2 Αυγούστου 2015 18η Τακτική Κυριακή.
Τι αναζητάμε όταν αναζητάμε το Θεό.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη αγ. Ευαγγέλιο 6,24-35 Εκείνο τον καιρό ο Ιησούς είπε στο πλήθος που τον ακολουθούσε: «Αλή- θεια, αλήθεια σας λέω: με αναζητείτε όχι γιατί είδατε τα θαύματα, αλλά γιατί φάγατε απ’ τα ψωμιά και χορτάσατε. Να εργάζεσθε όχι για την τροφή που χά- νεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για την αιώνια ζωή και την οποία ο Υιός του ανθρώπου θα σας δώσει. Διότι, αυτόν σφράγισε ο Θεός Πατέρας!». Του είπαν τότε: «Τι να κάνουμε για να εκτελούμε τα έργα του Θεού;» Αποκρί- θηκε ο Ιησούς και τους είπε: «Αυτό είναι το έργο του Θεού: να πιστεύετε σ’ αυτόν που απέστειλε εκείνος».
Του είπαν τότε: «Ποιό είναι, τότε, το σημείο που κάνεις, ώστε να δούμε και να σε πιστέψουμε; Ποιό είναι το έργο που κάνεις; Οι πατέρες μας, έφαγαν στην έρημο το μάννα, όπως λέει η Γραφή: `ψωμί απ’ τον ουρανό τους έδωσε να φάνε’. Τους είπε τότε ο Ιησούς: «Αλή- θεια, αλήθεια σας λέω: δε σας έδωσε ο Μωυσής το ψωμί από τον ουρανό, αλλά ο Πατέρας μου σας δίνει το αληθινό ψωμί απ’ τον ουρανό. Διότι το ψωμί που δίνει ο Θεός είναι αυτό που κατεβαίνει απ’ τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο». Του είπαν τότε: «Κύριε, δος μας για πάντα αυτό το ψωμί». Τους είπε τότε ο Ιησούς: ‘Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Αυτός που έρχεται κοντά μου ποτέ δε θα πεινάσει κι αυτός που πιστεύει σε μένα δε θα διψάσει ποτέ.’ Λόγος του Κυρίου
Το ψωμί συμβολίζει ό, τι μας χρειάζεται για να ζήσουμε: τόσο τα υλικά αγα- θά, όσο και τα πρόσωπα που μας περιτριγυρίζουν, αλλά και τα αισθήματα, η αγάπη, η στοργή κ.ο.κ., όλα δηλαδή εκείνα που δίνουν βάθος και ποιότητα στη ζωή μας. Ο Ιησούς προσπαθεί να σπρώξει τους μαθητές του από τον αγώνα για το ψωμί που μας τρέφει, στον αγώνα για την πραγματική ζωή. ‘Αιώνια’, που δεν σημαίνει ποσότητα ζωής ή πολλά χρόνια ζωής αλλά μια ζωή ολοκληρωμένη, που τίποτα δεν της λείπει. Είναι εκείνη η ζωή όταν ο άνθρωπος, «κατ΄ εικόνα και ομοίωση του Θεού» -που τώρα η εικόνα του είναι αμαυρωμένη και ομιχλώδης εξ αιτίας της αμαρτίας- θα ξαναβρεί την πραγματική και ολοκληρωμένη και την από την δημιουργία αξιοπρέπεια και ανθρωπιά του.
Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης της Εκκλησίας, του Λαού που ο Θεός κάλεσε με διαφόρους τρόπους και που καλείται σήμερα αυτό το λόγο ύπαρξης να τον κάνει πράξη . Η Εκκλησιαστική κοινότητα δίνει μαρτυρία: «αν εσύ είσαι διαθέσιμος να κάνεις την υπέρβαση, εμείς είμαστε εδώ για να σε βοηθήσου- με». Στην εκκλησία συνυπάρχουν τόσο ο αμαρτωλός όσο και ο άγιος, όχι άπλα ένας δίπλα στον άλλο, αλλά ο ένας μαζί με τον άλλο. Ο αμαρτωλός βλέπει στον άγιο τον συνάνθρωπο που μαζί με τον Ιησού τα κατάφερε, και βρίσκει συμπαράσταση στην προσπάθεια του, αντλεί έμπνευση και κουράγιο: «αφού αυτός τα κατάφερε μπορώ να τα καταφέρω και εγώ !!!» Και ο Άγιος στο πρόσωπο του αμαρτωλού, βρίσκει εκείνον που τον κρατά αγκυροβολημένο στην πραγματικότητα, για να μην γίνεται υποκριτής και να μην κομπάζει για την αγιοσύνη του. Όλοι μαζί αναζητούν το Θεό που δίνει τη ζωή σε καλούς και κακούς, και στέλνει τη βροχή του σε δίκαιους και αδίκους. Και στον Ιησού ανακαλύπτουν ότι η διαβεβαίωση του: «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Αυτός που έρχεται κο- ντά μου ποτέ δε θα πεινάσει κι αυτός που πιστεύει σε μένα δε θα διψάσει ποτέ» είναι πραγματικότητα.
Πηγή: ενοριακές καμπάνες
