17Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΜΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ
18 Μαΐου 2003 – 18 Μαΐου 2020. Πέρασαν κιόλας 17 χρόνια από εκείνη την Κυριακή, κατά την οποία τελέστηκε η επισκοπική μου χειροτονία, ύστερα από 100 και πλέον χρόνια από την τελευταία επισκοπική χειροτονία που πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα. Πόσα γεγονότα έχουν μεσολαβήσει από τότε,πόσες εμπειρίες λιγότερο ή περισσότερο ωραίες, πόσα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν σε όλα τα επίπεδα. Κάνοντας ένα flashback σ’ αυτά τα 17 χρόνια, μου φαίνεται απίστευτο όλο αυτό, που μαζί με τους συνεργάτες μου, κατορθώσαμε να επιτελέσουμε. Βέβαια δεν είναι σήμερα η στιγμή του απολογισμού της διακονίας μου στις δύο εκκλησιαστικές μου επαρχίες, (Αρχιεπισκοπή Κερκύρας και Αποστολικό Βικαριάτο Θεσαλονίκης), κατά την διάρκεια αυτών των 17 χρόνων, καθώς κάτι τέτοιο ίσως να γίνει από τρίτους σε μια επόμενη ευκαιρία.
Αυτή τη στιγμή θα ήθελα να ευχαριστήσω το Θεό για όλη τη βοήθεια που μου έδωσε όλα αυτά τα χρόνια, για να φέρω εις πέρας την αποστολή μου, ως ποιμένας, και μάλιστα για σχεδόν πέντε επιπλέον χρόνια ύστερα από την κανονική λήξη της θητείας μου. Δεν μπορώ να ξεχάσω όλους εκείνους (ιερείς, μοναχούς, μοναχές, λαϊκούς), χάρη στους οποίους κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε τόσα πράγματα.
Ο επίσκοπος, όμως, είναι πρώτα απ’ όλα ποιμένας και μετά όλα τα άλλα. Είναι εύκολο να μετρήσουμε πόσα έργα πραγματοποιήσαμε αυτά τα 17 χρόνια και ίσως να εισπράξουμε και συγχαρητήρια από μερικούς, αλλά το ζητούμενο είναι κατά πόσο μπόρεσα να πραγματοποιήσω αυτά που υποσχέθηκα στην ομιλία μου, την ημέρα της επισκοπικής μου χειροτονίας.
Σε αυτήν, μεταξύ άλλων είχα πει, το να είμαι επίσκοπος: «σημαίνει να ακολουθήσω το παράδειγμα του Χριστού που "δεν ήλθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει" (Μτ. 20,28). Σημαίνει, όπως ο Απόστολος Παύλος, να κηρύττω το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού "γιατί αλίμονό μου αν δεν κηρύττω το ευαγγέλιο" (Α’ Κορ.9,16). Πρόκειται για το χαρμόσυνο άγγελμα του εσταυρωμένου και αναστημένου Χριστού, που φέρνει την ελπίδα στους απελπισμένους και δυστυχισμένους, στους απόκληρους της κοινωνίας, στους αμαρτωλούς, γιατί ο Ιησούς Χριστός, όπως λέει ο Άγιος Παύλος: "ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς και πρώτος ανάμεσά τους είμαι εγώ" (Α’ Τιμ. 1, 15)».
Είναι εύκολο να μετρήσουμε πόσες εκκλησίες ανοικοδομήσαμε, πόσα έργα ολοκληρώσαμε, αλλά αυτόν που δεν ξέρουμε είναι κατά πόσο συνεργαστήκαμε με τον Κύριο για την ανοικοδόμηση της ζωντανής Εκκλησίας του Θεού. Αυτό θα το κρίνει ο Θεός και ενδεχομένως οι πιστοί, από τους οποίους ζητώ την κατανόηση και τις προσευχές τους.
+ Ιωάννης Σπιτέρης
Πηγή: Facebook Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κερκύρας
https://www.facebook.com/archdioceseofcorfu