Ο Ρομουάλδος ήταν Μοναχός που έζησε το 10ο αιώνα. Παρόλο που άνηκε στη Μονή του Αγίου Απολλιναρίου στη Ραβέννα, προτιμούσε την μοναξιά, την απομόνωση και την ζωή ερημίτη παρά το κοινόβιο. Το απόμακρο, λοιπόν, περιβάλλον των διάσπαρτων και ακατοίκητων νησίδων του δέλτα του Πάδου και τα ύψη των Απεννίνων Ορών, ήταν τα ιδανικότερα μέρη όπου μπορούσε να επικεντρωθεί στην αυστηρή μετάνοια, τη συχνότατη προσευχή και την πνευματική μελέτη. Συχνά όμως, καλούταν να αναλάβει εκκλησιαστικά καθήκοντα ή να παρέμβει για την επίλυση πολιτικών θεμάτων, λόγω των σχέσεών του με τις σημαντικότερες οικογένειες της εποχής εκείνης. Αποδεχόταν τις αποστολές αυτές από υπακοή, ήθελε όμως αυτές να ολοκληρωθούν το γρηγορότερο δυνατόν ώστε να επιστρέφει στην ησυχία του ερημητηρίου του. Αρκετοί άνθρωποι τον αναζητούν και τον πλησιάζουν γιατί χρειαζόταν τη βοήθειά του ή την πνευματική του καθοδήγηση.
Υπήρξαν πολλοί Μοναχοί που του ζήτησαν να ιδρύσει κοινόβια.
Ο Ρομουάλδος, έτσι ίδρυσε πολλές, αλλά μικρές Μοναχικές Κοινότητες που απαρτίζονταν από ολιγάριθμα μέλη. Μια από τις πλέον γνωστές είναι η Μονή του Camaldoli που ακόμα σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πνευματικές οάσεις του ευρωπαϊκού χριστιανικού κόσμου.
Η Αγία Εκκλησία τον τιμά ως Άγιο από το 1595.
πγπ
