Γεννήθηκε στη Νορμανδία το 1061. Το 1625 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος αναλαμβάνοντας ποιμαντική δράση στην Καέν. Όταν ξέσπασε η πανώλη ασχολήθηκε με τη φροντίδα των ασθενών και ετοιμοθάνατων, ενώ οι φίλοι του υπό τον φόβο της μετάδοσης της ασθένειας, απομακρύνθηκαν και τον εγκατέλειψαν. Νόσησε και ο ίδιος αλλά τελικά θεραπεύτηκε προωθώντας το έργο του τις λεγόμενες «αποστολές στο λαού» μια καμπάνια που προέβλεπε την παραμονή για κάποιο χρονικό διάστημα σε ένα συγκεκριμένο χωριό ή πόλη κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιούνταν οργανωμένες συγκεντρώσεις, ομιλίες και κηρύγματα προκαλώντας τη μεταστροφή και τη μετάνοια πολλών κατοίκων.
Όμως η Γαλλία καθώς επίσης και η Ευρώπη βίωναν την εποχή εκείνη μια από τις πιο μακροχρόνιες και καταστροφικές συγκρούσεις στην ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου, τον γνωστό τριακονταετή πόλεμο (1618-1648). Η έλλειψη τροφής οδηγούσε σε κανιβαλισμούς, οι αγρότες ήταν απελπισμένοι, οι θρησκευτικές παραδόσεις λόγω των παρελθόντων θρησκευτικών συρράξεων είχαν αποδυναμωθεί και η πολιτική κατάσταση ενίσχυε ακόμα περισσότερο την αβεβαιότητα. Η ακαταλληλότητα του κλήρου, αποτέλεσμα μιας φτωχής και προβληματικής κατάρτισης, δεν μπορούσε να ανατρέψει ή έστω να βελτιώσει τις άθλιες συνθήκες. Οι ιερείς παρουσίαζαν έναν αυστηρό Θεό έτοιμο να τιμωρήσει τους πάντες και τα πάντα.
Ο Ιωάννης συνειδητοποίησε πως σε ένα τέτοιο κλίμα απαραίτητη ήταν η ανανέωση και η αναθεώρηση του ίδιου του κλήρου. Για το λόγο αυτό θα ιδρύσει το 1643 την ιερατική Κοινότητα του Ιησού και της Μαρίας. Τα μέλη της έδιναν όρκο υπακοής και είχαν την υποχρέωση να εργάζονται στις «αποστολές στο λαού», να ιδρύσουν και να διευθύνουν ιερατικές σχολές που θα παρείχαν στους μελλοντικούς ιερείς την απαραίτητη πνευματική κατάρτιση, ώστε από αδιαφανείς υπάλληλοι λατρείας να μετατρέπονται σε μεταδότες της αδιάκοπης αγάπης του Θεού όπως αυτή συμβολίζεται στις εικόνες της Ιεράς Καρδίας του Ιησού και της Αμιάντου Καρδίας της Θεοτόκου.
Το 1643 ίδρυσε στην Καέν την πρώτη ιερατική σχολή της Νορμανδίας και δημιούργησε το τάγμα Μοναζουσών που σκόπευε στην επανένταξη και αποκατάσταση των γυναικών που είχαν πέσει θύματα εκμετάλλευσης. Πέθανε στην Καέν στι1 19 Αυγούστου 1680. Το 1925 ο Πάπας Πίος 11ος προέβη στην αγιωνυμία του.
πγπ
