Γύρω στο 1233, ενώ η Φλωρεντία μαστίζεται από αδελφοκτόνες συγκρούσεις, επτά έμποροι, μέλη κάποιας λαϊκής αδελφότητας ευλάβειας προς τη Θεοτόκο Μαρία, τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους μέσω των ευαγγελικών ιδανικών, της αδελφικής κοινωνίας και αγάπης και της προσφοράς προς τους φτωχούς, αποφάσισαν να αποσυρθούν από τα εγκόσμια ζώντας κοινοβιακά και ακολουθώντας ως τρόπο ζωής τη μετάνοια και την περισυλλογή.

Εγκατέλειψαν όλες τις εμπορικές τους δραστηριότητες, άφησαν τα σπίτια τους και διένειμαν τα αγαθά τους στους φτωχούς. Το 1245 αποσύρθηκαν στην περιοχή του Monte Senario κοντά στην Φλωρεντία, όπου έχτισαν ένα μικρό κοινόβιο και ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία. Ακολουθούσαν έναν λιτό και μοναχικό βίο, δεν αρνιόνταν ωστόσο, να συντρέξουν τους ανθρώπους που, ωθούμενοι από τις αμφιβολίες και τις αγωνίες τους, ζητούσαν εκεί παρηγοριά.

Η φήμη της αγιότητάς τους ολοένα και περισσότερο διαδιδόταν και αρκετοί ήταν εκείνοι που ζήτησαν να ενταχτούν στην μοναστική τους οικογένεια. Ως εκ τούτου, αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα μοναχικό τάγμα αφιερωμένο στην Παναγία, που ονόμασαν Τάγμα των Δούλων της Μαρίας. Το νέο τάγμα υιοθέτησε το κανονισμό του Αγίου Αυγουστίνου.

Το 1888 ο Πάπας Λέοντας 13^ος προέβη στην αγιοποίηση των επτά πρώτων Πατέρων. Στο Monte Senario ένας ενιαίος τάφος φυλάσσει μαζί τα λείψανα εκείνων που η κοινωνία της μεταξύ τους ζωής τους είχε καταστήσει μια καρδιά και μια ψυχή.

πγπ