έπειτα στη Μπολόνια. Κατόπιν τον έστειλε στη Γερμανία όπου για τριάντα χρόνια ήταν επαρχιακός ηγούμενος των Ιησουιτών. Την εποχή εκείνη μια αποστολή στη Γερμανία κάθε άλλο παρά απλό πράγμα ήταν καθώς μαίνονταν η λουθηρανική μεταρρύθμιση.
Πριν αναχωρήσει για τη Γερμανία πήγε στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου για να προσευχηθεί. Λίγο αργότερα θα γράψει στο ημερολόγιό του: «Εκεί ένοιωσα ότι μου δόθηκε μεγάλη παρηγοριά και η χάρη κατέστη παρούσα επάνω μου μέσω αυτών των μεσολαβητών [του Πέτρου και του Παύλου]. Αυτοί επιβεβαίωσαν την αποστολή μου στη Γερμανία και έμοιαζε σαν να μεταδίδουν σε εμένα, σαν απόστολο της Γερμανίας, την υποστήριξη της καλοσύνης τους. Εσύ γνωρίζεις, Κύριε, με πόσους τρόπους και πόσες φορές την ίδια εκείνη μέρα εμπιστεύθηκες σε εμένα τη Γερμανία για την οποία αργότερα […] θα ήθελα να ζήσω και να πεθάνω».
Χαρακτηριστικό της πνευματικότητας του Αγίου Κανισίου είναι η βαθιά προσωπική φιλία με τον Ιησού. Γράφει, για παράδειγμα, στις 4 Σεπτεμβρίου 1549 στο ημερολόγιό του, μιλώντας με τον Κύριο: «Εσύ, τελικά, σαν να μου ανοιγόταν η καρδιά του Ιεροτάτου Σώματος, που μου φάνηκε πως έβλεπα μπροστά μου, μου έδωσες εντολή να πιώ από αυτή την πηγή, προσκαλώντας με έτσι να αντλήσω από τα νερά της σωτηρίας μου από τις δικές σου πηγές, ω Σωτήρα μου».
Ο Πάπας Πίος Ε’ αναγνωρίζοντας τη συμβολή του Πέτρου στον αμπελώνα του Κυρίου ήθελε να του αποδώσει τον τίτλο του Καρδιναλίου, εκείνος όμως ζήτησε από τον Ποντίφικα να τον αφήσει στην ταπεινή υπηρεσία της κοινότητάς του. Πέθανε στο Φράιμπουργκ στις 21 Δεκεμβρίου 1597.
πγπ
