Ο Άγιος Ιωσήφ ήταν ο νυμφίος της Μαρίας, ο αρχηγός της “αγίας οικογενείας” μέσα στην οποία γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού Πατέρα. Παρότι τα Ευαγγέλια αναφέρονται ελάχιστα στον Ιωσήφ ήταν συνεχώς μια ήσυχη και διακριτική παρουσία και μια υποδειγματική μορφή πατρότητας. Έως ότου ο Ιησούς, στην ηλικία των τριάντα ετών, ξεκινήσει τη δημόσια αποστολή του ως Μεσσίας, ο Ιωσήφ ήταν πάντοτε δίπλα στο γιό του, με πίστη, υπακοή, διαθέσιμος να δεχτεί το θεϊκό σχέδιο. Από τη στιγμή της γεννήσεώς του μέσα στον αχυρώνα, τον οδηγεί με ασφάλεια στην Αίγυπτο, τον αναζητά όταν δωδεκαετής χάνεται και βρίσκεται στο Ναό, τον μαθαίνει την τέχνη του ξυλουργού, τον βοήθησε μαζί με τη Μαρία να μεγαλώσει σε σοφία, ηλικία και χάρη. Τον άφησε, μόνο όταν λίγο πριν τη δημόσια ζωή του Ιησού πεθαίνει ειρηνικά στην αγκαλιά του Σωτήρα.  Ο Άγιος Ιωσήφ είναι ο άγιος του καλού θανάτου.

Όπως η Μαρία έτσι και ο Ιωσήφ καταγόταν από τη γενεά του Δαβίδ και παρόλο που για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής έπρεπε να ακολουθήσει το ταπεινό επάγγελμα του ξυλουργού ανήκε σε βασιλική οικογένεια.

Για τη ζωή του ελάχιστα είναι γνωστά και αυτά τα λίγα περιέχονται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά. Όμως γύρω από το πρόσωπό του τα απόκρυφα ευαγγέλια ανέπτυξαν πλούσια ανθολογία. Ένα αξιοσημείωτο συμβάν που αυτά τα κείμενα αναπαράγουν αφορά το γάμο του με τη Μαρία. Σύμφωνα με τα απόκρυφα υπήρξε ένα είδος αγώνα μεταξύ των υποψηφίων νυμφίων τον οποίο κέρδισε τελικά ο Ιωσήφ όταν το ξερό ραβδί που συνήθιζε να κρατάει στο χέρι του άνθισε ξαφνικά προκαλώντας την εντύπωση της Παναγίας.

πγπ