17 ΜΑΪΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΟΥ, ΜΟΝΑΧΟΥ
Γεννήθηκε ανήμερα της Πεντηκοστής στις 16 Μαΐου 1540, στην Aragona (Ισπανία).
Συνηθίζονταν στα παιδιά που γεννιόνταν την ημέρα του Πάσχα να δίδεται το όνομα Πασχάλιος. Για αυτό, λοιπόν, ο άγιος αυτός που γεννήθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, το Πάσχα της Πεντηκοστής όπως συνηθίζεται να αποκαλείται, πήρε το όνομα αυτό.
Από πολύ νωρίς o Πασχάλιος έδειξε μια ιδιαίτερη ευλάβεια προς την Θεία Ευχαριστία, η οποία και θα χαρακτηρίσει όλο τον μετέπειτα μοναστικό του βίο.
Από μικρός ήταν βοσκός των οικογενειακών κοπαδιών κατόπιν μπήκε στην υπηρεσία άλλων κυρίων. Το γεγονός ότι περνούσε πολλές ώρες τις ημέρας μόνος με το κοπάδι συνέβαλε στο να επικεντρώνεται στο διαλογισμό και την προσευχή, ενώ απονέκρωνε το σώμα του με μακρές περιόδους νηστείας και μαστιγώματα.
Στην ηλικία των 18 ετών ζήτησε από τους Φραγκισκανούς να εισέλθει στη μονή της Αγίας Μαρίας του Λορέτου, αλλά ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν έγινε δεκτός. Ο Πασχάλιος, λοιπόν, εργάστηκε κοντά στη μονή ως βοσκός των κοπαδιών κάποιου πολύ πλούσιου κυρίου ονόματι Martín García, ο οποίος έκπληκτος από αυτόν τον νέο εργάτη του, του πρότεινε να τον υιοθετήσει ώστε να κληρονομήσει τη μεγάλη του περιουσία. Ο Πασχάλιος αρνήθηκε αφού είχε αποφασίσει να γίνει μοναχός του Αγίου Φραγκίσκου.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1560 εισέρχεται στο μοναστήρι της Παναγίας του Λορέτο όπου στις 2 Φεβρουαρίου του 1564 έδωσε τους μοναχικούς όρκους. Παρόλες τις προτροπές των ανωτέρων δεν αισθανόταν άξιος να χειροτονηθεί ιερέας έτσι παρέμεινε μοναχός.
Στο μοναστήρι ήταν θυρωρός. Ασκούσε αυτή την υποχρέωση με μεγάλη καλοσύνη. Σύντομα η φήμη του αγίου και ηθικού χριστιανού καθώς και κάποια θαυματουργικά σημεία που αποδόθηκαν σε εκείνον διαδόθηκε παντού.
Ο Πασχάλιος ήταν ένας πεφωτισμένος μοναχός. Μπορεί να μην σπούδασε ή να μην ακολούθησε κάποια ακαδημαϊκή καριέρα όμως η δύναμη του Αγίου Πνεύματος και η χριστιανική του σοφία τον καθιέρωσαν σε ένα δυνατό σημείο αναφοράς πολλών ανθρώπων ακόμα και προσωπικοτήτων της εποχής που του ζητούσαν συμβουλές και πνευματική καθοδήγηση.
Στάλθηκε από τους ανωτέρους του στη Γαλλία ώστε να αντιμετωπίσει τους καλβινιστές. Επρόκειτο για μια δύσκολη αποστολή την οποία ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του ο υπάκουος μοναχός έφερε εις πέρας.
Μόλις επέστρεψε από αυτή την αποστολή συνέγραψε ένα βιβλίο το οποίο εμπεριέχει κάποιους ορισμούς σχετικούς με την πραγματική παρουσία του Ιησού στην Θεία Ευχαριστία.
Έχοντας ζωντανή επιθυμία να φτάσει στην τελειότητα υπέβαλε το εαυτό του σε βαριές απονεκρώσεις, μετάνοιες και επιτίμια σε τέτοιο σημείο που η υγεία του κλονίστηκε. Απεβίωσε σε ηλικία 52 ετών, μια μέρα από τα γενέθλιά του, στις 17 Μαΐου 1592. Ήταν η ημέρα της Πεντηκοστής, όπως και όταν γεννήθηκε.
Στις 29 Οκτωβρίου 1618 ο Πάπας Παύλος Ε’ προέβη στην μακαριωνυμία του ενώ ο Πάπας Αλέξανδρος 8ος στην αγιωνυμία του. Το σκήνωμά του φυλάσσοταν στην πόλη Villarreal μέχρι που ξέσπασε στην Ισπανία ο εμφύλιος πόλεμος. Ο τάφος του τότε βεβηλώθηκε και το σκήνωμα χάθηκε. Ένα μέρος του σκηνώματος ανακτήθηκε και παραδόθηκε στην πόλη το 1952.
