16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΤΗΣ ΣΚΩΤΙΑΣ

Μια ακόμη βασίλισσα εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Πρόκειται για τη βασίλισσα της Σκωτίας. Γεννήθηκε γύρω στο 1046, στην Ουγγαρία. Καταγόταν από βασιλικό οίκο κι από τους δύο γονείς της. (Ο πατέρας της Εδουάρ­δος ήταν γιος του βασιλιά της Αγγλίας Εδμόν και η μητέ­ρα της Αγαθή ήταν ανιψιά του αυτοκράτορα της Γερμα­νίας Ερρίκου 2ου και συγγενής της Γιζέλας, συζύγου του βασιλιά της Ουγγαρίας Αγίου Στεφάνου).

Είναι ευνόητο ότι η Μαργαρίτα γαλουχήθηκε σε πολύ καλό χριστιανικό περιβάλλον και πήρε τέτοιες αρχές, ώ­στε να συμβάλλουν στο μελλοντικό της στάδιο των υψη­λών της καθηκόντων, σε μια υποδειγματική οικογενειακή ζωή, η οποία την ανέβασε ψηλά στσ σκαλοπάτια της χρι­στιανικής τελειότητας.

Η οικογένεια της βρισκόταν εξόριστη στη Σκωτία και ήταν φιλοξενούμενη της εκεί βασιλικής οικογένειας. Ο Μαλχόμ 3ος τη ζήτησε σε γάμο. Η Μαργαρίτα ήταν τότε 24 χρόνων. Απ’ αυτό το γάμο, η Μαργαρίτα απέκτησε 8 παιδιά (6 αγόρια και 2 κορίτσια), τα οποία διαπαιδαγώγη­σε με πολλή στοργή και ποτέ δεν τη δυσαρέστησαν. Ο σύζυγος της ήταν πολύ ήπιος χαρακτήρας, αλλά τελείως αγράμματος. Έτρεφε απεριόριστο σεβασμό στη σύζυγο του, η οποία πέρα από τις χριστιανικές της αρετές ήταν και αρκετά μορφωμένη. Φιλούσε τα βιβλία προσευχών της Μαργαρίτας, που την έβλεπε να τα διαβάζει τόσο ευλαβι­κά. Στην άσκηση των υψηλών του καθηκόντων δεν έκανε τίποτε χωρίς να τη συμβουλευτεί.

Η Μαργαρίτα ποτέ δεν υπερηφανεύτηκε για τη θέση της. Ήταν πάντα διακριτική, σεμνή και άξια σεβασμού. Κυρίως, όμως, διακρίθηκε για την καλωσύνη της και τις αγαθοεργίες της υπέρ των φτωχών, των ορφανών και των αρρώστων, τους οποίους φρόντιζε, όπως και ο σύζυγος της. Το βασιλικό παλάτι είχε καταντήσει πραγματικό άσυ­λο για τους δυστυχείς υπηκόους της. Ποτέ η Σκωτία δεν γνώρισε τόσο ευχάριστες μέρες, όσο τις μέρες του Μαλχόμ 3ου και της Μαργαρίτας: καλοδεχούμενη από τους υπη­κόους της, πολυαγαπημένη από το σύζυγο της, πολυσέ-βαστη από τα παιδιά της, αφιέρωνε όλη της τη ζωή στην πνευματική της καλλιέργεια και στην εξυπηρέτηση των άλλων. Μην έχοντας δοκιμασίες, προσπαθούσε να γλυ­καίνει τον πόνο των άλλων. Μην αντιμετωπίζοντας οικο­γενειακά προβλήματα, προσπαθούσε να επιλύει τα προ­βλήματα των άλλων. Μην έχοντας δοκιμάσει κακουχίες, φρόντιζε να συντρέχει τους δυστυχισμένους και τους ανή­μπορους.

Σχεδόν ετοιμοθάνατη πληροφορήθηκε το θάνατο του συζύγου της και ενός παιδιού της, από συνωμοσία. Ίσως ήταν η πρώτη και η τελευταία κακή είδηση της ζωής της, την οποία δέχτηκε με πολλή ψυχραιμία, ευχαριστώντας το Θεό για τη σκληρή δοκιμασία, που, όπως έλεγε, της χρη­σίμευε τις τελευταίες μέρες της ζωής της για την εξιλέωση των αμαρτιών της. Αυτό δεν πρέπει να ερμηνευτεί σαν έλ­λειψη αγάπης προς το σύζυγο και το παιδί της, αλλά με την έννοια ότι σύντομα θα τους συναντούσε στην αιωνιό­τητα. Απεβίωσε το 1093. Είναι η Προστάτρια της Σκωτίας.

Πηγή: Τ’ αδέλφια μας οι άγιοι