ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ 2015
Και στους τρεις λειτουργικούς Κύκλους, η Τέταρτη Κυριακή του Πάσχα μας παρουσιάζει μία ευαγγελική περικοπή του Ευαγγελιστή Ιωάννη που αναφέρεται στον καλό Ποιμένα. Το Ευαγγέλιο αφού μας οδήγησε την περασμένη Κυριακή διαμέσου των ψαράδων, σήμερα μας οδηγεί διαμέσου των ποιμένων. Δύο κατηγορίες ανθρώπων ίσης σημασίας για το Ευαγγέλιο. Από τη μία προέρχεται η έκφραση «ψαράδες των ανθρώπων» και από την άλλη η έκφραση «ποιμένες των ψυχών» που και οι δύο αποδίδονται στους Αποστόλους του Χριστού.
Βρισκόμαστε νοερά στη Γαλιλαία, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους της ευρίσκεται σε ένα οροπέδιο με σκληρή, άγονη και βραχώδη γη, που χρησιμοποιούταν περισσότερο για τη κτηνοτροφία παρά για τη γεωργία. Η βλάστηση ήταν λιγοστή και τα κοπάδια έπρεπε συνεχώς να μετακινούνται για να βρίσκουν νέα βοσκή. Δεν υπήρχαν όμως προστατευτικά τείχη και γι’ αυτό και η ασφάλεια του ποιμνίου απαιτούσε τη συνεχή και άγρυπνη παρουσία του ποιμένα.
Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ο ίδιος ο Θεός παρουσιάζεται ως ποιμένας του λαού του. « Ο κύριος είναι ποιμένας μας τίποτα δεν μου λείπει» γράφει ο ψαλμωδός (Ψαλμός 22 [23], 1). «Αυτός είναι ο Θεός μας κι’ εμείς λαός της βοσκής του και πρόβατα των χεριών του». (Ψαλμός 94 [95], 7). Ο μελλοντικός Μεσσίας περιγράφεται επίσης με την εικόνα του ποιμένα: Γράφει πράγματι ο Ησαΐας: «θα βοσκήσει το κοπάδι του σαν βοσκός». (Ησαΐας 40, 11).
Αυτή η ιδανική εικόνα του ποιμένα πραγματοποιείται πράγματι με τέλειο τρόπο στο πρόσωπο του Χριστού. Είναι ο καλός ποιμένας που: «αναζητεί το χαμένο πρόβατο», «σπλαχνίζεται το λαό διότι τον βλέπει σαν ένα κοπάδι χωρίς βοσκό.» (Ματθαίος 9, 36) και αποκαλεί τους μαθητές του «μικρό ποίμνιό μου» (Λουκάς 12, 32). Ο Απόστολος Πέτρος στην πρώτη επιστολή αποκαλεί τον Ιησού «ποιμένα των ψυχών μας». (Βλέπε. 12, 25) και η επιστολή προς τους Εβραίους προσθέτει: «αυτός είναι ο ποιμένας των προβάτων, ο κατ’ εξοχήν ποιμένας» (Εβραίους, 13, 20).
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή υπογραμμίζει μερικά χαρακτηριστικά του Ιησού, ως καλού Ποιμένα. Το πρώτο είναι η αμοιβαία γνωριμία προβάτων και ποιμένα : «Τα πρόβατά μου ακούνε τη φωνή μου και εγώ τα γνωρίζω και εκείνα με ακολουθούν».
Ο Χριστός γνωρίζει τους μαθητές του και όντας Θεός γνωρίζει όλους τους ανθρώπους. Τους γνωρίζει με «το όνομά τους», που για την Αγία Γραφή σημαίνει ότι τους γνωρίζει έτσι όπως είναι, με όλο τους το εξωτερικό και εσωτερικό είναι. Τους αγαπά με μία προσωπική αγάπη σαν να ήταν ο κάθε άνθρωπος ο ένας και μοναδικός. Ο Χριστός δεν ξέρει να μετρά παρά μόνο μέχρι «το ένα». Αυτό το ένα είναι ο κάθε άνθρωπος.
Το σημερινό όμως Ευαγγέλιο μας λέει για τον καλό ποιμένα και κάτι άλλο. Ότι «δίνει τη ζωή του για τα πρόβατά του και κανένας δεν μπορεί να τα αρπάξει από το χέρι του». Είναι γνωστό στο ακροατήριο του Ιησού πως ο εφιάλτης των προβάτων ήταν τα άγρια ζώα, οι λύκοι και οι αλεπούδες αλλά και οι ληστές, οι οποίοι για τις απομακρυσμένες εκείνες περιοχές αποτελούσαν ένα συνεχή κίνδυνο. Εδώ φαίνεται και η διαφορά μεταξύ του αληθινού ποιμένα που θυσιάζεται για τα πρόβατά του και του μισθωτού, που το ποίμνιο δεν είναι δικό του, γι’ αυτό και μπροστά στον κίνδυνο φεύγει για να σωθεί ο ίδιος και εγκαταλείπει το ποίμνιο. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μάς παρουσιάζει τον Χριστό ως καλό ποιμένα σ’ αυτή την πασχαλινή περίοδο, διότι είναι το Πάσχα που ο Χριστός απέδειξε ότι είναι ο καλός ποιμένας, αφού θυσίασε τη ζωή του από αγάπη για τα πρόβατά του.
Η αγάπη του Χριστού είναι παγκόσμια και όλοι οι άνθρωποι είναι καλεσμένοι να αποτελέσουν το ποίμνιό του. Για να γίνει αυτό ο Ιησούς έχει ανάγκη από πρόσωπα που ο ίδιος θα χρησιμοποιήσει:
για να φέρει τη σωτηρία μέχρι τα πέρατα της γης, δηλαδή ιεραποστόλους, κληρικούς και λαϊκούς.
Για να συνεχίσει να ασκεί την υπηρεσία του ως ποιμένας που ποιμαίνει, τρέφει και οδηγεί το ποίμνιό του, δηλαδή επισκόπους, ιερείς, διακόνους.
Για να αναγγέλλουν με την αφιερωμένη σε Εκείνον ζωή τους την μέλλουσα ευτυχία, δηλαδή μοναχούς και μοναχές.
Αν σήμερα ακούστε τη φωνή του Κυρίου μη σκληρύνετε τις καρδιές σας.
+Ν
