16 ΙΟΥΛΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΜΗΛΟΥ
Για την παράδοση της Εκκλησίας η 16η Ιουλίου αποτελεί μια πολύ σημαντική πανήγυρη: η Εκκλησία κάνει μνεία της Παναγίας του Καρμήλου, μιας από τις παλαιότερες και πιο αγαπημένες ευλάβειες του Χριστιανισμού, που συνδέεται με την ιστορία και τις πνευματικές αξίες του Τάγματος των αδελφών της Παναγίας του όρους Καρμήλου, τους Καρμελιτάνους μοναχούς.
Στο Λειτουργικό Ημερολόγιο η γιορτή καθιερώθηκε ως ανάμνηση της εμφανίσεως της Θεοτόκου που πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιουλίου 1251 στον τότε προθηγούμενο του τάγματος τον Άγιο Σίμωνα Στόκ, κατά τη διάρκεια της οποίας η Παναγία του παρέδωσε το υφασμάτινο σκαπουλάριο (στα ελληνικά επωμίδα) υπόσχοντας πνευματικά προνόμια στους ευλαβείς της.
Το Α΄ Βιβλίο των Βασιλέων αναφέρει πως ο προφήτης Ηλίας συγκέντρωσε στο Όρος Κάρμηλο (στα αραμαϊκά «κήπος») μια κοινότητα ανδρών με σκοπό την υπεράσπιση της αγνότητας της πίστεως στον Θεό ενάντια στους ιερείς του θεού Βάαλ. Στο ίδιο σημείο εγκαταστάθηκαν αργότερα χριστιανικές μοναστικές κοινότητες. Οι σταυροφόροι κατά τον 11ο αιώνα εντόπισαν εκεί μοναχούς, πιθανότατα Μαρωνίτες, που αποκαλούνταν μαθητές του προφήτη Ηλία και ακολουθούσαν τον Κανονισμό του Αγίου Βασιλείου.
Περίπου στα 1154 ένας Γάλλος ευγενής ονόματι Μπερτόλντο εγκαταστάθηκε στο όρος και επιδόθηκε στην οργάνωση της κοινοβιακής ζωής όλων των ερημιτών που ζούσαν πέριξ του βουνού. Οι μοναχοί έχτισαν μια εκκλησία στη μέση των κελιών τους, την αφιέρωσαν στην Παναγία και πήραν το όνομα των αδελφών της Παναγίας του Όρους Καρμήλου.
Μεταξύ των ετών 1207 και 1209 ο Λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ συνέταξε για λογαριασμό των μοναχών το πρώτο καταστατικό. Είναι όμως αξιοσημείωτο πως οι Καρμελιτάνοι δεν αναγνώρισαν σε κανένα τον τίτλο του ιδρυτή του τάγματός τους παραμένοντας πιστοί και ακολουθώντας ως πρότυπο τον προφήτη Ηλία. Ο κανονισμός που μεταξύ άλλων προέβλεπε αγρυπνίες, νηστεία, αυστηρές αποχές, ολοκληρωτική πτωχεία και σιωπή εγκρίθηκε από τον πάπα Ονώριο Γ’ στις 30 Ιανουαρίου 1226.
Λόγω των επιδρομών των Σαρακηνών, περίπου το 1235, οι Καρμελίτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Ανατολή και να εγκατασταθούν στην Ευρώπη θεμελιώνοντας το πρώτο μοναστήρι τους στη Μεσσήνη στη Σικελία.
Στον Άγιο Σίμωνα Στόκ ο οποίος προήγαγε την ευλάβεια στην Παναγία του Καρμήλου η Θεοτόκος επιβεβαίωνε πως όσοι φέρουν το σκαπουλάριο θα ελευθερώνονται από τα δεινά του Καθαρτηρίου: «Ετούτο θα είναι το προνόμιο για σένα και για τους δικούς σου: όποιος αποθνήσκει φορώντας το σκαπουλάριο θα σωθεί».
(π.Γ.Π.)
