20 ΙΟΥΝΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΟΣ
Επίσκοπος και εκκλησιαστικός συγγραφέας. Η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη. Πέθανε σαν μάρτυρας, πιθανόν το 311.
Σχετικά με την ζωή του πρώτου επιστημονικού του αντιπάλου του Ωριγένη πολύ λίγες αναφορές έχουν δοθεί στην δημοσιότητα. Επίσης αυτές οι σύντομες περιγραφές παρουσιάζουν πολλές δυσκολίες. Ο Ευσέβιος δεν τον έχει αναφέρει στην εκκλησιαστική του ιστορία, πιθανόν γιατί ήταν αντίθετος σε διάφορες θεωρίες του Ωριγένη.
Σύμφωνα με τον Άγιο Ιερώνυμο, ο Μεθόδιος ήταν Επίσκοπος Ολύμπου στη Λυδία και έπειτα Επίσκοπος της Τύρου. Αλλά η τελευταία αναφορά δεν είναι αξιόπιστη. Κανένας Έλληνας Συγγραφέας δεν γνωρίζει τίποτε για την ιδιότητά του ως Επισκόπου της Τύρου, ενώ σύμφωνα με τον Ευσέβιο ο Τυράννιος ήταν Επίσκοπος της Τύρου κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού και πέθανε ως μάρτυρας. Μετά το διωγμό ο Πωλίνος εκλέχθηκε επίσκοπος της πόλης. Ο Ιερώνυμος περεταίρω αναφέρει ότι ο Μεθόδιος υπέστη μαρτύριο κατά το τέλος του τελευταίου διωγμού, π.χ. κατά τον Μάξιμο (311). Παρόλο που μετά συμπληρώνει «κατά πάσα πιθανότητα», αυτό μπορεί να συνέβη κατά την διάρκεια της βασιλείας του Δέκιου και Βαλερίου στην Χάλκη, αυτή η αναφορά, αναφερόμενη από αυτόν σαν μη σίγουρη (πιθανή) δεν είναι αποδεκτή.
Διάφορες προσπάθειες έχουν γίνει για να ξεκαθαρίσουν το μυστικό που αφορά την αναφορά της Τύρου σαν την δευτερεύουσα κατοικία του Μεθοδίου. Είναι πιθανό να μεταφέρθηκε στη Τύρο κατά τη διάρκεια του διωγμού και να πέθανε εκεί.
Ο Μεθόδιος είχε μια πολύ περιεκτική φιλοσοφική παιδεία και ήταν ένας σημαντικός θεολόγος, όπως και ένας γόνιμος και εξευγενισμένος συγγραφέας. Χρονολογικά οι εργασίες του μπορούν να αποδοθούν, σε γενικές γραμμές, στο τέλος του τρίτου και στην αρχή του τετάρτου αιώνα. Απέκτησε ιδιαίτερη σπουδαιότητα στην ιστορία της θεολογικής λογοτεχνίας, ως προς του ότι με επιτυχία αντέκρουσε διάφορες εσφαλμένες απόψεις του μεγάλου Αλεξανδρινού Ωριγένη. Ειδικά, τάχθηκε κατά της αντίληψης ότι το σώμα του ανθρώπου στην ανάσταση δεν ήταν το ίδιο σώμα που είχε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Παρόλα αυτά, αναγνώρισε τις σπουδαίες υπηρεσίες του Ωριγένη στην εκκλησιαστική θεολογία.
Από τα αναρίθμητα έργα του μόνο ένα έχει έρθει σε εμάς ολοκληρωμένο σε ένα ελληνικό κείμενο το Συμπόσιον τῶν δέκα παρθένων ἤ περί ἁγνείας. Σε αυτόν τον διάλογο, που γίνεται αναφορά στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, περιγράφει ένα εορταστικό γεύμα δέκα παρθένων στον κήπο της Αρετής, όπου ο καθένας από τους συμμετέχοντες εξυμνεί την χριστιανική αγνότητα και την ύψιστη σπουδαιότητά της. Συμπεριλαμβάνει έναν ύμνο στο Χριστό νυμφίο της Εκκλησίας.
π.Γ.Π.
